Η Κρήτη επιτέλους ζητά να γίνει το αυτονόητο
Πρέπει να είναι μοναδική- ίσως και παγκοσμίως- περίπτωση που μια ολόκληρη περιοχή ξεσηκώνεται για τα αυτονόητα. Ζητώντας έναν δρόμο! Έχουμε ακούσει χωριά και μικρές πόλεις να ζητούν οδικές παρεμβάσεις, περιφερειακές παρακάμψεις, γεφύρια και υποδομές.
Αλλά μια Μακεδονία, μια Λιγουρία, μια Τοσκάνη, μια Γιουτλάνδη πότε ξεσηκώθηκαν για δρόμο; Ίσως γιατί έχουν εδώ και χρόνια. Η Κρήτη, λοιπόν, πρωτοπόρησε υπό κάποιες συνθήκες. Ζήτησε το αυτονόητο. Ξεσηκωνόμαστε για κάτι που δικαιούμαστε δεκαετίες τώρα.
Θα γίνει αυτός ο ΒΟΑΚ επιτέλους; Έτσι υπόσχεται αυτή η κυβέρνηση, έτσι έχουν υποσχεθεί και οι προηγούμενες.
Οι περισσότεροι διαβάσαμε στην «Πατρίδα» πριν λίγες μέρες την αποκάλυψη για το σχέδιο της κυβέρνησης σχετικά με την κατασκευή του. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται, όπως φαίνεται, για σχέδια στο χαρτί, ούτε έκθεση ιδεών, αλλά για έναν σοβαρό προγραμματισμό που προφανώς ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία!
Διότι κι αυτή η κυβέρνηση, της οποίας ο επικεφαλής διακαώς ποθεί να αφήσει ένα τόσο μεγάλο έργο, διεπίστωσε ότι άλλο πράγμα το “θέλω” κι άλλο το “μπορώ”! Η μπόρεση δεν έχει να κάνει μόνο με την πολιτική βούληση, αλλά στην περίπτωσή μας η κατασκευή ενός σύγχρονου δρόμου, μιας μεγάλης υποδομής, θέλει κυρίως χρήματα. Όταν υπάρχουν αυτά, όλα γίνονται!
Είναι σαφές ότι και προηγούμενες κυβερνήσεις ήθελαν να κατασκευάσουν έναν δρόμο για την Κρήτη. Για πολλά χρόνια όμως δεν τον είχαν σε προτεραιότητα. Ασφαλώς «καίγονταν» για την ΠΑΘΕ, την Ολυμπία, την Εγνατία και την Ιονία Οδό. Αφού τις έφτιαξαν όλες αυτές τις οδούς, είπαν να ασχοληθούν και με την Κρήτη.
Όλοι ήθελαν, ακόμη και ο Σαμαράς που δεν βρήκε… χρόνο για ένα ραντεβού! Ωστόσο, η προηγούμενη κυβέρνηση με τον αλλοπρόσαλλο Πασόκο Χρήστο Σπίρτζη έκανε το κάτι παραπάνω, έβαλε σε μια θεωρητική λογική το όλο πρότζεκτ. Και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι κι εκείνη σκέφτηκε να… χρηματοδοτήσει από αλλού το έργο. Να μεταφέρει «εισπράξεις» από την υπόλοιπη χώρα, να γίνει κάτι ανάλογο με τα ΥΚΩ…
Για λόγους που δεν είναι της παρούσης δεν το προχώρησαν κι άρχισαν κάτι… ιδεοληπτικά του τύπου 3 εργολαβίες, κατατμήσεις κι άλλα τρικ που σήμαινε ότι και δρόμο να κάνανε, ούτε «σ’έργο του Θεού θα ήταν» ούτε σε 2-3 δεκαετίες θα ήταν έτοιμος.
Αντιθέτως αυτή η κυβέρνηση μοιάζει- γιατί κρατάμε μικρό καλάθι- να το έχει δει πιο σοβαρά: Να πάρει, δηλαδή, από την Αττική Οδό μέρος των εισπράξεων από τα διόδια και να τα μεταφέρει στην Κρήτη για να χρηματοδοτηθεί… μέρος του δρόμου. Αλλιώς δεν γίνεται άραγε; Είναι η λύση αυτή η μεταφορά κονδυλίων; Μοιάζει να είναι η μόνη λύση και έχει δοκιμαστεί στο παρελθόν με επιτυχία: Δρόμοι όπως ο Κόρινθος -Αθήνα φτιάχτηκαν από… διόδια άλλων δρόμων, στις συμβάσεις παραχώρησης προβλεπόταν.
Μα, θα πείτε μπορεί να γκρινιάξει η υπόλοιπη Ελλάδα; Είναι άδικο; Δεν το βρίσκω ούτε πρέπον ούτε πιθανόν. Ούτε το Ηράκλειο και η Κρήτη γκρίνιαξαν που ακόμη πληρώνουμε… σπατόσημο για να γίνει το αεροδρόμιο στην Αθήνα. Που χρηματοδοτούσαμε εμμέσως άλλα έργα μέσω του κρατικού κορβανά. Κι επειδή, όπως έλεγε κι ένας… δεξιός, «Δικαιοσύνη είναι η δίκαιη κατανομή της αδικίας»,
εδά είναι η ώρα μας.