Αυτό το φως που καίει 45 χρόνια
Στην Ελλάδα που συνθλίβεται στις μυλόπετρες των μνημονίων, που βγαίνει στο σφυρί από το Υπερταμείο, που θερίζει η φτώχεια, και η ταπείνωση της προσαρμογής στην κλιμακούμενη ανέχεια, το «πότε θα κάνει ξαστεριά;» αναδύει την άσβεστη φλόγα της προοπτικής για το «πώς γίνεται η ανάγκη ιστορία…».
Αυτό «το φως που καίει» 45 χρόνια μετά εξακολουθεί να νοηματοδοτεί την ελπίδα και το χρέος της δικαίωσης, για το «ψωμί, την παιδεία και την ελευθερία» του τόπου μας. Η ηρωική θυσία αυτών που αψήφησαν το φρικώδες πρόσωπο της Χούντας των συνταγματαρχών, και των ανείπωτων βασανιστηρίων της δικτατορίας «πέρασε εύκολα από τη μνήμη στην καρδιά».
Γι’ αυτό και εξακολουθούν να μάχονται τη μνήμη του, και τα βαθύτερα νοήματά του, όσοι έχουν λόγους να φοβούνται την ιστορική προοπτική που ενώνει «όσους δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους».
Δεν είναι τυχαίο που οι νοσταλγοί της Χούντας και ιδεολογικοί απόγονοι του Χίτλερ μηρυκάζουν τον τοξικό και ιερόσυλο λόγο τους, αμφισβητώντας ακόμα και την ύπαρξη των νεκρών του Πολυτεχνείου. Εδώ, κανείς δεν μπορεί να προσποιείται ότι «δεν τρέχει και κάτι», γιατί «είναι απλώς γραφικοί…».
Η εξοικείωση και η ανοχή σε όσους έχουν λόγους να κρύβουν τον κανιβαλισμό και τη φρίκη που ενέχουν τα καθεστώτα που υπερασπίζονται, λιπαίνουν το έδαφος για τον πολλαπλασιασμό μιας νοσηρά αντιανθρώπινης ιδεολογίας. Έτσι με σιωπηλές διεργασίες δημιουργούνται συνθήκες αποδοχής του «αφύσικου» που μετατρέπεται σε «κανονικό» και προοπτικά, με έναν τρόπο, απενοχοποιείται, όπως συμβαίνει με όλες τις «κανονικότητες» της ζωής μας.
Όπως το μνημόνιο που δεν είναι μνημόνιο, την κλιμακούμενη φτώχεια, τον κοινωνικό αυτοματισμό, και τον εθελούσιο εγκλωβισμό στην πολυθρόνα της αφ’ υψηλού κριτικής. Γι’ αυτό η απάντηση πρέπει να είναι αμείλικτη σε αυτούς που προκαλούν, επιχειρώντας να παραχαράξουν τα γεγονότα, ασελγώντας πάνω στην ιστορική μνήμη.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, κανείς δεν ξεχνάει ότι «ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία», «που έχει σαν στάμπα τη ζωή μας σημαδέψει». Δεν θα περάσει ο φασισμός…