Ποιο είναι το καλό του τόπου; Το δικό τους… “Καλό” είναι ταυτόσημο με το δικό μας “καλό”;
Από κάλπη σε κάλπη θα κυλήσει αυτή η εβδομάδα στον μικρόκοσμό μας, με όλη τη φόρτιση που άφησε πίσω της η αναμέτρηση του πρώτου γύρου, και το νέο τοπίο που διαμορφώνει η προοπτική της δεύτερης εκλογικής αναμέτρησης.
Η περίφημη απλή αναλογική με τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόζεται (με τον πολυσυζητημένο «Κλεισθένη») αποδείχτηκε ότι απέχει παρασάγγας, από αυτό που δεκαετίες τώρα η Αριστερά διεκδικούσε, αφού θέτει σε πραγματική «ομηρεία» τη νέα δημοτική Αρχή που θα προκύψει από τη δεύτερη κάλπη η οποία είναι «καταδικασμένη» να συνεργαστεί.
Και αυτή η περίφημη «κουλτούρα των συνεργασιών», την οποία δεν έχουμε, όπως μας λένε πολλοί που επιμένουν να την αποκτήσουμε, -και δε φαίνεται καταρχήν τόσο κακή-, πάει «πακέτο» με την αντίληψη ότι στα τοπικά πράγματα πρέπει να υπερβαίνουμε τις όποιες διαφορές μας και να δουλεύουμε όλοι μαζί για το κοινό καλό του τόπου.
Και κάπου εδώ, βρίσκεται το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί … Ποιό είναι το καλό του τόπου; Το δικό τους «καλό» είναι ταυτόσημο με το δικό μας «καλό»; Και γιατί το δικό μας «καλό» το ανακαλύπτουν στο δεύτερο γύρο των εκλογών, και δεν κοπίασαν μέσα από την περίφημη «κουλτούρα των συνεργασιών» στον πρώτο γύρο, για να μας αποδείξουν και την ουσία της πολιτικής που ευαγγελίζονται;
Αυτή ακριβώς η διαχείριση ρηγματώνει το αφήγημα ότι η αυτοδιοίκηση είναι πέρα και πάνω από πολιτικές, κόμματα και συμφέροντα μικρά ή μεγάλα… Αρκεί να σκεφτεί κανείς, τι οικονομικά μεγέθη και τι υπεραξίες μπορεί να δημιουργήσει η χάραξη μιας τόσης δα ρυμοτομικής γραμμής, τι χρήσεις γης μπορούν να επιστρατευτούν για να θησαυρίσουν «χρυσοδάκτυλοι», πως τα έργα και το είδος των παρεμβάσεων που επιλέγονται αλλάζουν το τοπίο και το προφίλ των πόλεων και ποιοι πραγματικά ωφελούνται από τις αλλαγές αυτές…
Και ακριβώς τώρα, είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για να σκεφτεί κανείς και να αποτιμήσει τα περίφημα έργα που έχουν διαχρονικά εκτελεστεί στην πόλη, για να μπορέσει εύκολα να διαπιστώσει, ότι μπορεί να άλλαξαν τη φυσιογνωμία της, αλλά στην πραγματικότητα, δεν ακούμπησαν στο ελάχιστο την ουσία των κρίσιμων αναγκών της κοινωνίας, αφού όλα τα δομικά προβλήματα του Ηρακλείου παραμένουν άλυτα.
Οι απαντήσεις στα ζητήματα αυτά, είναι βαθιά πολιτικές όπως και η ίδια η ύπαρξη, η ουσία της αυτοδιοίκησης, που μας έλειψαν τόσο σε αυτή τη μακρά προεκλογική περίοδο, -όπου πλην ελαχίστων εξαιρέσεων-, οι τοποθετήσεις που έγιναν ήταν τόσο βολικά γενικόλογες, και προκλητικά στρογγυλεμένες, ώστε να επιτρέπουν την πολιτική συνύπαρξη και επιβίωση των μέχρι χθες αντιπάλων στους διαδρόμους της εξουσίας…
Αυτή η πραγματικότητα δείχνει για μια ακόμα φορά ότι απαιτείται η δική μας συμμετοχή για να αλλάξει, όχι μόνο για το δικό μας το καλό, αλλά και για το καλό του τόπου μας και των αναγκών της κοινωνίας…