Αφού δεν αλλάζετε το άθλιο σύστημα των πανελλαδικών…
Ο Οδυσσέας Ελύτης περιέγραφε τα τρία «Τ» της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη. Από αυτά στη σημερινή Ελλάδα μπορούμε να κρατήσουμε μόνο την…τύχη. Γιατί τα υπόλοιπα ουδείς τα λογαριάζει. Από … τύχη σπουδάζουμε, από τύχη βρίσκουμε δουλειά, από τύχη… ζούμε! Και πολύ περισσότερο ταλέντο και τόλμη δεν συμμετέχουν στη διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων η αυλαία των οποίων πέφτει ουσιαστικά σήμερα.
Παιδιά, γονείς, παππούδες, συντέκνοι και γείτονες, μια ολόκληρη κοινωνία θα κάνει… ταμείο, ένα απολογισμό των όσων συνέβησαν αυτές τις 10 μέρες. Ήταν ή δεν ήταν δύσκολα τα θέματα, σφαγιάστηκαν στη φυσική και τη Χημεία, γιατί έβαλαν τόσο εύκολα στα Λατινικά που του χρόνου δεν θα είναι στην εξεταστέα ύλη;
Μαζί τους και οι φροντιστές, τα μέσα ενημέρωσης , ένας ολόκληρος κόσμος της παραπαιδείας θα συζητά για την κρεατομηχανή, τις βάσεις που πέφτουν ή ανεβαίνουν, τις σκοπιμότητες που υπήρξαν- ακόμη και για… πολιτικά μίλησαν από την Ένωση φυσικών- το πώς εσκεμμένα βάζουν τέτοια θέματα για να κοπούν οι μέτριοι από τις καλές σχολές.
Τα είπαμε και την περασμένη εβδομάδα για το «σύστημα» και την ανθρωποφαγία τόσο νέων ανθρώπων. Δεν αλλάζει αυτό όσο οι κυβερνήσεις, η ελληνική πολιτεία δεν μπορούν να βγουν πιο μπροστά από μια κοινωνία που έχει εθιστεί να βλέπει τα πράγματα μέσα από τον παρα- μορφωτικό φακό του «παρά». Παρα-παιδεία, παρα-οικονομία, όλα παρά- φύσιν…επί δεκαετίες.
Δεν περίμενε κανένας λοιπόν κάτι καλύτερο. Αλλά ως Έλληνες τετραπέρατοι και πονηροί δεν μπορούσαμε τουλάχιστον να βελτιώσουμε την κατάσταση; Δεν θέλεις ένα σύστημα στρωτό, ανθρώπινο και πιο αντικειμενικό που θα καταστήσει το Σχολείο -και όχι το φροντιστήριο- προθάλαμο του Πανεπιστημίου όπως σε όλες σχεδόν τις χώρες; Φοβάσαι να αγγίξεις τα «ιερά» και τα «όσια» της φυλής; Ε, τότε κάνε κάτι απλό και ανέξοδο: άλλαξε τους χρόνους!
Αφού κάθε φορά διατείνονται ότι στόχος είναι να «δοκιμαστούν οι καλύτεροι, οι πιο διαβασμένοι» μην βάζεις όρια! Δώσε χρόνο στο παιδί, που διάβασε, που μόχθησε που προσπάθησε, ώστε να μην τον καταβάλλει το άγχος, η πίεση. Τουλάχιστον να μην βιαστεί! Δεν έχεις στόχο να πιάσεις τον αδιάβαστο, που θα παρατήσει την κόλλα λευκή και θα φύγει. Θέλεις να τεστάρεις τον «καλό», τον εργατικό και επίμονο υποψήφιο. Μην του βάζεις τέτοιους περιορισμούς. Αφαίρεσε το στρες, διώξε τις προφάσεις από το ταλαιπωρημένο παιδί…
Ακούγεται τόσο απλό, αλλά δεν το κάνουν! Δεν δίνουν χρόνο στα παιδιά, λες και θέλουν να ξεζουμίσουν το εγώ τους, όχι να δοκιμάσουν τις γνώσεις τους.
Μπορούσαν να το κάνουν από του χρόνου κιόλας. Αλλά δεν είμαι αισιόδοξος γιατί «τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα ώστε να μην μπορούν να χειροτερέψουν»