…τίποτα δεν θα ήταν ίδιο εάν όλα γίνονταν όταν και όπως έπρεπε
Μοιάζει με ηλεκτροσόκ. Δεν είναι εύκολο τη μία μέρα να βλέπεις τον (συμπαθέστατο) άνθρωπο, που υποστήριξες να ορκίζεται δήμαρχος και την επόμενη να μαθαίνεις ότι εξέπεσε τους αξιώματός του. Πριν καν αναλάβει βρέθηκε εκτός νυμφώνος! Δυσκολοχώνευτο το “dura lex sed lex” (σκληρός νόμος, αλλά νόμος) στα χωριά μας.
Σε μια κοινωνία που έχει ασκηθεί να θεωρεί αυτονόητη και καθημερινή πρακτική την παραβατικότητα η οποία δεν έχει συνέπειες. Σε μια κοινωνία που νομίζει ότι αδικείται, αλλά ταυτόχρονα δεν εκπλήσσεται όταν, όπως λέει κι ένας φίλος, «κάποιος κλέβει τα μουσκάρια του άλλου και του στέλνει ηχογραφημένο το μούγκρισμά τους, κόβει τα μουρέλα και στέλνει τον ήχο του αλυσοπρίονου ή κάποιοι συναντιούνται στο ελαιουργείο και σπάνε τσι κεφαλές τους με τσι κατσούνες.»!
Η Δικαιοσύνη (πρέπει να) είναι το δίκαιο των Αδυνάτων. Και υπό αυτή την έννοια όχι μόνο δεν θα έπρεπε να ξενίζει μια τέτοια απόφαση, δε «νοθεύει τη λαϊκή εντολή» όπως λένε οι επικριτές της, αλλά θα έπρεπε σε μια ευνομούμενη πολιτεία να επικροτείται κιόλας.
Άλλωστε εάν θέλουμε να μιλάμε για την Κρήτη αυτό έχει ξαναγίνει και μάλιστα ένας δήμαρχος έχασε τη θέση του πριν σχεδόν αναλάβει και μετά… πάλι με απόφαση της Δικαιοσύνης, στον ανώτατο πια βαθμό, την ξαναπήρε πριν η θητεία ολοκληρωθεί! Οπότε υπάρχει πάντα ελπίδα όσο «υπάρχουν δικαστές στο Βερολίνο».
Μόνο που η βασική συζήτηση δεν είναι στο εάν αισθάνεται άσχημα κάποιος που χάνει το αξίωμα το οποίο του εμπιστεύθηκε ο πολίτης ή εάν ο ίδιος ο κυρίαρχος λαός είναι αμήχανος, μπορεί να βιώνει και ως «προδοσία» μια απόφαση που του διέγραψε μονοκοντυλιά τις δικές του επιλογές.
Αυτό που έχει σημασία είναι το πώς φτάνει η Πολιτεία μόνη της να υπονομεύει το περί Δικαίου αίσθημα όταν δεν αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι στον σωστό χρόνο, την κατάλληλη στιγμή. Διότι τίποτα δεν θα ήταν ίδιο, οι αντιδράσεις λιγότερες και οι φωνές για μεροληψία δεν θα ακούγονταν εάν όλα γίνονταν όταν και όπως έπρεπε.
Τα κωλύματα και οι αδυναμίες των υποψηφίων αρχόντων έπρεπε να ξεκαθαρίζουν εν τη γενέσει τους. Ακόμη κι όταν κάποιες λεπτομέρειες ξέφευγαν θα έπρεπε η Πολιτεία να έχει προβλέψει εκείνες τις ασφαλιστικές δικλίδες, ώστε όλα να τελειώνουν τόσο γρήγορα, με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες.
Δεν αφήνεις έναν επικεφαλής, έναν ολόκληρο συνδυασμό και μια περιοχή να ξεσηκώνεται. Να κάνει εκλογές, να κερδίζει (ή και να χάνει), να ορκίζεται και την ώρα που ετοιμάζεται να καθίσει στην καρέκλα να του λες… ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ καν να είσαι υποψήφιος!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ορθή απονομή της δικαιοσύνης σχετίζεται και με τον χρόνο που αυτή απονέμεται. Εκτός από το νόμο έλεγε ο Αδ. Κοραής ‘οι δικαστές πρέπει να έχουν σαν οδηγό τα έθιμα, τα κείμενα και προπαντός τον ορθό λόγο.» Θα προσέθετα και το… τάιμινγκ που λένε στο χωριό μου.