Το σύστημά μας θέλει οπαδούς και ψηφοφόρους, χειροκροτητές και αλαλάζοντες, τιμωρούς και αβανταδόρους
Αν υπάρχει μια πικρία από τη μνημονιακή Ελλάδα είναι ότι οι θεσμοί δεν λειτούργησαν. Και δεν λειτούργησαν επειδή δεν προστατεύτηκαν και δεν θωρακίστηκαν. Όταν συνήλθαμε από την κατραπακιά της επιβολής του πρώτου μνημονίου και στην προσπάθειά μας να χρυσώσουμε το χάπι είπαμε: «τουλάχιστον είναι η ευκαιρία μας να φτιάξουμε το κράτος και να ξαναγίνουμε άνθρωποι». Μια δεκαετία μετά, και υποτίθεται σε μια μεταμνημονιακή Ελλάδα, η κατάσταση όχι μόνο δεν βελτιώθηκε, αλλά έγινε χειρότερη στους περισσότερους τομείς.
Το κακό μπορεί να ξεκινά από τη Βουλή και να διοχετεύεται στην κοινωνία, μέσα από το Μαξίμου, την Κουμουνδούρου, την Πειραιώς, τη Χαριλάου Τρικούπη και τα λοιπά άντρα του λαϊκισμού, του συμψηφισμού, του ρεβανσισμού, της ρεμούλας και της μίζας, αλλά η ευθύνη βαραίνει και την ίδια την κοινωνία. Έτσι έμαθε να λειτουργεί έτσι συνεχίζει, αδιαφορώντας για τις αιτίες και τους αίτιους που την έριξαν στον πάτο.
Δυστυχώς, το σύστημα που δεν καταφέραμε ν’ αλλάξουμε μας θέλει οπαδούς και ψηφοφόρους, χειροκροτητές και αλαλάζοντες, τιμωρούς και αβανταδόρους. Όλα για τη νίκη… Του κόμματός μας, του αρχηγού μας, της ομάδας μας, της τσέπη μας. Με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο.
Εμείς, το κόμμα μας και η ομάδα μας να κερδάμε και όλοι οι άλλοι να πάνε να… Μόνο που οι άλλοι που δεν κερδάνε ή βλέπουν ότι χάνουν πάνε απέναντι και κατηγορούν και δηλητηριάζουν και λιθοβολούν και δέρνουν τον διαιτητή και βγάζουν τους δικαστές στη σέντρα με ονόματα και διευθύνσεις σαν να πρόκειται για τους τελευταίους οδοκαθαριστές που δεν καθάρισαν καλά τον τομέα ευθύνης τους.
Αυτό όμως δεν είναι κράτος. Είναι μια αρένα που διψάει για αίμα, σπέρμα και εξουσία. Ή αλλιώς ένα πεδίο βολής που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι.
Το μπινελίκι πέφτει σύννεφο και ο Καμμένος, ως καθ’ ύλη αρμόδιος υπουργός, δεν μπορεί να βάλει τάξη. Και πώς να βάλει, όταν ο ίδιος στη διάρκεια των μνημονίων, που λέγαμε, έβλεπε κάποιους από την ημεδαπή στα… τέσσερα και απειλούσε με ισοπέδωση κάποιους άλλους στην αλλοδαπή; Και τώρα φυσικά έχει το ζόρι του… ανένδοτου που κήρυξε από το Twitter!
Δυστυχώς για μας και την κοινή γνώμη, που πολλές φορές μεταμορφώνεται σε μια… κοινή, μια πόρνη, τα mediaείναι μέρος του προβλήματος και μάλιστα μεγάλο. Κυρίως αυτά που τρώνε… σανό και πουλάνε σανό. Όπου σανό είναι τα nonpaperτου Μαξίμου και του κάθε καραπαπάρα. Ήξεραν και στο χωριό τους το nonpaperκαι έμαθαν να πολιτεύονται(τρομάρα τους) μόνο με ανεπίσημα χαρτιά. Αλλά φαίνεται πως έμαθαν καλά και κάτι άλλο.
Τα στησίματα και τις σκευωρίες. Και ας με συμπαθούν οι φίλοι του Ολυμπιακού που τυγχάνουν και Συριζαίοι, αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτούς ή μόνο σε αυτούς, για να πω και την ξομολογημένη αμαρτία μου. Το σπορ το κατέχουν άπαντες πλέον και το μετέρχονται όλοι, όταν και όποτε τους δίνεται η ευκαιρία.
Και το στήσιμο δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο του ποδοσφαίρου, όπως και το «αβαβά» φυσικά. Και το πιο τραγικό είναι ότι οι ορντινάντσες των αφεντικών για τη βρόμικη δουλειά, που αν υπήρχε αστυνομία αισθητικής έπρεπε να τους είχε στείλει μέσα με χειροπέδες, έχουν και θαυμαστές. Και τι θαυμαστές
Μέχρι και επιστήμονες, κυριολεκτικά στην πολιτική και μεταφορικά στην μπάλα. Αλλά το ακόμα χειρότερο είναι ότι το 2019 είναι έτος εκλογών: για τους δήμους, την περιφέρεια, την ευρωβουλή και τη δική μας τη Βουλή. Και άντε μετά να γλιτώσουμε το βούλισμα, όταν όλοι αυτοί νοιάζονται για τη βολή τους!