Αυτό που θυμάμαι από τον Ναό ήταν το δέος μαζί με μια δόση τρόμου που ένιωσα
Τα ταξίδια είναι η μεγαλύτερη προίκα ενός ανθρώπου, σου ανοίγουν το μυαλό,γνωρίζεις ανθρώπους με διαφορετικό πολιτιστικό υπόβαθρο, γεμίζεις με εικόνες και μυρωδιές και βγαίνεις για λίγο ή πολύ έξω από τις συνήθειες και την καθημερινότητά σου.
Aυτές τις εικόνες ανασύρεις όταν χρειαστεί, και λές “να κάποτε ήμουν κι εγώ εκε”ί,ακόμα κι όταν πρόκειται για ένα θλιβερό γεγονός. Αυτό μου συνέβη προχθές με τις άγριες εικόνες με την πυρκαγιά που μέσα σε οκτόμιση ώρες που έκαιγε κατάστρεψε μια ιστορία 800 σχεδόν ετών. Πριν από αρκετά χρόνια είχα την τύχη να βρεθώ στο Παρίσι και την περίφημη Παναγία των Παρισίων.
Αυτό που θυμάμαι από τον Ναό ήταν το δέος μαζί με μια δόση τρόμου που ένοιωσα.Καμία σχέση με το δέος αλλά και την γλυκύτητα των μορφών των Αγίων της Ορθόδοξης Παράδοσης,αλλά το ίδιο δυνατή ως προς το μήνυμα της δόξας του Θεού.Αυτό που επίσης θυμάμαι είναι το ημιφως σχεδόν σκοταδι που επικρατούσε μέσα στο ναό επιτείνοντας την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα σκηνικό τύπου “Το όνομα του ρόδου”.
Σημαντικό πάντως είναι ότι ο ναός σώθηκε από την ολική καταστροφή. Ιδού ο απολογισμός για το τι χάθηκε στην φωτιά και τι σώθηκε: Το βέλος του καθεδρικού, ύψους 93 μέτρων, που είχε προστεθεί από τον αρχιτέκτονα Εζέν Βιολέ-Λε-Ντίκ το 1859-60, κατέρρευσε τη Δευτέρα, λίγα λεπτά πριν τις 21.00.
Στην κορυφή του βέλους, ο χάλκινος κόκκοραςέλιωσε: στο εσωτερικό του φυλάσσονταν, σύμφωνα με την Εκκλησία, λείψανα της Αγίας Γενεβιέβης και του Αγίου Διονυσίου, καθώς και ένα τμήμα από το Ακάνθινο Στεφάνι του Χριστού, τα οποία προστάτευαν τους Παριζιάνους. Σημαντικές ζημιές έχει υποστεί ο θόλος, ένα μέρος του οποίου κατέρρευσε . Όμως ο υπουργός Πολιτισμού Φρανκ Ριστέρ εκτιμά ότι ο θόλος “θα αντέξει”.
Το πελώριο εκκλησιαστικό όργανο του 15ου αιώνα με τις πέντε σειρές πλήκτρων και τους 8.000 σωλήνες σώθηκε, αν και καλύφθηκε από σοβάδες, σκόνη και νερό. Το μικρό εκκλησιαστικό όργανο, που βρισκόταν ακριβώς κάτω από το βέλος, υπέστη σοβαρές ζημιές από τη φωτιά, σύμφωνα με έναν από τους τρεις οργανίστες του καθεδρικού, τον Φιλίπ Λεφέβρ, ο οποίος εργάζεται εδώ και 35 χρόνια στη Νοτρ Νταμ.
Τα δύο κωδωνοστάσια, που φιλοξενούν τις τέσσερις καμπάνες του καθεδρικού σώθηκαν. Μια ενδεχόμενη κατάρρευσή τους θα σήμαινε ανεπανόρθωτη καταστροφή για το κτίριο, αφού θα σωριάζονταν πάνω του δεκάδες τόνοι μπρούτζου – η μεγαλύτερη από τις καμπάνες ζυγίζει 13 τόνους.
Σώθηκε επίσης ένα από τα σημαντικότερα λείψανα του χριστιανισμού, το Ακάνθινο Στεφάνι του Χριστού . διαμέτρου 21 εκατοστών. Μαζί με αυτό, γλίτωσαν από τις φλόγες ένα κομματάκι Τίμιου Ξύλου και ένα καρφί από τον σταυρό. Σώθηκαν και όλα τα έργα τέχνης, μοναδικοί θησαυροί του καθεδρικού, όπως η Επίσκεψη, ο μπαρόκ πίνακας του Ζαν Ζουβενέ (1716). Η μνημειώδης Πιετά του γλύπτη Νικολά Κουστού, πίσω από την Αγία Τράπεζα, βγήκε ανέπαφη.
Τα δεκαέξι αγάλματα των Αποστόλων και των Ευαγγελιστών, που κοσμούσαν τη στέγη, είχαν μόλις σταλεί στο Περιγκέ προκειμένου να συντηρηθούν και δεν έπαθαν απολύτως τίποτα. Οι τρεις ρόδακες, τα βιτρό που κατασκευάστηκαν τον 13ο αιώνα, γλίτωσαν παρά τις αρχικές φήμες που τα ήθελαν να έχουν διαλυθεί. Οι ρόδακες της βόρειας και της νότιας πλευράς, έχουν διάμετρο 13 μέτρα, καθώς είναι οι μεγαλύτεροι σε μέγεθος μεταξύ των ροδακών που κοσμούν τα βιτρό.