Προτιμώ να πληρώσω “μπουκαλάρα” σε κάποιο από τα λεγόμενα “σκυλάδικα”
Από Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου δεν έχω ιδέα. Ούτε απ’ έξω δεν έχω δει την είσοδό του και δεν ήμουν σε καμία περίπτωση από τους τυχερούς «προσκλησάκηδες» που κάθισαν στα στενά καθίσματα τρώγοντας πατατάκια και κάνοντας ότι γνωρίζουν πολιτισμό.
Κι όσο το σκέφτομαι, ούτε θα ήθελα και να αποκτήσω. Περνώντας έξω από το Πολιτιστικό σήμερα, έψαχνα να βρω μια πινακίδα που κάπου να δείχνει ότι εκεί μέσα παράγεται πολιτισμός. Αντ’ αυτού, είδα τα πολύ όμορφα κάγκελα που δένουν άριστα με τα πράσινα κουφώματα αλουμινίου, τα πορτοκαλί και βαμμένα σε κάποια σημεία από γκράφιτι τούβλα, αλλά και το άβαφτο, βιομηχανικό τσιμέντο, που μάλλον είναι άποψη, την οποία δεν κατάλαβα ποτέ. Σκεφτόμουν πόσος πολιτισμός μπορεί να χωρέσει εκεί μέσα και πόσα πράγματα μπορούν να συμβούν.
Λίγο μετά, άκουγα στο ραδιόφωνο κάποιες αναλύσεις για το νέο πρόγραμμα, για τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, την καινούρια ιστοσελίδα σι σι σι σι (www.cccc.gr) που μου θύμισε κάτι από Χαμένα Όνειρα και Ονόρε Ντε Μπαλζάκ, αλλά και τον καλλιτεχνικό διευθυντή να τονίζει πως πρέπει οι Ηρακλειώτες να στηρίξουν τον πολιτισμό πληρώνοντας εισιτήρια, κι όχι αναζητώντας προσκλήσεις.
Για κάποιο λόγο μόλις το άκουσα αυτό, έκανα τη σύνδεση της εικόνας που παρουσιάζει το Πολιτιστικό Κέντρο απ’ έξω, της μισθοδοσίας του καλλιτεχνικού διευθυντή, της μισθοδοσίας του βοηθού του, της ανάγκης για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, αλλά και των αστρονομικών ποσών που κατά καιρούς ακούω δεξιά κι αριστερά, τα οποία φέρνουν ζάλη.
Σκέφτηκα λοιπόν πως δεν θα ήθελα να συμμετέχω σε αυτό. Τουλάχιστον όχι ενεργά. Σκέφτηκα πως αυτός ο πολιτισμός μάλλον δεν μου ταιριάζει.
Δεν μου ταιριάζει μια ιδέα στην οποία κατασκευάζουμε ένα κτήριο που δεν ξέρουμε τι θα το κάνουμε κι όταν πλέον το ολοκληρώσουμε (σχεδόν), βρίσκουμε κάποια «μεγάλα» ονόματα για να τα πληρώνουμε με μερικές χιλιάδες ευρώ το μήνα προκειμένου να έχουν βοηθούς, οι οποίοι επίσης πληρώνονται με μερικές ακόμα χιλιάδες ευρώ και στη συνέχεια για όλο αυτό να πληρώνουμε όλοι μαζί οι πολίτες, θεωρώντας πως έχουμε γίνει αστοί μιας νέας, πολιτισμένα μεταμοντέρνας κοινωνίας. Δεν μου ταιριάζει αυτός ο πολιτισμός. Ή μάλλον είναι πολύς για μένα.
Προτιμώ να πληρώσω «μπουκαλάρα» σε κάποιο από τα λεγόμενα «σκυλάδικα» που έχουν ξεφυτρώσει στο Ηράκλειο, γιατί εκεί τίμια και σταράτα μου φωνάζουν «ελάτε κύριε να σας τα πάρουμε».
Το «ελάτε να γίνετε μέρος μιας νέας κουλτούρας», μου κάνει πολύ υποκριτικό. Ίσως και να κάνω λάθος. Ίσως και όλα αυτά τα αστρονομικά ποσά που δίνονται από ‘δω κι από κει, όντως να αποτελούν μέρος ενός μεγάλου και ιερού πολιτισμικού σκοπού, που προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι.
Όμως προς το παρόν, η επιλογή μου είναι να βλέπω κριτικά το όλο εγχείρημα και να εύχομαι αυτές μου οι αφοριστικές κατά τα λοιπά απόψεις να διαψευστούν πανηγυρικά από την ιστορία.