Για να είμαι ειλικρινής ούτε το ένα ούτε το άλλο θα ήθελα να είμαι, ίσως γιατί δεν μπορώ να είμαι ούτε πολιτικός, αλλά ούτε και αστυνομικός
«Αχ και να ήμουν πρωθυπουργός μια μέρα», είναι η ευχή που πολλοί έχουν κάνει, βλέποντας την τόση αδικία γύρω τους. Πριν μερικά χρόνια, θα είχα ευχηθεί, να ήμουν όχι πρωθυπουργός για 24 ώρες, αλλά κάτι πιο απτό… Θα ήθελα να ήμουν ας πούμε, απόστρατος αξιωματικός της Αστυνομίας.
Και γιατί όχι πολιτικός και μάλιστα στο ανώτατο αξίωμα; Για να είμαι ειλικρινής ούτε το ένα ούτε το άλλο θα ήθελα να είμαι, ίσως γιατί δεν μπορώ να είμαι ούτε πολιτικός, αλλά ούτε και αστυνομικός. Είμαι σίγουρα όμως πολίτης που πληρώνει φόρους και θέλει να αστυνομεύεται, όπως όλοι;
Μα ποιοι όλοι; Και στην αστυνόμευση, υπάρχουν τελικώς διακρίσεις. Ή μήπως δεν είναι διάκριση το γεγονός ότι ένας Ηρακλειώτης έμαθε μετά από οχτώ χρόνια το ποιος του διάρρηξε το σπίτι, ενώ ένας αστυνομικός, έμαθε σε τρεις ημέρες που βρισκόταν το κλεμμένο όπλο του.
Φυσικά και ήταν πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι οι αστυνομικοί βρήκαν σε χρόνο ρεκόρ το διαρρήκτη που έκλεψε ένα μέλος της οικογένειας τους. Είναι από την άλλη λυπηρό το γεγονός ότι για όλους εμάς που δεν ανήκουμε στην αστυνομική οικογένεια, η εξιχνίαση άργησε … μια μέρα. Ή καλύτερα μια δεκαετία…
Κι επειδή συζητώ με αξιόλογους ανθρώπους που είναι αστυνομικοί, όταν ρωτήθηκαν σχετικώς, δεν μπορούσαν να μου δώσουν μια πειστική απάντηση.
Και για να μην υπάρξει παρεξήγηση. Δεν θα ήθελα το όπλο του αστυνομικού που έκλεψαν να βρεθεί σε οχτώ χρόνια. Θα ήθελα όμως και το παλιάς τεχνολογίας κινητό που μου έκλεψαν να είχε βρεθεί το ίδιο γρήγορα.