Ζητήματα που έπρεπε να είχαν λυθεί εκ των προτέρων αντιμετωπίστηκαν μέσα από ανορθόδοξους χειρισμούς
Υπάρχει μια θεμελιωμένη άποψη στην πολιτική συνείδηση πολλών στελεχών της Λότζια, ότι για να στρώσεις τον δρόμο της επανεκλογής σου και για να κριθείς ως επιτυχημένος στο έργο σου, πρέπει να βγάλεις μπουλντόζες να ξηλώσουν την άσφαλτο και να γεμίσεις κυβόλιθο τα πεζοδρόμια.
Το ζήτημα είναι αν οι θιασώτες της άποψης αυτής έχουν προχωρήσει στο επόμενο βήμα, το οποίο είναι να μπορείς πράγματι να διαχειριστείς ένα μεγάλο εργοτάξιο και η παρέμβασή σου να στηρίζεται σε ένα συγκροτημένο σχέδιο. Στην περίπτωση του έργου ανάπλασης της Δικαιοσύνης όλα έτρεξαν με την κεκτημένη ταχύτητα της τελευταίας στιγμής, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά την έλλειψη συγκροτημένου σχεδιασμού που, δυστυχώς, στοιχειώνει χρόνια τώρα αυτή την πόλη.
Θα παρακάμψω το γεγονός ότι ζητήματα που έπρεπε να είχαν λυθεί εκ των προτέρων αντιμετωπίστηκαν μέσα από ανορθόδοξους χειρισμούς, όπως για παράδειγμα το θέμα του πρασίνου, που τόσο στο πρώτο στάδιο της οδού Ίδης όσο και στη Δικαιοσύνης πυροδότησε τις έντονες αντιδράσεις της κοινωνίας. Θα παρακάμψω ακόμα ότι το ζήτημα των περιπτέρων που η μελέτη προβλέπει να φύγουν η δημοτική αρχή δεν το αντιμετώπισε εγκαίρως.
Αποτέλεσμα; Οι περιπτεριούχοι να βλέπουν τα κομπρεσέρ να πλησιάζουν απειλητικά προς το μέρος τους και να δίνουν αγώνα για να μη βάλουν λουκέτο στα μαγαζιά τους… Θα παρακάμψω επίσης την αδυναμία της δημοτικής αρχής να επιβληθεί στον εργολάβο σε σχέση με την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων του έργου, τα οποία έχουν τιναχθεί στον αέρα, με ολέθριες παρενέργειες για τη λειτουργία των τοπικών επιχειρήσεων.
Μία μόνο ερώτηση: Γιατί γίνεται το έργο της ανάπλασης; Αν λάβουμε υπόψη μας τη μελέτη του έργου, στόχος είναι η ανάδειξη της τριλογίας των ιστορικών κτηρίων επί της Δικαιοσύνης. Κάντε το αυτό εικόνα και θα δείτε μπροστά στα μάτια σας έναν δρόμο αναπλασμένο δίπλα σε ένα κτήριο που καταρρέει.
Την ίδια ώρα που φτάχνουμε δηλαδή δρόμους για να αναδείξουμε το σπουδαίο κτηριακό μας απόθεμα, αφήνουμε να καταρρεύσουν τα σπουδαία αρχι τεκτονικά δημιουργήματα του τόπου μας, στο όνομα των οποίων γίνεται η ανάπλαση.
Η συλλογιστική αυτή αναδύει το προκλητικά αβαθές πολιτικό ενδιαφέρον όσων διαχειρίζονται τη μεγάλη παρέμβαση ανάπλασης, καθώς αφήνουν άθικτα ζητήματα που ορίζουν την ουσία της υπόθεσης, στα οποία θεωρητικά εμβαθύνουν μέχρι μυελού των οστέων. Κυρίως όμως η πολιτική αυτή διαχείριση αναδύει τον οδυνηρό λειτουργικό αναλφαβητισμό στην ανάγνωση των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας, η οποία φτάνει στο σημείο να δίνει τη μάχη του αυτονόητου, που πλέον δεν θεωρείται δεδομένο.