Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Η πιο πένθιμη μέρα του εκκλησιαστικού ημερολογίου. Η κορύφωση του θείου δράματος. «Η ζωή εν τάφω, κατετέθης Χριστέ, και θανάτω σου τον θάνατον ώλεσας και επήγασας τω κόσμω την ζωήν». Δηλαδή. Εσύ, που είσαι η ζωή, τοποθετήθηκες σε τάφο και με τον θάνατό σου κατέστρεψες τον θάνατο.
Παραδοξότητα βγαλμένη από τα εκπληκτικά εγκώμια για τον Ιησού Χριστό. Ποιος μπορεί να φανταστεί ή μπορούσε να φανταστεί αυτό το αντιφατικό μήνυμα της σημερινής μέρας; Πώς μπορεί να νικηθεί ο θάνατος με έναν… θάνατο! Ασύλληπτη τροπή στη σωτηρία του ανθρώπου. Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε, απέθανε και ο θάνατός του σήμανε την ήττα του θανάτου. Ο Άδης δεν άντεξε να κρατήσει μέσα του την ίδια την πηγή της ζωής.
Ο Ιησούς σήκωσε τον σταυρό προς τον Γολγοθά αφού προηγουμένως υπέστη μαρτύριο ατιμίας. Ταπεινώνεται. Σηκώνει τον Σταυρό αλλά συγχρόνως σηκώνει και όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Και πάνω στον Σταυρό βλέπουμε την αγάπη του που συγχωρεί τους σταυρωτές του, συγχωρεί όσους τον εγκατέλειψαν, συγχωρεί την αχαριστία και την ασέβεια όλων των ανθρώπων, λέγοντας «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι». Έρχεται η ταφή και μέσα στο σκοτάδι της απόγνωσης αναβλύζει η λυτρωτική συγχώρεση του ανθρώπινου γένους.
Ο θάνατος του Θεανθρώπου, σήμανε τον θάνατο του θανάτου. Συνοδεύοντας τον Επιτάφιο θρήνο και ξέροντας την επικράτηση του Θεού ενάντια στον θάνατο, ο πιστός καταλαμβάνεται από μια γλυκιά χαρμολύπη. Από τη μια το πένθος και από την άλλη τα εγκώμια που δοξάζουν τον Χριστό και κουβαλούν το πνεύμα του θριάμβου.
Το παρηγορητικό φως του Πανάγιου Τάφου ανατέλλει για μία ακόμη φορά. Ας συνοδέψουμε τον Επιτάφιο με την κατάνυξη που του πρέπει. Το φως του Επιταφίου, αυτό που βλέπουμε με τα μάτια της καρδιάς, ας θερμάνει τις ψυχές μας. Και θα τις θερμάνει αν αφήσουμε έξω την ψυχρή, αδιάφορη και πωρωμένη καρδιά. Ας μετανιώσουμε και συγχωρέσουμε…
Καλή Ανάσταση.