Είναι πραγματική ανθρώπινη τραγωδία να ξέρεις το λάθος αλλά να το επαναλαμβάνεις
Ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα του Παντελή Μπουκάλα, «Καπνός Αι Ημέραι» που περιγράφει τόσο περίτεχνα όλη την αλήθεια για το τσιγάρο, σκεφτόμουν αυτές τις μέρες περιπαιχτικά ότι θα μπει στη λίστα των «απαγορευμένων», μετά την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου.
Αυτή η απολύτως επιβλαβής και θανατηφόρα συνήθεια του καπνίσματος, προκάλεσε εθισμό σε γενιές και γενιές ανθρώπων, μέσα από μια μεθοδικά καλοστημένη διαφημιστική απάτη -που επιβλήθηκε και με όρους life style-, για τη δήθεν απόλαυση που προσφέρει. Κάποιοι βλέπετε, είχαν πολύ σοβαρούς λόγους να πληρώνουν αδρά για να χτίσουν ένα μύθο, και να γίνει τρόπος ζωής στην κοινωνία το κάπνισμα.
Ένα τσιγάρο έγινε η επίσημη δικαιολογία για ένα πεντάλεπτο διάλειμμα, η εκτόνωση σε μια κρίσιμη στιγμή, ο αχώριστος σύντροφος στη μεγάλη χαρά, τη δύσκολη ώρα, στους ανομολόγητους φόβους και τα αθέατα σκιρτήματα… Ένας απίστευτος εθισμός όχι μόνο οργανικός αλλά και ψυχολογικός που σου μαυρίζει τα σωθικά, σου κόβει την ανάσα, σε συντρίβει αθόρυβα, και σου κλέβει τη ζωή με μια τζούρα.
Οι καπνιστές ζουν ένα αφόρητο, ένα δραματικό εγκλωβισμό που περικλείεται στον ανεπανάληπτο στίχο «η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω και όμως το φουμάρω». Είναι πραγματική ανθρώπινη τραγωδία, να ξέρεις το λάθος αλλά να το επαναλαμβάνεις, επειδή έχεις εγκλωβιστεί μέσα σε αυτό, και δεν μπορείς να βρεις τη δύναμη να ξεφύγεις.
Κάποιοι καταφέρουν να διακόψουν, και άλλοι αδυνατούν να απεγκλωβιστούν από την εξάρτηση και είναι τραγική ειρωνεία να επιμένουν να χαρακτηρίζουν το κάπνισμα «απόλαυση» τη στιγμή που ξέρουν ότι κάθε ρουφηξιά τους βυθίζει σε μια άβυσσο που θα τούς βασανίσει ως την τελευταία τους πνοή.
Ο αντικαπνιστικός νόμος ήρθε να πατήσει σε μια πραγματική ανάγκη, αυτή της απαγόρευσης του καπνίσματος αλλά με μια μεθοδολογία που δε στηρίζεται απλώς σε μια εισπρακτική αντίληψη η οποία αντανακλά ευθέως το υποκριτικό ενδιαφέρον για την υγεία του καπνιστή.
Θεμελιώνει ως πρότυπο στην κοινωνία, απεχθείς, ποταπές, κατώτατες ανθρώπινα και βαθύτατα προβληματικές συμπεριφορές σε μια προσπάθεια κλωνοποίησης χαρακτήρων τύπου «Αρτέμη Μάτσα» στον αθάνατο ελληνικό κινηματογράφο, μέσα από την περίφημη γραμμή 1142 στην οποία εκτός των άλλων πληρώνεις από την τσέπη σου την κάθε κλήση…
Η διακοπή του καπνίσματος, είναι απολύτως αναγκαία για όλους μας, επειδή μας προσφέρει το τίποτα και μας αφαιρεί ζωή, και όχι γιατί στέκει ο χωροφύλακας πάνω από το κεφάλι μας. Και αυτό απαιτεί μια άλλου τύπου διαχείριση που ξεκινά από μια μεθοδικά στοχευμένη αντικαπνιστική πολιτική και επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης, θεσπίζοντας κίνητρα, και παρέχοντας στήριξη για τη διακοπή καπνίσματος, και την απεμπλοκή από κάθε μορφής εξάρτηση.
Η διακοπή του καπνίσματος πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως απελευθέρωση, ως ένα δώρο στον εαυτό μας όπως λέει και η φίλη μου η Νεκταρία. Επειδή εμείς διαλέγουμε τη ζωή και όχι τα πάσης μορφής φούμαρα που μας πουλάνε, όσοι θέλουν να χειραγωγούν με τους δικούς τους όρους την ύπαρξη μας…