Για κάποιους η μάσκα έχει γίνει δεύτερη φύση και χωρίς αυτή δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν
Σε μια άλλη χρονική περίοδο θα ήμασταν για τα πανηγύρια. Τώρα λόγω Αποκριών είμαστε για τα καρναβάλια. Παρεμπιπτόντως, το χθεσινό του Ηρακλείου δεν ήταν άσχημο, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Κάποια στιγμή όμως οι Αποκριές τελειώνουν και τότε πρέπει να βγουν οι μάσκες. Διότι, αν δεν βγουν, θα πέσουν και αυτό είναι χειρότερο για όσους τις φοράνε και φαντάζομαι ότι γίνομαι κατανοητός.
Η εποχή των μεταμφιεσμένων έχει μικρό ορίζοντα και όσοι συνεχίζουν έτσι και εκτός χρονικών ορίων δεν έχουν ακριβώς πρόβλημα, αλλά σίγουρα κάτι θέλουν να κρύψουν.
Όχι μόνο τώρα, αλλά ειδικά τώρα ολοένα και περισσότεροι εκδύονται κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είναι, προκειμένου να επιβιώσουν, να βγουν από πάνω, να κοροϊδέψουν, να επιβληθούν και σε κάθε περίπτωση να ωφεληθούν κυρίως αθέμιτα. Άλλοι φοράνε κουκούλες, άλλοι τη μάσκα του Ζορό και άλλοι επιμένουν παραδοσιακά πιερότοι και κολομπίνες! Και αυτές τις τελευταίες τις φοβάμαι. Πολύ τις φοβάμαι…
Και αν ήταν μόνο για το έθιμο… κομμάτια να γίνει. Δεν είναι όμως και αυτό έχει αντίκτυπο στην κοινωνία. Για κάποιους η μάσκα έχει γίνει δεύτερη φύση και χωρίς αυτή δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν. Κάποιοι επί Γερμανικής Κατοχής κυκλοφορούσαν μονίμως με κουκούλες. Πολλοί απλώς γιατί ήταν δωσίλογοι, προδότες και Γιανγκούλες. Η ιστορία τούς ξεμπρόστιασε και οι περισσότεροι έμειναν στα βιβλία της με μελανά χρώματα.
Μασκαράδες θα υπάρχουν πάντα και δεν εννοώ μόνο στις καρναβαλικές περιόδους. Εξάλλου ο στίχος με το «Γκρέκο μασκαρά», που τραγούδησε ο Μηλιώκας, δεν έχει να κάνει με τις Απόκριες αλλά με την ιδιοσυγκρασία μιας μεγάλης μερίδας του λαού μας, που μασκαρεύεται για 365 ημέρες τον χρόνο.
Το δυστύχημα είναι ότι ακόμα και με το κάψιμο του βασιλιά Καρνάβαλου, πολλοί μασκαράδες λόγο ακαΐας μένουν στο απυρόβλητο και συνεχίζουν το έργο τους, που δεν έχει να κάνει με χωρατά και καλαμπούρια, όπως επιτάσσουν οι μέρες. Είναι οι τύποι, που αν και είναι πηγή του κακού, μονίμως προσποιούνται τους αδιάφορους. Και όταν στριμώχνονται κάνουν ότι… πετάνε αετό. Στο αμόλα καλούμπα είναι άπιαστοι… αλλά όχι τόσο όσο στο αμόλα μελάνι!