Είναι μια αρχή…καλοδεχούμενη, η «Happy Friday»!
«Ενώ τα περισσότερα παιδιά είναι έξυπνα, οι περισσότεροι ενήλικες είναι κουτοί. Άρα κάτι πρέπει να μην πάει καλά στην εκπαίδευση» έγραψε πριν από σχεδόν 150 χρόνια ο Αλέξανδρος Δουμάς. Εμάς εννοούσε άραγε; Τη χώρα αυτή… σκεφτόταν από τότε; Βάζουμε στη μηχανή έξυπνα παιδιά και βγαίνει… κιμάς;
Εντάξει, ποτέ δεν πήγαιναν άριστα τα πράγματα στην ελληνική εκπαίδευση. Αλλά και ποτέ δεν ήταν χειρότερα! Όσο, τουλάχιστον, τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Έχουμε φτιάξει ένα σύστημα που ακολουθεί την πολιτική και κοινωνική αφασία της χώρας. Όπως πορευόταν κουτσά η ελληνική κοινωνία όλα αυτά τα χρόνια, έτσι παραπατούσε και το Σχολείο, το οποίο και απαξιωνόταν αργά αλλά σταθερά. Ο κάθε υπουργός- ενίοτε και ο υφυπουργός- έκανε και κάνει την προσωπική του πολιτική, τη δική του αλλαγή, και αφήνει την σφραγίδα του ο αθεόφοβος!
Μέσα στη σύγχυση, όμως, που δημιουργούν οι (σχεδόν εβδομαδιαίες) εξαγγελίες αλλαγών στην εκπαίδευση υπήρξε και μία πραγματικά σοβαρή ιδέα, μια…επαναστατική για τα ελληνικά δεδομένα, κυοφορούμενη αλλαγή!
Ποια είναι αυτή; Τα παιδιά, λέει, να αφήνουν την τσάντα στο σχολείο μία Παρασκευή το μήνα! Στόχος του προγράμματος «Τσάντα στο σχολείο» είναι οι μαθητές να ξεκουράζονται έστω ένα Σαββατοκύριακο τον μήνα, να αφήνουν τη σχολική τσάντα στην αίθουσα του σχολείου και για δύο ημέρες, να απαλλάσσονται από την εντατική μελέτη, τη σχολική προετοιμασία και τις αντίστοιχες εργασίες! Το πρόγραμμα εφαρμόζεται ήδη πιλοτικά σε 25 δημόσια δημοτικά σχολεία, σε Αττική, Αιτωλοακαρνανία, Κρήτη και αλλού, ενώ από το 2018 αναμένεται να επεκταθεί σε περίπου 4.400 δημοτικά της χώρας.
Πραγματικά, είναι μια ωραία και εποικοδομητική ιδέα. Όσοι ξέρουν και έχουν ζήσει την πίεση που ασκείται στα μικρά παιδιά αντιλαμβάνονται τη χρησιμότητα του εγχειρήματος. Από την ασήκωτη τσάντα- σημειολογία των βαρών της ζωής ή απλώς ανοησία;- μέχρι την απίθανη πίεση που υπόκεινται οι μαθητές, το σπίτι με τις εργασίες γίνεται πιο… βαρετό και απεχθές από το ίδιο το Σχολείο! Παιγνίδια και ανεμελιά στη σχολική αυλή, τρόμος στην εστία τους!
Εάν, δε, προσθέσεις και το εφεύρημα των εξωσχολικών, τότε ο δρόμος προς το σπίτι κρύβει έναν Φρέντυ Κρούγκερ! Τα παιδιά- ακόμη και τα μεγάλα με τόσα φροντιστήρια- περιμένουν πώς και πώς να έρθει η Δευτέρα να επιστρέψουν στο Σχολείο, να… ξεκουραστούν. Να είναι παιδιά!
Είναι μια αρχή. Μικρή μεν, αλλά καλοδεχούμενη η «Happy Friday»! Το Σχολείο πρέπει να έχει τον ρόλο του. Να ξαναγίνει ανταγωνιστικό προς τον… εαυτό του. Να ξαναβρεί το χαμένο του κύρος. Αλλά για να αλλάξει το σχολείο πρώτα πρέπει να αλλάξει η ελληνική κοινωνία. Κι αυτό είναι το πιο δύσκολο.