18/10/2018-19/10/2024: Ποιος, άραγε, δεν έκανε την σκέψη εκείνη την ημέρα, πριν από έξι ακριβώς χρόνια ότι ο νεόφερτος τότε επενδυτής Μιχάλης Μπούσης, που είχε έρθει με αέρα στα πανιά του, από το Σικάγο δεν θα ήταν ένα ακόμα «πυροτέχνημα» από εκείνα που είχαν πέσει τα προηγούμενα χρόνια στην κρητική ομάδα.
Ο κόσμος του ΟΦΗ τον είχε υποδεχθεί περίπου ως μεσσία που θα τον σώσει από την διαφαινόμενη, εκείνη την περίοδο διάλυση αλλά έχοντας και ένα μεγάλο ερωτηματικό στην άκρη του μυαλού του, για το αν θα είχε πραγματικά καλές διαθέσεις και δεν θα ήταν ένας ακόμα από τον σωρό των ψευτο-επενδυτών που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια από την χώρα μας.
Την εγγύηση για το «ποιον» του νέου ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΟΦΗ έδινε η παρουσία των Γιάννη και Γιώργου Σαμαρά. Εκείνοι έκαναν το «προξενιό», η αγάπη τους για την ομάδα αδιαμφισβήτητη άρα το αισθητήριό τους έφτανε και περίσσευε για να πείσει ακόμα και τους πιο δύσπιστους ότι ο εξ Αμερικής ορμώμενος Μπούσης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και είχε καλούς σκοπούς για τον ΟΦΗ.
Πολλά από όσα είχε πει τότε στην πρώτη του συνέντευξη φάνηκαν ουτοπικά, ανεφάρμοστα αλλά στην πορεία αποδείχθηκε ότι ο Μπούσης ότι έλεγε το εννοούσε.
Ο στόχος του από την αρχή ήταν να φτιάξει μια ομάδα που θα διαφέρει. Να είναι μεν ανταγωνιστική αλλά και να λειτουργεί ως οργανισμός με κριτήρια ξένα προς την ελληνική νοοτροπία.
Που δεν θα φωνασκεί για την διαιτησία, που θα σέβεται τον αντίπαλο, που θα δημιουργεί δράσεις με αντίκτυπο στην κοινωνία του Ηρακλείου και όχι μόνο. Από την αρχή είχε πει ότι «Ο ΟΦΗ δεν θέλω να είναι ομάδα του Ηρακλείου αλλά της Κρήτης.
Θέλω να είναι περήφανοι οι παίκτες που παίζουν στον ΟΦΗ». Και το πέτυχε. Ο ΟΦΗ δεν είναι μια από τις ομάδες της Σούπερ Λιγκ. Είναι μια ξεχωριστή ομάδα.
Ο παρείσακτος πριν από χρόνια της μεγάλης κατηγορίας, ο σύλλογος που είχε φτάσει στο σημείο να ξυπνάει και να κοιμάται με το… πιστόλι της Λίγκας στον κρόταφο για τα χρέη που τον έπνιγαν.
Ο εύκολος στόχος του παρασκηνίου το οποίο τον πολέμησε ανελέητα και τελικά του επέφερε το χειρότερο πλήγμα αναγκάζοντας τον σε εθελούσιο υποβιβασμό – ευτυχώς, όχι στην ποδοσφαιρική ευθανασία χάρις στην στήριξη που της παρείχε ο κόσμος του.
Η ομάδα που σηκώθηκε ξανά περνώντας μέσα από τις συμπληγάδες της Γ΄ και της Β΄ Εθνικής αλλά πριν έρθει ο Μπούσης ήταν έτοιμη να ξαναπέσει, έχοντας περάσει δύσκολες στιγμές και έχοντας μείνει στο τέλος ορφανή από οικονομικούς παράγοντες με μοναδικό καύσιμο τους φιλάθλους, την αγάπη στο ποδοσφαιρικό τμήμα και την τρέλα όσων αποφάσισαν τότε να κρατήσουν το τιμόνι μέχρι να βρεθεί ο καπετάνιος.
Και ο καπετάνιος ήρθε την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν το πλοίο πέσει πάνω στο παγόβουνο.
Ο ΟΦΗ έξι χρόνια μετά, είναι μια ομάδα – πρότυπο λειτουργίας. Είναι ανεξάρτητη, αλλά έχει καλές σχέσεις με όλους, παράγει ήθος, προσφέρει κοινωνικά και εκπέμπει σεβασμό. Απέχει από κάθε είδους παρασκήνιο, δρα και κινείται μόνο στο φως.
Αυτή είναι η φιλοσοφία την οποία πέρασε από την πρώτη μέρα ο νέος ιδιοκτήτης αφήνοντας στην αρχή πολλούς με το στόμα ανοικτό-πλέον είναι κι άλλες ομάδες που προσπαθούν να τον μιμηθούν έστω και στο ελάχιστο.
Ο Μπούσης από την πρώτη μέρα είχε πει: «Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε τον ΟΦΗ μεγάλο όπως ήταν. Αυτή η ομάδα θα χτιστεί πάλι από την αρχή για να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε, γιατί οι ομάδες δεν αγοράζονται αλλά χτίζονται».
Στην σκέψη του ήταν να υλοποιήσει όλα αυτά μαζί με Γιάννη και Γιώργο Σαμαρά οι οποίοι πλέον δεν ανήκουν στον οργανισμό. Άδικο, αλλά το ποδόσφαιρο από την άλλη είναι σκληρό και απρόβλεπτο – πολλές φορές γίνεται και αδυσώπητο.
Ο σχεδιασμός ωστόσο ακόμα και μετά από αυτό δεν άλλαξε: η ανάπτυξη του ΟΦΗ εξακολουθεί να περνάει μέσα από τις Ακαδημίες και τα έργα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο ΒΑΚ είναι η απτή απόδειξη.
Ο ΟΦΗ έχει μπει στον δρόμο για να γίνει ξανά μεγάλος και σε αγωνιστικό επίπεδο. Έξι χρόνια τώρα η μεγαλύτερη του στιγμή ήταν η έξοδος στο Europa League την σεζόν 2020-21, είκοσι χρόνια μετά την τελευταία του παρουσία στην Ευρώπη.
Υπήρξαν και δύσκολες στιγμές με το φάσμα του υποβιβασμού να πλανάται αλλά τέλος καλό όλα καλά. Έγιναν και λάθη όλα αυτά τα χρόνια. Αλίμονο. Τα περισσότερα ο Μπούσης τα έχει παραδεχθεί.
Η αλλαγή του σήματος, που ήταν το μεγαλύτερο, θα τον στοιχειώνει αλλά το έχει μετανιώσει, το έχει ομολογήσει για το ότι δεν συμβουλεύτηκε τον κόσμο.
Εκκρεμότητες υπάρχουν ακόμα αρκετές. Ένας τίτλος και το γήπεδο είναι απωθημένα. Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι ένα κύπελλο: καλομελέτα κι έρχεται.
Τα 100 χρόνια γιορτάζονται τον Δεκέμβριο του 2025 και ποιος δεν θα ήθελε στην τροπαιοθήκη της ομάδας να υπάρχει ένα ακόμα κύπελλο μετά από εκείνο του μακρινού 1987;
Από την άλλη ο στόχος για το γήπεδο έχει αλλάξει πολλές φορές: είναι γιατί αλλάζουν οι συνθήκες. Αυτή την στιγμή το πιθανότερο είναι να γίνει ανακαίνιση στο Γεντί Κουλέ εκτός κι αν βρεθεί χώρος που να μπορεί να στεγάσει ένα νέο γήπεδο.
Η σχέση του ΟΦΗ με τον Μπούση έξι χρόνια μετά φαίνεται πως είναι χτισμένη σε στέρεες βάσεις. Πέρασε και από δοκιμασίες, με τον μεγαλομέτοχο να απειλεί σε κάποια στιγμή ότι θα φύγει αλλά όλα αυτά αποδείχθηκαν παροδικά.
Ποια σχέση δεν έχει άλλωστε τα καυγαδάκια της- στην Κρήτη λέμε ότι αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα.
Το πρώτο παιχνίδι επί εποχής Μπούση ήταν με τον Ολυμπιακό στις 21 Οκτωβρίου 2018 και ήταν νικηφόρο με σκορ 1-0 με το γκολ του Βουό.
Έξι χρόνια μετά, αύριο Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2024 υποδέχεται τον άλλο «αιώνιο» Παναθηναικό.
Άντε, και με μια ακόμα νίκη για τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ…