Ο Αύγουστος είναι υπ’ ατμόν. Τα μελτέμια δεν σ’ αφήνουν να χαρείς την ακόμα ζεστή θάλασσα, εκτός και αν ξοριστείς στον νότο.
Εκεί στον νότο, που δεν κάνει μόνο η αγάπη κρότο. Κάνουν πάρτι και οι διακινητές, κατανέμοντας τις μεταναστευτικές ροές σε όλη την απείρου κάλλους ακτογραμμή.
Από την Παλαιόχωρα μέχρι την Κάτω Ζάκρο. Και έχουν πάντα μπαλαντέρ την ακριτική- και εναλλακτικό trend- Γαύδο.
Αυτό και αν είναι Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για το Μεταναστευτικό! Μόνο που δεν το καθορίζει το Υπουργείο, αλλά η προσφορά, η ζήτηση και οι διακινητές. Σωστές δουλειές, με νόμους αγοράς και ας παρατηρείται ένας συνωστισμός παραπάνω στη Γαύδο και ειδικότερα στη λαοφιλή παραλία της Τρυπητής.
Κι ύστερα… ένα νερό, ένα σάντουιτς και στοίβαγμα στο γκαράζ του πλοίου της γραμμής για τα Σφακιά ή την Παλαιόχωρα μέχρι την προώθησή τους, αρχικά σε κάποιο κλειστό γυμναστήριο και στη συνέχεια σε κάποια δομή- που ο Θεός να την κάνει τέτοια!
Ταλαίπωροι άνθρωποι, βασανισμένες ψυχές, μα τυχερές που φτερουγίζουν ακόμα. Διότι μια άλλη ψυχή ανοικτά της Σύμης σταμάτησε να φτερουγίζει την Παρασκευή μεσοπέλαγα.
Κι εγώ δεν γέλαγα… Καταδίωξη του Λιμενικού με στόχο ταχύπλοο που μετέφερε μετανάστες από την Τουρκία, ο χειριστής του ταχύπλοου έκανε επικίνδυνους ελιγμούς επιχειρώντας να εμβολίσει το σκάφος του ΛΣ, οι λιμενικοί πυροβόλησαν προς τον εξωλέμβιο κινητήρα, αλλά οι σφαίρες, που στατιστικά εξοστρακίζονται, βρήκαν τον άτυχο μετανάστη, όπως και ο Χάρος επίσης.
Ένας ακόμα άκλαυτος, όπως χιλιάδες άλλοι τα τελευταία χρόνια με την ένταση των πολέμων και της κλιματικής κρίσης, που οδηγεί στην ερημοποίηση πολλές περιοχές.
Αμ, η επανεμφάνιση-ανάδυση δεν είναι κλιματική κρίση; Είναι και παραείναι! Και μην πάτε μακριά, αλλά μέχρι τη Λαγκάδα.
Τα νερά του φράγματος Αποσελέμη κατέκλυσαν κάποτε το Σφενδύλι, που νωρίτερα είχαν εγκαταλείψει οι κάτοικοί του για την κατασκευή του κατηγορητέου- ως φαραωνικού- έργου.
Και μετά, σύντομα σχετικά, ήρθαν έτη ξηρικά. Και η στάθμη υποχώρησε μέχρι που το Σφενδύλι αναδύθηκε στην επιφάνεια. Όχι σαν άλλη Αφροδίτη, αλλά για να καταλάβουν κάποιοι πόσο ρεαλιστικό είναι να… δουν τον ουρανό σφοντύλι!
Αλλά έχει και η Αττική το Σφενδύλι της. Και είναι το χωριό Κάλλιο, που λόγω της ξηρασίας αναδύθηκε από τον βυθό της λίμνης του Μόρνου. Κάλιο, νάτριο… ταρατατζούμ, η προχωρημένη έκδοση του Κάιρο, Ναύπλιο, Χαρτούμ, ποτάμια είναι και κυλούν, που άδει και ο Ξυδάκης!
Παρεμπιπτόντως, κάλιο και νάτριο είναι από τους βασικότερους ηλεκτρολύτες του οργανισμού. Και δεν μιλάμε για ΔΕΥΑΗ, ΕΥΔΑΠ και παλιότερα ΟΥΛΕΝ!
Τα νερά μας λιγοστεύουν και οι Ολλανδοί αναλαμβάνουν να μας τα αβγατίσουν και να ξανακάνουν τη γη μας… της επαγγελίας!
Ακόμα και αν χρειαστεί να μετατρέψουν σε κανάλια (που είναι και η εξειδίκευσή τους) σηπτικές δεξαμενές και πισίνες που βρίθουν και στον δικό μας μικρόκοσμο.
Αλλά επειδή οι Ολλανδοί θα το μελετήσουν το πράγμα και ίσως μας πάρει λίγο χρόνο παραπάνω, για κάτι πιο άμεσο αποταθήκαμε στον Άγιο Φανούριο, να μας φανερώσει το νερό.
Εξάλλου οι εκατοντάδες φανουρόπιτες στη Χάρη του, αυτό μαρτυρούν. Αλλά ακόμα και αν δεν βρούμε νερό, δεν απελπιζόμαστε…
Μπορεί να βρούμε κολονάκια στον ΒΟΑΚ!