“Κάποια στιγμή θα το κόψω” λένε και ανάβουν το επόμενο

Πριν λίγα χρόνια, το σκηνικό σ’ εκείνο το εστιατόριο των Βρυξελλών είχε ως εξής: Όσοι ήθελαν να καπνίσουν πήγαιναν σ’ έναν χώρο εκτός του καταστήματος, κάθονταν στις καρέκλες που ήταν τοποθετημένες κυκλικά και άναβαν τσιγάρο.

Το δωμάτιο ήταν μισοσκότεινο, με σύννεφα καπνού και όλοι οι θεριακλήδες, άγνωστοι μεταξύ τους, ήταν σαν να έκλαιγαν σιωπηλά τον μακαρίτη. Οι αποδιοπομπαίοι τράγοι μαζεμένοι σ’ ένα σκηνικό παρακμής.

Στις μέρες μας όλο και περισσότεροι προσπαθούν να διακόψουν το κάπνισμα, κυρίως για λόγους υγείας, αλλά και οικονομικούς. Με τα λεφτά που ξοδεύει κάποιος για τα τσιγάρα ενός χρόνου, θα μπορούσε να πηγαίνει ένα σούπερ ταξίδι στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.

Τα κίνητρα για να πετάξεις μια για πάντα το τσιγάρο είναι πάρα πολλά, αλλά είναι τόσο δύσκολο για μεγάλο αριθμό καπνιστών να βρουν τη δύναμη να το κάνουν. Δύσκολο ακόμη και όταν διαβάζουν ότι ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ο καρκίνος που προκαλεί τους περισσότερους θανάτους στην Κρήτη.

“Κάποια στιγμή θα το κόψω” λένε και ανάβουν το επόμενο τσιγάρο στο εστιατόριο, ενώ στο διπλανό τραπέζι κάθονται και μικρά παιδιά.

Πολύ ακριβά πληρώνουν οι καπνιστές την κακή τους συνήθεια σε πολλές χώρες της Ε.Ε.

Οι Βρετανοί βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη πληρώνοντας 11,5 ευρώ για ένα πακέτο τσιγάρα, οι Ιρλανδοί 10,6 ευρώ και οι Γάλλοι 6,6 ευρώ.

Σύμφωνα με το γράφημα της Liberation, πιο φθηνά είναι τα τσιγάρα στη γειτονική μας Βουλγαρία, με το πακέτο να κοστίζει μόλις 2,7 ευρώ.

Η Ελλάδα βρίσκεται κάπου στη μέση, σύμφωνα με στοιχεία του 2017.

Σύμφωνα με το Euronews, σε ό,τι αφορά την Ευρώπη, η υψηλότερη τιμή για πακέτο τσιγάρων συναντάται στη Νορβηγία (11,69 ευρώ) ενώ στον αντίποδα, στην Ουκρανία, κοστίζει 0,84 ευρώ.

Εδώ και ένα χρόνο η τιμή των τσιγάρων στη Νέα Υόρκη ορίστηκε στα 10,9 ευρώ το πακέτο και έγινε η πιο ακριβή αμερικανική πόλη για τους καπνιστές. Ίσως αυτή να είναι η λύση και για την Ελλάδα. Σε κάθε περίπτωση, είναι αυτονόητο ότι στη χώρα μας ο αντικαπνιστικός νόμος πρέπει να εφαρμοστεί.

Πιστεύω, ή θέλω να πιστεύω, ότι αυτή είναι η θέση όχι μόνο εκείνων που δεν καπνίζουν αλλά και πάρα πολλών άλλων που δεν αποχωρίζονται το τσιγάρο κι ας το πληρώνουν με κάθε τρόπο πολύ ακριβά.