Όταν τα πράγματα ζορίζουν ρίχνουν και μια προσευχή, έτσι να βρίσκεται, βρε αδελφέ
Προσπαθώ να καταλάβω πώς και γιατί ένα καθαρά ιατρικό θέμα μεταλλάχτηκε σε θρησκευτικό. Σαρακοστή έχουμε, αλλά δε με αφήνουν να αγιάσω (κανείς όμως).
Από τη μία ακούς τους ειδικούς, υποτίθεται, που μου θυμίζουν τους σεισμολόγους που κάθε φορά που κουνιόμαστε στους ρυθμούς των ρίχτερ βγαίνουν στα παράθυρα και μαλώνουν σαν τα κοκόρια.
Από την άλλη σπεύδουν να τοποθετηθούν οι πολιτικοί, άλλοι παροτρύνουν τον κόσμο να πάει στην Εκκλησία άφοβα και άλλοι τους τρολάρουν…
Και μέσα σε όλα, έχουμε και τους παπάδες, τους εκπροσώπους, λέει, του Θεού, που λένε κι εκείνοι το μακρύ τους και το κοντό τους. Είναι και οι ημέρες τέτοιες που επιβάλλουν την παρουσία τους στα Μέσα.
Και να μία χρυσή ευκαιρία για όσους θέλουν να αποδείξουν ότι είναι καλοί χριστιανοί, όχι καλοί άνθρωποι όμως, αν και επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί πρόκειται για δύο ξεχωριστά πράγματα.
Σκέφτονται, λοιπόν, ότι θα πιάσουν πρώτη θέση στον ναό, να φανούν, να κοινωνήσουν, να τους δουν οι γείτονες και οι γνωστοί, να βάλουν και το νέο τους ταγιέρ, τις γοβίτσες, το κραγιόν τους και να πάρουν πόζες.
Αν μπορούσαν θα έβγαζαν και σέλφι την ώρα της Θείας Κοινωνίας και η λεζάντα θα έλεγε “Εμένα, με προστατεύει η πίστη μου, εσάς;”.
Και να το κλείσιμο του ματιού και αυτό το σαρδόνιο χαμόγελο. Σα να ακούω ένα απόκοσμο χαχανητό, όπως τα θρίλερ…Μπρμπρμπρ…
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Αναρωτιέμαι επίσης (πολλές απορίες μαζεύτηκαν) γιατί σπεύδουν κάποιοι να ρίξουν τη χολή τους. Τι τους ενοχλεί η Εκκλησία, γιατί τα βάζουν συνεχώς με τους πιστούς;
Είναι οι ίδιοι που ένωσαν για πάντα τις ζωές τους ενώπιον Θεού και ανθρώπων, (ίσως να κύλησε και ένα δάκρυ από τα λόγια του παπά), βάφτισαν τα παιδιά τους, και όταν τα πράγματα ζορίζουν ρίχνουν και μια προσευχή – έτσι να βρίσκεται, βρε αδελφέ.
«Ποτέ δεν ξέρεις, αν έχουν δίκαιο οι άλλοι και υπάρχει, τελικά, Παράδεισος; Τι, να μην εξασφαλίσουμε κι εμείς μια θέση; Κορόιδα είμαστε;». Είναι κι αυτό μια επένδυση, κάτι σαν το airbnb, που είναι και της μόδας. Μπορεί να έχουν και στην κατοχή τους έναν οικογενειακό τάφο, για τα ύστερα του κόσμου.
Αχ, τόση υποκρισία, απλά δεν αντέχεται! (Τείνει να γίνει το μότο μου αυτό…).
Δε λέω, προκαλούν (τους το λέω, προκαλούν) οι ιερείς, είναι και η εκδρομή στους Αγίους Τόπους που έσπειρε το κακό και δε θέλει πολύ να ξεχειλίσει το ποτήρι, να γίνουν οι συγκρίσεις των καρναβαλιών με την προσέλευση των πιστών στους ναούς, για να μην αναφερθώ στα όσα κυκλοφορούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (άγιες μέρες έρχονται).