Τα τελευταία έτη, με προμετωπίδα τα άλματα, ο ελληνικός στίβος δείχνει να έχει επιστρέψει για τα καλά στις υψηλές πτήσεις
Πολύς λόγος έχει γίνει τις τελευταίες μέρες για την άνοιξη του ελληνικού αθλητισμού, μέσα στο κατακαλόκαιρο. Είναι αλήθεια ότι ο Αύγουστος που διανύουμε έφερε πληθώρα διακρίσεων για τα ελληνικά χρώματα σε αρκετά αθλήματα (στίβος, κολύμβηση, πόλο, γυμναστική, κωπηλασία, τένις), προσθέτοντας έτσι πινελιές αισιοδοξίας στο γκρίζο και το μαύρο που μας καταπλάκωσε, κυρίως λόγω των θλιβερών γεγονότων με τις πυρκαγιές στην Αττική τον Ιούλιο.
Άλλωστε δεν υπήρξε κανένας Έλληνας αθλητής ή αθλήτρια που να μην αφιέρωσε τη διάκρισή του στη μνήμη των δεκάδων θυμάτων… Εμείς θα σταθούμε στις επιτυχίες του ελληνικού στίβου στο Βερολίνο που για τον πολύ κόσμο ήταν απρόσμενα πολλές και μεγάλες, όχι όμως και για τους ειδήμονες.
Φαίνεται πως τα γερμανικά στάδια ταιριάζουν πολύ στους Έλληνες αθλητές στίβου. Η συγκομιδή της χώρας μας στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα έφτασε τα τρία χρυσά μετάλλια, τα δύο αργυρά και το ένα χάλκινο, σύνολο δηλαδή έξι!
Κάτι ανάλογο είχε συμβεί μόνο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2002, που είχε διεξαχθεί και αυτό στη Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στο Μόναχο. Τότε η ελληνική αποστολή είχε γυρίσει έχοντας στις αποσκευές της 4 χρυσά, 2 χάλκινα μετάλλια και την Ηρακλειώτισσα Στέλλα Πιλάτου να καταλαμβάνει την 6η θέση στο μήκος.
Μετά τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004, επικράτησε μία δύσκολη εποχή με λίγες σχετικά επιτυχίες στον κλασσικό αθλητισμό. Τα γνωστά συμβάντα με τον Κεντέρη και τη Θάνου άπλωσαν μία τεράστια σκιά, που οι Έλληνες αθλητές και προπονητές χρειάστηκαν χρόνια για να την αποβάλουν.
Δεν απουσίασαν βέβαια εντελώς οι διακρίσεις, αλλά ήταν λιγότερες σε ποσότητα από όσες είχαν επιτευχθεί τα χρόνια της λεγόμενης άνοιξης του ελληνικού στίβου που είχε κορυφωθεί το 2004. Τα τελευταία έτη, με προμετωπίδα τα άλματα, ο ελληνικός στίβος δείχνει να έχει επιστρέψει για τα καλά στις υψηλές πτήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο Βερολίνο, με εξαίρεση την τρομερή κούρσα της Μπελιμπασάκη στα 400μ., τα άλλα 5 ελληνικά μετάλλια κατακτήθηκαν στα άλματα. Προφανώς και η εξειδίκευση είναι αποδοτική και στον αθλητισμό και καλό θα είναι να την εκμεταλλευτούμε όσο μπορούμε.
Το πιο σημαντικό φυσικά είναι να θυμόμαστε κάθε στιγμή ότι αυτές οι επιτυχίες οφείλονται στο πείσμα, το πάθος και το ταλέντο των αθλητών μας, που πλέον δεν υποστηρίζονται καθόλου από την Πολιτεία, όπως συνέβαινε την εποχή των παχιών αγελάδων…