Μα τι παράξενη εποχή! Ντάλα καλοκαίρι στα όρια του μίνι καύσωνα και αντί να είσαι αραχτός σε μια παραλία και να σιγοτραγουδάς «πως βαριέμαι σε τούτη την ακτή που ο ήλιος με ξεραίνει», βράζεις στο ζουμί σου αν και πότε θα επιβληθεί το επόμενο lockdown…
Θα προλάβω να πάω διακοπές ή θα με προλάβει ο Χαρδαλιάς και ο Τσίοδρας; Και αν θα πάω, πού θα φάω, πού θα μείνω και πού θα κολυμπήσω; Και οι προηγούμενοι από μένα, ήταν θετικοί, ασυμπτωματικοί και τι ιικά φορτία κουβαλούσαν από κει που κρατά η σκούφια τους; Και είναι διακοπές τώρα αυτές ή αγωνία με λαχτάρα να… ψεκάζομαι; Και όχι με το προφανές, το αντηλιακό με δείκτη προστασίας 50, αλλά με κάθε αντισηπτικό και αλκοολούχο διάλειμμα.
Πλύνε χεράκια, στέγνωσε χεράκια, σαν άλλος Πόντιος Πιλάτος αλλά στο πιο σχολαστικό του. Αυτό δεν είναι διακοπές, επαναστατική γυμναστική είναι! Και έχεις και τον καθένα να σου λέει: προσέχουμε για να έχουμε. Ε, να μη σώσουμε να έχουμε αν είναι να πηγαίνουμε στην παραλία με μάσκα θαλάσσης και μάσκα χειρουργική, μιας χρήσεως ή επαναφορτιζόμενη, επαναχρησιμοποιούμενη πώς τη λένε…
Και από την άλλη, πού θα κάτσεις στο μπαράκι, πού θα ακουμπήσεις στο ταβερνάκι και ποιός καθόταν πριν από σένα στο αλμυρίκι που μεγάλωσε και έγινε δέντρο; Καχυποψία του κερατά. Για ό,τι κινείται, για ό,τι περνά από δίπλα σου, για ό,τι πετάει, ό,τι φυσάει και ό,τι προηγείται ή έπεται σταγονιδίων.
Ο ιός είναι ο αόρατος εχθρός. Φουλ εκδικητικός και άμα έρθει την κάνει αρμένικη. «Τα βράδια μου τα εργένικα τραγούδια ακούω αρμένικα», όπως τραγουδά η άλλη, από τον πρόλογο. Καλέ, η ίδια δεν λέει και το «με το ίδιο μακό και με κέφι κακό»; Συννεφιές, συννεφιές, όταν δεν σε βλέπω έχω ακεφιές. Μόνο ακεφιές; Τα νεύρα μου, τα χάπια μου και ένα ταξί να φύγω.. Να πάω σε μια ερημιά να μην ακούω φωνή καμιά!
Να μη φοβάμαι ότι θα συναντήσω ή θα με συναντήσει ο κοροναϊός. Να μην εξαρτώμαι από ανοικτά ή κλειστά σύνορα και απευθείας πτήσεις από την κόλαση του Δάντη! Σύνορα η αγάπη δεν γνωρίζει, μα η covid 19, όπου τα βρει ανοικτά του δίνει και καταλαβαίνει. Όχι δεν είμαστε ιοφοβικοί ούτε και ρατσιστές, αλλά με τη δημόσια υγεία δεν παίζεις και παίρνεις μέτρα, όταν πρέπει.
Και η Ρουμανία έπρεπε από χθες να μην έχει καμία πρόσβαση στην Ελλάδα. Διότι όταν ο Έλληνας έλιωνε στην καραντίνα για να προστατεύσει τη μάνα του και τον πατέρα του, που ένα υποκείμενο νοσηματάκι το έχουν, το Ρουμανικό ΣτΕ αποφάσιζε ότι η καραντίνα ήταν αντισυνταγματική, όπως και υπό προϋποθέσεις η νοσηλεία στα νοσοκομεία.
Και όλος ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους και… βαράτε βιολιτζήδες. Και τώρα έρχονται εδώ και τους ψάχνουν μεσοπέλαγα- κι εγώ (δε) γέλαγα- για να τους πάνε στα Covid Hotels! Όπως και τους άλλους τις προάλλες από Airbnb στο κέντρο του Ηρακλείου και από ξενοδοχείο στου Κοκκίνη, που τους μάζευαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ με τη στολή εκστρατείας, αυτή τη διαστημική.
Και αύριο θα είναι οι αγέλες των Βρετανών, που έκλεισαν τις παμπ στα δικά μας σαράντα(!) και των Σουηδών που την έβγαλαν στα πάρκα, ενώ χάνονταν κόσμος και κοσμάκης. Αυτοί τάχα μου ήθελαν ν’ αποκτήσουν ανοσία και τώρα που το ξανασκέφτεσαι ήρεμα, αναρωτιέσαι αν πρόκειται για συνωμοσία, αυτό που σου συμβαίνει real time και σου κόψανε και τα πανηγύρια.
Δεν ξέρω αν ο εχθρός είναι δίπλας μας, αλλά ο τουρίστας είναι. Τον βλέπεις, πλέον, στον δρόμο, στα καταστήματα, έξω από τον αρχαιολογικό χώρο και λες επιτέλους μύρισε καλοκαίρι, θα κινηθεί το πράγμα, θα αποκτήσει σφυγμό η αγορά, θα κάνει η τουριστική βιομηχανία το θαύμα της.
Κι έτσι που πάει, μόνο με θαύμα θα σωθούμε, διαφορετικά εκεί προς το Σεπτέμβριο δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι όλοι θα έχουμε σφυγμό… Υγειονομικά μιλάω και όχι οικονομικά, να εξηγούμαστε.