Ο μέσος ψηφοφόρος στην Ελλάδα δεν ξέρει τι θέλει. Ειδικά στο ευρύτερο πλαίσιο της Κεντροαριστεράς
Αυτούς τους κεντροαριστερούς δεν τους καταλαβαίνω. Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν, διαλογίζονται, διαλύουν κόμματα, δημιουργούν νέα κόμματα και τελικά επιλέγουν να βγει μπροστά το ίδιο πρόσωπο που είχαν επιλέξει το 2015, θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο έρχεται μια τεράστια αλλαγή.
Αν κι αυτή η λογική μάλλον δε χωρά στο μυαλό πολλών, δυστυχώς, χωρά στο μυαλό του Τσίπρα, στο μυαλό του Μητσοτάκη, αλλά και όλης της αντιπολίτευσης.
Είναι γνωστό πως η αντιπολίτευση θέλει Φώφη. Εύκολος στόχος, εύκολα διαχειρίσιμη, με πολλά να της προσάψουν, αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» των μεσομέτριων πολιτικών νέας κοπής, που αναζητούν έναν ακόμα αδύναμο κρίκο για τη διατήρησή τους στις πολιτικές καρέκλες της εξουσίας. Βέβαια ο λαός δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη.
Θα την πουν την Κυριακή οι 210.000 φίλοι και μέλη του νέου φορέα, που μπορεί να μην είναι ούτε το 1/5 όσων ψήφιζαν το 2004 τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά είναι πολλοί για να συντηρηθεί το κεντροαριστερό αφήγημα της συμμετοχικής δημοκρατίας. Αλλά… οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και γέρνουν τη ζυγαριά υπέρ της Φώφης.
Τη γέρνουν μάλιστα τόσο πολύ, που αν στις εκλογές της Κυριακής εκλεγεί ο Νίκος, δεν θα πρέπει να απορούμε για την ανατροπή, αλλά για την ποιότητα και τις επιλογές των ψηφοφόρων. Κι εδώ ανοίγει ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο μπορεί να προσεγγιστεί όμως και συνοπτικά. Ο μέσος ψηφοφόρος στην Ελλάδα δεν ξέρει τι θέλει.
Ειδικά στο ευρύτερο πλαίσιο της Κεντροαριστεράς οι Έλληνες ψηφοφόροι έχουν στηρίξει τη Φώφη Γεννηματά και την έχουν αναδείξει σε κορυφαία αξιώματα στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην κυβέρνηση Παπανδρέου, στην κυβέρνηση Παπαδήμου, στην κυβέρνηση Σαμαρά, στο «νέο, μικρό ΠΑΣΟΚ» και στη μεγάλη «Δημοκρατική Συμπαράταξη».
Οι ίδιοι ψηφοφόροι απαξιώνουν ταυτόχρονα τον Θεοδωράκη που εξυψώνουν όμως δημοσκοπικά και τον θέλουν ως προσωπικότητα, καταποντίζουν τον Καμίνη, χωρίς κάποιο προφανή λόγο, και θέλουν την αλλαγή, την ανανέωση και την ανατροπή από πρόσωπα παλιά και φθαρμένα. Αν κάποιος μπορεί να αναλύσει το φαινόμενο, ας προσέλθει παρακαλώ. Διότι προσωπικά σηκώνω τα χέρια ψηλά…