Για τα καλά ήρθε -ξανά- στο προσκήνιο η κλιματική κρίση με το φαινόμενο της «κρύας σταγόνας». Έτσι ονομάζονται οι βροχοπτώσεις που συμβαίνουν το φθινόπωρο κατά μήκος των γαλλικών και ισπανικών ακτών στη Μεσόγειο.
Φαινόμενο που δεν είναι άγνωστο ή ασυνήθιστο για τις χώρες αυτές αλλά τώρα το κακό παράγινε. Είδατε πιστεύω φωτό από τις φονικές πλημμύρες.
«Φαινόμενο χωρίς προηγούμενο» το χαρακτήρισαν βλέποντας 160 θανάτους. Τέτοιες εκφράσεις εδώ και χρόνια ακούμε. Στην αρχή διότι οι άνθρωποι επενέβαιναν στη φύση και αυτή με τη σειρά της… απλά λειτουργούσε.
Γιατί η φύση ούτε εκδικείται, ούτε σκοτώνει. Απλά λειτουργεί χωρίς να έχει στο «νου» της τον άνθρωπο και δεν υπακούει στις ανόητες υπερβολές μας.
Είναι πλέον πιο εμφανές από ποτέ ότι το κλίμα αλλάζει. Ένας δείκτης είναι η θερμοκρασία του περιβάλλοντος που έχει υπέρ-αυξηθεί. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι, ειδικά το 2022, ήρθαμε αντιμέτωποι με σφοδρούς καύσωνες και σαρωτικές πυρκαγιές.
Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, από τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού καταγράφηκαν θερμοκρασίες «ρεκόρ» που είχαν ως αποτέλεσμα να κηρυχθούν πολλές χώρες σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Ο καθηγητής γεωφυσικών και κλιματικών κινδύνων στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου Mc Guire τονίζει πως «αυτή είναι μόνο η αρχή», γιατί «για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα αγνοήσαμε τις προειδοποιήσεις πως οι αυξανόμενες εκπομπές άνθρακα θερμαίνουν επικίνδυνα τη Γη και τώρα θα πληρώσουμε το τίμημα για τον εφησυχασμό μας με ακραίες καταιγίδες, πλημμύρες, ξηρασίες και καύσωνες».
Βλέποντας αυτά που συμβαίνουν στον πλανήτη μας δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να αποφύγουμε μια επικίνδυνη κλιματική κατάρρευση.
Ένα παιδί που γεννιέται το 2024 θα αντιμετωπίσει ένα πολύ πιο εχθρικό κόσμο από τον παππού και τη γιαγιά του. Οι περισσότεροι ειδικοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι έχουμε ακόμα χρόνο, αν και όχι πολύ, για να επιφέρουμε ουσιαστικές μειώσεις στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.
Οι μηδενικές εκπομπές μέσα από ταχύτατες κινήσεις και η αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι ακόμα στο χέρι μας.
Δεν ξέρω αν είναι στο… χέρι μας, πάντως εδώ και χρόνια το… χέρι μας έχει βγάλει από το σχολείο τον χάρτη με τις «Τέσσερις Εποχές» με τις πανέμορφες ζωγραφιές του. Γιατί πλέον δεν υπάρχουν 4 ερποχές. Δύο έγιναν. Καλοκαίρι – Χειμώνας.
Ο άνθρωπος «ασέλγησε» με το φαινόμενο του θερμοκηπίου, τη μόλυνση των υδάτων, τον υπερκαταναλωτισμό και με την διάσπαση της βιολογικής αλυσίδας πάνω στο σώμα της μητέρας φύσης.
Λογικό λοιπόν να υπάρχουν δύο εποχές, λογικές και οι καταστροφές. Η Γη κλαίει, η ζωή κλαίει, αρκεί να μπορέσουμε να την ακούσουμε. Τώρα επιβάλλεται περισσότερο όλες οι πολιτικές πρέπει να είναι συμβατές με το βιώσιμο περιβάλλον. Η Ευρώπη παίρνει κάποια μέτρα αλλά είναι αρκετά; Τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε τα χειρότερα;
Ελάχιστα λένε πολλοί. Ίσως δεν έχουν άδικο αν κοιτάξουμε τι κάνει ο καθένας μας στην καθημερινότητά του.
Η κατανάλωσή μας σε αγαθά όλο και αυξάνεται. Το ίδιο και τα ταξίδια μας. Τα σκουπίδια μας επίσης. Χρησιμοποιούμε πολλή ενέργεια… και πολλά άλλα. Στο χέρι μας είναι η αλλαγή, η πρόοδος και έτσι δεν θα έρθει (ευχή) η κλιματική κατάρρευση…