Δεν ξέρω αν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση: Αυτά ‘’πάντα συνέβαιναν ή τώρα είναι χειρότερα από ποτέ;’’
Το ερώτημα που έχει να κάνει με τις γυναικοκτονίες, την ενδοοικογενειακή και σχολική βία καθώς και όλες τις υπόλοιπες ειδήσεις που μπορούν να κλειστούν μέσα σε αυτές τις τρεις
μαύρες κατηγορίες θεμάτων που αποτελούν κοινωνικό φαινόμενο στην εποχή μας.
Μια απάντηση που μοιάζει λογική, έχει να κάνει με την έξαρση προβολής των ειδήσεων λόγω εκτόξευσης και των social media.
Το πόσο συχνά διαβάζεις το οτιδήποτε, το γεγονός ότι γίνεται ρουτίνα, αυτομάτως αλλάζει παράλληλα και η συνθήκη που το… αντιμετωπίζεις και η συχνότητα που το μεταφέρεις. Αναμφισβήτητα.
Στο κομμάτι της ”έξαρσης της βίας σε επίπεδο μαθητών γυμνασίου και λυκείου” , πιθανότατα σε σχέση με πριν 20-30 χρόνια η "έξαρση" να βρίσκεται ΜΟΝΟ σε επίπεδο
καταγραφής και όχι στο πλήθος των περιστατικών.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι αυτή είναι και η πραγματικότητα.
Χωρίς να μπορώ να καταγράψω τις σκέψεις με αποδείξεις τα επίσημα στοιχεία, όμως με βεβαιότητα μπορώ να γράψω ότι την εποχή που ζούμε καταγράφονται περισσότερα περιστατικά σε σχέση με το παρελθόν, όχι όμως ότι τότε δεν συνέβαιναν.
Πλέον πολύ ευκολότερα θα μιλήσει στον διευθυντή και στον γονιό του ένας μαθητής που έπεσε θύμα bullying, επίσης πιο άμεσα θα γίνει θέμα δύο μαθητές που πλακώθηκαν σε ένα
σχολείο (ή εκτός αυτού), ενώ σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, οι ιστορίες αυτές ”κρυβόντουσαν” μέσα σε καφετέριες και σπίτια.
Οι αστυνομικές αρχές έμεναν εκτός, περιστατικά έπαιρναν την ονομασία ‘’δεν έγινε και κάτι φοβερό’’, ενώ πολλοί γονείς δεν μπορούσαν να παρέμβουν, έμεναν έξω από αυτή τη
συνθήκη.
Υπάρχει και η άποψη ότι στην εποχή που η ευαισθησία στα θέματα βίας είναι σε μεγαλύτερο βαθμό, κάτι αντίστοιχο ισχύει με την υπερβολή από τα social media και ΜΜΕ
στην καταγραφή.
Συνέβαιναν και παλιότερα άγρια περιστατικά, αλλά δεν τα μαθαίναμε ή τα προσπερνάγαμε καθώς και η αντιμετώπιση αυτών έχει αλλάξει. Καταλήγω σε αυτό…