Ο Βαγγέλης Μαρινάκης μπορεί να μην κατάφερε να πάρει με τον Ολυμπιακό 20 συνεχόμενα πρωταθλήματα, όπως έλεγε μετά από καθένα από τα πρώτα του επτά ο μετρ της πρόκλησης και υπάλληλος της ΠΑΕ, Κ. Καραπαπάς, αλλά σε πολύ λιγότερα χρόνια έχει καταφέρει σπουδαία πράγματα.
Μπορεί επίσης, να μην αποδεικνύεται γενεαλογικά ότι πρόκειται για απόγονο των Υψηλάντηδων, όπως είχε υποστηρίξει κάποτε το γραφείο Τύπου (και νυν αντιπρόεδρος) της ΠΑΕ, αλλά αυτό δεν αποτελεί μομφή για την καταγωγή ενός εκ των πλουσιότερων Ελλήνων.
Ούτε και το γεγονός ότι έχει εκλεγεί δύο φορές πρώτος σε ψήφους στο Δημοτικό Συμβούλιο του μεγάλου λιμανιού συνιστά κάποιο ιδιαίτερο τίτλο. Αλλά είναι τα σπουδαία για το μεγάλο αφεντικό των Πειραιωτών και της Νότιγχαμ Φόρεστ.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης όταν αγόρασε από τον Κόκκαλη (κατά τις τελευταίες ημέρες που διένυε ως «εθνικός προμηθευτής») την ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα, δεν ήταν παρά ένας εύπορος εφοπλιστής και «άρρωστος γαύρος» που επωμίστηκε και τα χρέη του Σωκράτη.
Και τώρα ο… γίγαντας Μαρινάκης είναι σε θέση να παίρνει ότι θέλει, αλλά χωρίς τα χρέη του ή με βαθιά κουρεμένα. Η περίπτωση της Forthnet (Nova) είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν είναι η μόνη. Κάτι αντίστοιχο έγινε με την ΣΕΚΑΠ, που με την προηγούμενη κυβέρνηση αγόρασε ο «τσάρος» Ιβάν Σαββίδης, που στην παρούσα φάση είναι ο μόνος που έχει διάθεση και λεφτά να κοντράρει τον Μαρινάκη.
Και οι δύο εξαγορές σε τιμές ευκαιρίας δείχνουν ότι στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά ο συμψηφισμός μένει για να δείχνει τη συνέχεια και τη συνέπεια του κράτους σε σκάνδαλα, μίζες, ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις ημετέρων.
Ο Μαρινάκης μάς συστήθηκε ως εφοπλιστής και μέσα σε λιγότερο από μια δεκαετία κατάφερε να πάρει εκτός από τον Ολυμπιακό και τη Νότιγχαμ: τα μέσα του ΔΟΛ (ΤΑ ΝΕΑ, ΤΟ ΒΗΜΑ, το in.gr), τη Forthnet (NOVA) ν’ ανοίξει την «Ελευθερία», να έχει «φιλική» σχέση με τα «Παραπολιτικά», να γίνει μεγαλομέτοχος στο μονοπωλιακό πρακτορείο διανομής τύπου «Άργος», να δημιουργήσει το πρότζεκτ One TV (που δεν είναι τρολιά στο «Noor One»), να πάρει άδεια πανελλαδικής εμβέλειας και εσχάτως την ταινιοθήκη και το σήμα του Mega, που είναι και το ισχυρότερο brand.
Ο Μαρινάκης μιντιάρχης ενοχλεί πολλούς που βλέπουν στο πρόσωπό του έναν επίδοξο ολιγάρχη της ενημέρωσης. Η προηγούμενη κυβέρνηση χαλάει τον κόσμο σαν αντιπολίτευση στη Βουλή, για τις αγορές Μαρινάκη, αλλά η ίδια είτε ηθελημένα είτε άθελά της οδήγησε τα μίντια στον Μαρινάκη! Το πώς και το γιατί το έχουμε γράψει πολλές φορές από τη στήλη.
Να υπενθυμίσουμε μόνο την αρχή της γνωριμίας τους. Όλα ξεκίνησαν παραμονές αυτοδιοικητικών εκλογών του 2014 σε μια ταβέρνα του Πειραιά, όταν ο Μαρινάκης τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια του Σγουρού και αποφάσισε να στηρίξει τη Ρένα (είσαι οφσάιντ) Δούρου, με τα γνωστά αποτελέσματα…
Ο Μαρινάκης μπορεί να έχει ορκισμένους εχθρούς αλλά έχει και φανατικούς φίλους. Μπορεί να κατηγορείται ότι έχει τα καράβια του με σημαία ευκαιρίας, αλλά την ίδια ώρα κάνει δωρεές και αγαθοεργίες και η Μητρόπολη του Πειραιά του δίνει απλόχερα την ευλογία και την ευχή της.
Μπορεί να διώκεται για διάφορα αδικήματα, αλλά δεν έχει καταδικαστεί για κανένα. Μπορεί να τον κατηγορούν ότι συγκυβερνά, μ’ αυτός διδάσκει ήθος. Μπορεί να του παίρνουν το διαβατήριο μα είναι πολίτης του κόσμου.
Τελικά τι είναι ο Μαρινάκης; Μήπως κάποιος που, αν δεν τον είχαμε, έπρεπε να τον εφεύρουμε, επειδή βολεύει όλο το σύστημα; Το βέβαιο είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν ισχύει ο επαναλαμβανόμενος τίτλος των φίλιων μέσων: «Μόνοι μας και όλοι σας», καθώς καταρρίπτεται από το μότο της ίδιας της ομάδας του Μαρινάκη και νωρίτερα του Κόκκαλη: «το κράτος είμαστε εμείς»!