Ισχυρίζομαι όμως ότι οι προθέσεις κάποιων δεν είναι τόσο… αγνά αντικαπνιστικές

Αν στη γερμανική κατοχή υπήρχε τηλεφωνικός αριθμός καταδόσεων, αυτός θα ήταν το 1142, κράζουν πολλοί στο διαδίκτυο. Ο τετραψήφιος αριθμός-ορόσημο  του αντικαπνιστικού νόμου, ο οποίος  θα μπορούσε να μετονομαστεί και  «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας», τιμής ένεκεν στον μέγα καταδότη του ελληνικού κινηματογράφου Αρτέμη Μάτσα (παρεμπιπτόντως τον έβλεπα συχνά στην οδό Μοσχονησίων και ήταν πάντοτε ένας γλυκός κύριος).

Και ξαφνικά εκεί που δεν θυμούνται ούτε το τηλέφωνο του σπιτιού τους, βρήκαν το νόημα της ζωής στο 1142 και είναι το… μόνο που θυμούνται.  «Φωτιά» στους θεριακλήδες, στάχτη και μπούρμπερη στους ανυπάκουους  μαγαζάτορες. «Η γραμμή δέχτηκε περισσότερες από 200 κλήσεις την πρώτη ημέρα λειτουργία της, γεγονός που φανερώνει ότι η ελληνική κοινωνία, εκτός από ωριμότητα, διαθέτει και αντανακλαστικά» διαβάζω σε γνωστό αθηναϊκό σάιτ. Σε αυτά τα… αντανακλαστικά αναφέρομαι και εγώ, όμως με λιγάκι διαφορετική προσέγγιση.

Παρά το γεγονός ότι δεν είμαι αυτής της λογικής, σε καμία περίπτωση δεν υποστηρίζω ότι όλοι όσοι προσφεύγουν  στο 1142 είναι «ρουφιάνοι».  Ισχυρίζομαι όμως ότι οι προθέσεις κάποιων δεν είναι τόσο… αγνά αντικαπνιστικές. Στο όνομα του ρεβανσισμού, υπάρχει κακία και εκδικητικότητα εκεί έξω και δεν μιλώ ως καπνίστρια. Με τη δύναμη του Θεού θέλω να πιστεύω ότι μπόρεσα να αποβάλω αυτή την καταραμένη συνήθεια από τη ζωή μου, αν και ακόμα βαδίζω στη ζώνη του λυκόφωτος…

Στα καφέ και στα ταβερνάκια θα σηκωθώ  να βγω έξω με τους καπνίζοντες για συμπαράσταση. Καλαμπουρίζουμε για τον… άκαρδο αντικαπνιστικό νόμο και τα βλοσυρά βλέμματα των μη καπνιζόντων που μας κοιτούν ασκαρδαμυκτί και πανέτοιμοι να καλέσουν στον αγαπημένο τετραψήφιο.

Αλλά ειλικρινά αναρωτιέμαι: πόσοι από αυτούς γνωρίζουν απ’ έξω ή έχουν  καλέσει στη γραμμή SOS 1056, στο «Χαμόγελο του Παιδιού» για περιπτώσεις κακοποιημένων παιδιών; Πόσοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν ή έστω ενδιαφέρθηκαν να μάθουν για τη γραμμή SOS 15900 για τη Βία κατά των Γυναικών, για τη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία στο 1018 ή στο SOS 1031 του ΟΚΑΝΑ για τα εξαρτημένα άτομα. Εκεί θέλω να δω την ωριμότητα και τα αντανακλαστικά της  ελληνικής κοινωνίας.