Η δολοφονία της νεαρής Κυριακής έξω από αστυνομικό τμήμα έφερε για άλλη μια φορά στο προσκήνιο της παθογένειες ενός ανάλγητου τις περισσότερες φορές κράτους, που αδηφάγα ζητά να «φάει» όλο και περισσότερα, αλλά όταν έρθει η ώρα της ανταπόδοσης ποιείται τη νύσσαν ή επιδεικνύει εγκληματική αδιαφορία.
Η φράση «πάμε κι όπου βγει» των Τεμπών εμπλουτίζεται διαρκώς με τελευταία δραματική προσθήκη «Το περιπολικό, κυρία μου, δεν είναι ταξί» και την απάντηση «Χάνομαι».
Είναι αυτό το κράτος που δεν κάνει τίποτα με όραμα και συνέχεια, αλλά μόνο με πασαλείμματα και μπαλώματα για να ’χει να λέει ότι κάτι κάνει.
Είναι αυτό το κράτος που το πληρώνεις για φάρμακα, γιατρούς και περίθαλψη, αλλά όταν έρθει η ώρα σε βάζει να πληρώσεις ξανά γι’ αυτά που ήδη έχεις… πληρώσει. Κι αν έχεις καλώς αλλιώς ζήσε Μάη μου…
Όπως λένε οι αριθμοί, τα Ταμεία και η Γενική Κυβέρνηση πλήρωσαν το 2022 αναλογικά λιγότερα για την περίθαλψη των Ελλήνων σε σύγκριση με το 2021. Το κενό κάλυψαν οι ίδιοι οι πολίτες, αυξάνοντας αισθητά τη συμμετοχή τους στις δαπάνες υγειονομικής φροντίδας. Πρόκειται για πληρωμές σε νοσοκομεία, γιατρούς, διαγνωστικά κέντρα στα οποία αναγκάστηκαν να προσφύγουν.
Και για να μην ξεχνιόμαστε, αν το κράτος θέλει να σώσει κάτι το σώζει, αλλιώς το ευτελίζει και το πουλάει στους «εμπορευάμενους».
Είναι αυτό το κράτος που πάντα όταν έχει «χεσμένη τη φωλιά» του βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο, μόνο που αυτό το μαχαίρι πάντα είναι συνεχώς ακόνιστο και φτάνει μόνο στην αναλώσιμη «μαρίδα» και ποτέ στις πραγματικούς αίτιους.
Είναι αυτό το κράτος με την ανύπαρκτη εποπτεία και τον μηδαμινό έλεγχο στις τράπεζες, που διατηρούν ανάμεσα σε πολλά άλλα χαώδεις διαφορές στα επιτόκια χορηγήσεων και καταθέσεων. Θυμάμαι όταν είπα σε φίλη τραπεζικό από την Ολλανδία για τη χρέωση που μου επέβαλε τράπεζα για την αλλαγή κάρτας μέσω ίντερνετ, που μου απάντησε χαρακτηριστικά «crimenals».
Είναι αυτό το κράτος που βγάζει γενιές ανιστόρητων, λειτουργικά αναλφάβητων, χωρίς μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που ν’ ακούει τα πραγματικά προβλήματα.
Είναι αυτό το κράτος που αλλάζει διαρκώς τους κανόνες εις βάρος των πολιτών τους οποίους αντιμετωπίζει με υπεροψία και αυταρχικότητα.
Είναι αυτό το κράτος που εξοργίζει, αλλά κανείς δεν αντιδρά. Μας αξίζει; Του αξίζουμε; Ιδού η απορία…