Και τώρα που τελείωσαν οι ασκήσεις ετοιμότητας του «Μίνωα» και δοκιμάστηκε η επιχειρησιακή ικανότητα της Πολιτικής Προστασίας, ήρθε η ώρα να δούμε ποια είναι τα συμπεράσματά μας. Να πούμε αλήθειες. Γιατί καλή είναι η επιχειρησιακή γυμναστική και τα τεσταρίσματα ετοιμότητας, αλλά η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και από αυτή δεν ξεφεύγει κανείς.
Και η πραγματικότητα δείχνει ότι καταγράφηκαν προβλήματα τα οποία δεν περιορίζονται στο γεγονός ότι κάποια πρωτόκολλα θέλουν αναθεώρηση, ή στο ότι ο υπηρεσιακός εξοπλισμός της Πολιτικής Προστασίας είναι απαρχαιωμένος. Ακόμα και ο ίδιος ο σχεδιασμός είναι ελλειμματικός σε βασικά οργανωτικά ζητήματα, που είναι κρίσιμο να λυθούν.
Όμως, είναι το τουλάχιστον αδιανόητο το γεγονός ότι, δεν αξιοποιήθηκε μισό λεπτό από την τεράστια επικοινωνιακή προβολή που δόθηκε για τη μεγάλη αυτή άσκηση για να ειπωθούν αλήθειες που «καίνε» για τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι ακόμα δεν μπορούν να συνέλθουν από το σεισμό που κατέστρεψε τις ζωές τους.
Γιατί δεν έγινε μια άσκηση σεισμού στο Αρκαλοχώρι; Μια άσκηση στην οποία η πολιτεία θα μας εξηγήσει σε ένα ενδεχόμενο σεισμό, οι άνθρωποι του Αρκαλοχωρίου που ζουν ανάμεσα σε «κίτρινα» και «κόκκινα» σπίτια σε χαλάσματα σπιτιών και μπάζα πώς θα καταφέρουν να βγουν ζωντανοί.
Ένιωσε κανείς την ανάγκη να μας εξηγήσει σε ένα ενδεχόμενο σεισμό, τι θα γίνει με τους ανθρώπους που ζουν σε «κίτρινα» σπίτια; Πώς είναι δυνατό να βγαίνει από το κάδρο μιας τόσο σημαντικής – σύμφωνα με τους διοργανωτές της- άσκηση, η περιοχή του Αρκαλοχωρίου, για την οποία δεν περίσσεψε από τα χείλη κανενός πολιτικού παράγοντα μισή λέξη για τα όσα βιώνει η πολύπαθη περιοχή…
Είναι δυνατόν να μην έχει κανείς να πει μια κουβέντα για τους συνανθρώπους μας που ζουν όλη την τραγικότητα της απόλυτης εγκατάλειψης, και την ίδια ώρα ο αρμόδιος υφυπουργός αποδίδει ευθύνες «στο ιδιοκτησιακό καθεστώς» για την καθυστέρηση αποκατάστασης των σπιτιών; Αυτές οι αλήθειες γιατί δε χώρεσαν στις αναλύσεις όσων αρματώθηκαν στολές και φορτώθηκαν σακίδια ή αυτών που επέλεξαν τα κοστούμια τους για να αφεθούν αυτάρεσκα στη γοητεία και τη λάμψη των δημοσιογραφικών φλας;
Αλλά υπάρχουν και άλλες αλήθειες που δεν ειπώθηκαν για την αντισεισμική θωράκιση και την πολιτική προστασία του τόπου μας που απαιτεί ολοκληρωμένο σχεδιασμό όχι μόνο σε επίπεδο ασκήσεων επί χάρτου, αλλά πρόληψης και συντήρησης κτηρίων και υποδομών που τόσα χρόνια δεν βλέπουμε.
Είναι ασφαλή τα σχολεία μας; Τα δημόσια κτήρια; Οι χώροι στους οποίους στεγάζονται οι δημόσιες υπηρεσίες μας; Υπάρχει σχέδιο για όλα αυτά; Υπάρχουν διαθέσιμοι ελεύθεροι χώροι με όλες τις αναγκαίες υποδομές; Πότε θα γίνουν τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας που αναβάλλονται από τον ένα χρόνο στον επόμενο και γίνονται μπαλάκι ανάμεσα στις υπηρεσίες; Έχουμε δύο επιλογές. Να απαντήσουμε με αλήθειες ή να κάνουμε πως δε βλέπουμε. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς, κανείς δεν ξεφεύγει από την πραγματικότητα. Γιατί, είναι αδυσώπητη…