Η έξαρση της έμφυλης βίας είναι αδιαμφισβήτητη πια. Στην αρχή πιστεύαμε ότι συμβαίνει κάτι καινούριο, επειδή οι γυναίκες μιλούσαν και άρα ακούγαμε διαρκώς ιστορίες βίας. Τώρα, όμως, η κατάσταση έχει όντως αλλάξει. Η έμφυλη βία είναι σε έξαρση. Να επισημάνουμε ότι δεν ορίζεται ως «γυναικοκτονία» κάθε φόνος, κάθε δολοφονία γυναίκας. Ο όρος «γυναικοκτονία» δηλώνει τη δολοφονία γυναίκας επειδή είναι γυναίκα, είναι σύντροφος, μπορεί σύζυγος, είναι μητέρα ή κόρη. Δεν θα έχουμε «γυναικοκτονία» αν κάποιος εισβάλει π.χ. στην τράπεζα, στο πολυκατάστημα και προβεί σε ένοπλη ληστεία με θύματα γυναίκες, λένε νομικοί. Ούτε αν κάποιος σκοτώσει γυναίκα για διαφορές επί ακίνητης περιουσίας. Η «γυναικοκτονία» δεν είναι μόνο έγκλημα κατά της ζωής, είναι έγκλημα κατά του γυναικείου φύλου και αποτελεί το αποκορύφωμα μιας έμφυλης βίας. Ο γυναίκες που δολοφονούνται από έναν άνδρα του οικογενειακού ή οικείου περιβάλλοντος δολοφονούνται αποκλειστικά λόγω του φύλου τους, των ρητών ή των άρρητων σχέσεων των φύλων μέσα στην πατριαρχία, των παρωχημένων αντιλήψεων. Στην Ελλάδα, βάσει του άρθρου 299 Π.Κ., η ανθρωποκτονία από πρόθεση τιμωρείται.
Η «γυναικοκτονία», δηλαδή η με δόλο αφαίρεση της ζωής γυναικών επειδή είναι γυναίκες, δεν αναγνωρίζεται από τον νομοθέτη και δεν τιμωρείται βαρύτερα. Η κλιμακούμενη βία κατά των γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ανησυχητική. Σύμφωνα με τις παγκόσμιες εκτιμήσεις που δημοσιεύθηκαν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), περίπου 1 στις 3 (35%) γυναίκες παγκοσμίως έχουν βιώσει σωματική ή σεξουαλική βία από τον σύντροφό τους ή γενικά βία κατά τη διάρκεια της ζωής τους. H έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ για το 2014 έδειξε ότι μία στις τρεις γυναίκες έχει υποστεί σωματική βία, σεξουαλική βία, ή και τις δύο μορφές βίας από την ηλικία των 15 ετών και έπειτα. Το 55% των γυναικών έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με μία ή περισσότερες μορφές σεξουαλικής παρενόχλησης, το 11% έχει υποστεί ψηφιακή παρενόχληση, ενώ μία στις είκοσι έχει βιαστεί. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011, τέθηκε σε ισχύ το 2014 και υπογράφηκε από την ΕΕ το 2017, είναι το πρώτο διεθνώς νομικά δεσμευτικό κείμενο του είδους του, καθώς τα κράτη που την επικυρώνουν πρέπει να ακολουθούν συγκεκριμένα κριτήρια για την πρόληψη της έμφυλης βίας, την προστασία των θυμάτων και την τιμωρία των αυτουργών. Στη χώρα μας η κακοποίηση γυναικών αποτελεί ακόμα ζήτημα ταμπού για την κοινωνία, γι’ αυτό η διάκριση του φόνου μίας γυναίκας όταν τα αίτια της βασίζονται στο φύλο είναι ζωτικής σημασίας να αποδίδεται ως γυναικοκτονία και όχι ως ανθρωποκτονία. Όσο περισσότερα περιστατικά βίας κατά των γυναικών αποκαλύπτονται, τόσο θα ευελπιστούμε σε μια καλύτερη και ουσιαστικότερη αντιμετώπιση του φαινομένου.