Γιατί τόση βία μεταξύ ανηλίκων, αλλά και ενηλίκων; Οι εικόνες και τα ερεθίσματα που λαμβάνουν αυτά τα παιδιά, αλλά και τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα επιδρούν στην ψυχοσύνθεσή τους και στα βίαια ξεσπάσματά τους; Πώς μπορούν τα μέσα ενημέρωσης, τα ίδια μέσα που επιζητούν να προβάλουν κυρίως αίμα και βία, να εμποδίσουν αυτό το κακό;
Δύο έρευνες απαντούν με άμεσο και έμμεσο τρόπο στα παραπάνω ερωτήματα και ίσως αξίζουν τη δέουσα προσοχή.
Η λέκτορας Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Λίνκολν, Τζένι Χάμιλτον, αναφερόμενη στην επίδραση που έχουν οι ταινίες στον κινηματογράφο είπε ότι μία ταινία εμπλέκει τους ανθρώπους συναισθηματικά με τρόπους που μπορεί να αποδειχθούν θεραπευτικοί.
Το να μιλάς για χαρακτήρες ταινιών μπορεί να σε κάνει να νιώθεις πιο άνετα από το να συζητάς κάποια θέματα απευθείας, καθώς δίνει στο άτομο κάποια συναισθηματική απόσταση από αυτό που περνά.
Οι ταινίες μπορούν επίσης να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αποκτήσουν δεξιότητες στη ζωή μέσα από το πώς οι χαρακτήρες αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις τους.
Από την άλλη, η επίδραση της τηλεοπτικής βίας στη συμπεριφορά ενός παιδιού έχει φανεί από μελέτες ότι είναι σημαντική.
Σύμφωνα με τη Hilda Himmelweit, η επίδραση της τηλεόρασης εξαρτάται από τρεις παράγοντες: 1) τη φύση του μέσου, 2) το περιεχόμενο της επικοινωνίας και 3) τα χαρακτηριστικά του δέκτη, δηλαδή του παιδιού.
Οι έρευνες των Lynette Friedrich και Aletha Stein έδειξαν πως και η μικρή ποσότητα παρακολούθησης τηλεοπτικών προγραμμάτων βίας επιδρά, οδηγεί σε επιθετική συμπεριφορά κυρίως στα αγόρια και επιδρά κι σε άλλες περιοχές της συμπεριφοράς.
Αξιοσημείωτη είναι και η έρευνα του George Gerbner η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα πως η τηλεόραση προβάλλει υπερβολική βία, οι τηλεθεατές αναγνωρίζουν τον κόσμο όπως τους τον προβάλλει η τηλεόραση, δηλαδή βίαιο, αφομοιώνουν την άποψη πως οι σχέσεις στην κοινωνία είναι βίαιες και υιοθετούν τη βία σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους.
Με πείραμα και έρευνες από παιδαγωγική άποψη μελέτησε την επίδραση της τηλεοπτικής βίας και ο Bandura, ο οποίος, σύμφωνα με το psychoedu.gr συμπέρανε ότι η τηλεόραση μπορεί να συμβάλει στην ενίσχυση ή στην καταστολή της επιθετικής συμπεριφοράς και πως, εφόσον μια μορφή συμπεριφοράς εδραιώνεται ή αλλάζει απλά και μόνο με την παρατήρηση και τη μίμηση του προτύπου, η τηλεόραση και η τηλεοπτική βία διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς του παιδιού.