Συγκινεί η Βίκυ Βαμιεδάκη για το Αμάρι: “Ο τόπος μου πληγώθηκε αλλά ήταν τόσοι εκείνοι που πάλεψαν δίπλα μας…”

Η δημοσιογράφος Βίκυ Βαμιεδάκη με καταγωγή από τον Μέρωνα Αμαρίου Ρεθύμνου έγραψε ένα συγκινητικό κείμενο για τον τόπο της που δοκιμάστηκε, αλλά και εκείνους που με αυτοθυσία βοήθησαν.

“Ο τόπος μου, το Αμάρι, πληγώθηκε, δοκιμάστηκε σκληρά τις προηγούμενες ημέρες. Οι καταστροφικές πυρκαγιές, σημάδεψαν τη γη και τη ψυχή μας.

Οι συγχωριανοί μας είναι καλά, τα χωριά σώθηκαν, μα χάθηκαν τα χωράφια τους τα όμορφα, οι ελαιώνες, τα αμπέλια, τα κτήματα, τα μελίσσια και ευτυχώς λίγα από τα ζώα τους. Δεν είναι τουριστικός ο Δήμος μας, είναι αγροτικός και οι περιουσίες που χάθηκαν αποτελούσαν την κύρια πηγή εσόδων για τους κατοίκους των χωριών.

Εκατοντάδες άνθρωποι από όλη την Κρήτη και από όλη τη χώρα κατέφτασαν για να βοηθήσουν.

Στη μάχη, πρώτοι οι χωριανοί, οι συγχωριανοί, ένστολοι, εθελοντικές ομάδες, απλός κόσμος πάλεψε μέρες και νύχτες, άλλοι στο μέτωπο της φωτιάς στην πρώτη γραμμή, άλλοι φρόντιζαν αυτούς με κάθε τρόπο.

Συμπολίτες μας από τους γειτονικούς και όχι μόνο Δήμους, μεγάλες και μικρές εταιρείες προσέφεραν ότι ζητήθηκε από το Δήμο μας και ότι δεν ζητήθηκε.

Νερό, φαγητό, αγάπη.

Η Κρητική φιλοξενία, είπαν οι πυροσβέστες, έλαμπε πιο πολύ από τις φλόγες.

Μόνο σεβασμός για όλους εκείνους που επλήγησαν, μόνο σεβασμός και ευχαριστώ για όλους εκείνους που βοήθησαν, με τόλμη, αυτοθυσία, θάρρος. Η αλληλεγγύη δεν είναι δεδομένη, ούτε η βοήθεια, ούτε καν η συμπαράσταση.

Οι δικοί μου γονείς, μας έμαθαν ότι όλα αυτά είναι υποχρεωτικά.

Δεν μου περισσεύουν λόγια για τους άφαντους αλά καρτ οικολόγους του πληκτρολογίου που ζουν κάτω από τη σκιά της ανεμογεννήτριας – φάντασμα, ούτε για εκείνους που γλεντούσαν μέρα – νύχτα καλύπτοντας ακόμα τον ήχο από τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης.

Ο καθένας δείχνει με τον τρόπο του τον πολιτισμό του και το ενδιαφέρον για τον τόπο του.

Στο μέτωπο ήταν και είναι ακόμη άνθρωποι, που κρατούν τον τόπο μας ψηλά.

Από σήμερα και για την επόμενη μέρα του Αμαρίου, ας κάνει ο καθένας μας ότι μπορεί για να βοηθήσει.

Όχι μόνο τους πυρόπληκτους, αλλά και εκείνους που κάθε μέρα κάνουν μεγάλα βήματα προς τα πίσω.”