Έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς μελέτες που αναφέρουν ότι οι Μινωίτες ήταν μετρίου αναστήματος και υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις οι σημερινοί Κρητικοί είμαστε με κάποιο τρόπο απόγονοί τους.
Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος που σχεδίασε την μεγάλη αίθουσα «Ανδρέας και Μαρία Καλοκαιρινού» του Πολιτιστικού Κέντρου Ηρακλείου είχε υπόψιν του αυτές τις μελέτες, πάντως ο τρόπος που είναι σχεδιασμένη υποδηλώνει αυτό ακριβώς.
Η μεγάλη αίθουσα του Πολιτιστικού είναι όμορφη, κάπως επιβλητική, έχει καλή ακουστική. Όμως όταν πας να κάτσεις διαπιστώνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Και όχι απλά κάτι, αλλά κάτι εξαιρετικά σημαντικό. Η απόσταση ανάμεσα στις θέσεις είναι τόσο μικρή που αν είσαι πάνω από 1,50 (περίπου) πρέπει να κάτσεις ελαφρώς στο πλάι για χωρέσεις χωρίς να κοπανάνε τα γόνατα σου στην μπροστινή θέση.
Και άντε, εσύ «πειθαρχείς» (πειθαρχία ακόμα και στην ψυχαγωγία) και στέκεσαι σούζα και τσίμα – τσίμα χωράς, αν ο μπροστινός σου έχει έντονες αντιδράσεις, μια έντονη κινητικότητα την πάτησες. Όλο το βράδυ τα γόνατα σου θα περάσουν μια όχι ευχάριστη δοκιμασία.
Και η απορία ξεπηδάει κάθε φορά, σε κάθε παράσταση: Το έργο αυτού του βεληνεκούς σχεδιάστηκε με ξεκάθαρη διάθεση και όραμα να φιλοξενήσει μεγάλες παραγωγές (μια χαρά). Γιατί όμως δεν μελετήθηκαν όλα στην εντέλεια; Αν δε, πιστέψουμε τα ρεπορτάζ της εποχής (έτος 2019) υπήρξαν σοβαρές ενστάσεις από μελετητές τόσο για τα καθίσματα και την απόσταση μεταξύ τους, όσο και για την ασφάλεια των θεατών στον εξώστη.
Πώς προσπεράστηκαν όλα αυτά και η εμπειρία θέασης και ακρόασης εμποδίζεται κατ’ αυτό τον τρόπο;