Όσοι εργάζονται σε νοσοκομεία ζουν τον ανθρώπινο πόνο μαζί με τους ασθενείς ,που συχνά δεν έχουν να παλέψουν μόνο με την αρρώστια τους.
Όταν η ασθένεια σε καταβάλει γίνεσαι ανήμπορος και αυτό που χρειάζεσαι είναι έναν άνθρωπο να νοιαστεί για σένα και να σε φροντίσει, ένα χέρι να κρατήσει το δικό σου.
Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι αυτή την τύχη.
Η Μαρία Νησωτάκη με καταγωγή από τις Μοίρες και την Αγία Βαρβάρα ,ειδικευόμενη ενδοκρινολογίας στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά “Μεταξά” περιέγραψε μια σκηνή που σου προκαλεί πόνο στην ψυχή.
«Σήμερα τάισα έναν ασθενή ,που πήγα να εκτιμήσω.
Κοιτούσε το φαγητό και έκλαιγε, γιατί δε μπορούσε να φάει μόνος του.
Οι δικοί του τον εγκατέλειψαν μόλις βεβαιώθηκαν ότι τους έγραψε όλη τη περιουσία του, μου είπε.
Αν αυτά είναι παραδείγματα ανθρώπων, τότε ντρέπομαι ειλικρινά για το είδος μου», έγραψε η Μαρία που το 2018 αποφοίτησε σχεδόν με άριστα και ήταν η «πρώτη των πρώτων», όπως γράφαμε τότε, στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης.
«Θέλω να προσφέρω ό,τι μπορώ στον διπλανό μου, αντιλαμβάνομαι την Ιατρική ως λειτούργημα» είχε πει στην «Π» όταν πήρε το πτυχίο της και όλοι ξέρουμε σε αυτό το επάγγελμα, πόση αξία έχει η ανθρωπιά…