Κάθε μέρα που περνάει αυξάνεται η ανησυχία και ο προβληματισμός για τις επιλογές που κάνει και τις πρακτικές που ακολουθεί η νέα ιδιοκτησία του λιμανιού του Ηρακλείου. Ειδικά όταν πλέον μιλάμε για τη διαχείριση ακόμα και χώρων που έχουν συνδεθεί με την καθημερινή ζωή των Ηρακλειωτών…
Γιατί η χρήση του λιμενοβραχίονα είναι πραγματικά συνδεδεμένη με την καθημερινότητα πολλών στο Ηράκλειο. Είναι ένας πνεύμονας της πόλης η θρυλική “Λεωφόρος Μπαϊπάς”! Η απόλυτα αδικαιολόγητη και αναίτια φραγή της πρόσβασης προς τον φάρο είναι ξεκάθαρα μια πράξη εχθρική προς την πόλη και τους κατοίκους της.
Κι αν οι αρτιμελείς πεζοί μπορούν έστω και να παρακάμψουν την τεράστια καγκελόπορτα, τι γίνεται με τις οικογένειες με παιδικά καροτσάκια, τι γίνεται με τους ανάπηρους συμπολίτες μας και τα αμαξίδιά τους; Τι γίνεται ακόμα και με τους μεγάλους και μικρούς ποδηλάτες;
Τι κερδίζει τέλος πάντων ο ΟΛΗ από αυτή την πρακτική; Τι κερδίζει ο όμιλος Γκριμάλντι βάζοντας “απέναντι” όλο το Ηράκλειο, στερώντας από τους πιο αδύναμους, από αυτούς που το έχουν ανάγκη, να κάνουν μια βόλτα στον θαλασσινό αέρα;
Το λιμάνι ασφαλώς έχει ιδιοκτήτη, αλλά ταυτόχρονα είναι και αναπόσπαστο κομμάτι της πόλης! Ουδείς μπορεί να διαφωνήσει ότι η νέα ιδιοκτησία του λιμανιού έχει το δικαίωμα να αναπτύξει τις επιχειρηματικές και εμπορευματικές της δραστηριότητες, το ελληνικό κράτος της έδωσε αυτή τη δυνατότητα.
Σε τι ακριβώς θα βοηθήσει όμως το επιχειρηματικό σχέδιο του ομίλου Γκριμάλντι για παράδειγμα η οικονομική εξόντωση παραδοσιακών μαστόρων στο καρνάγιο ή ο αποκλεισμός των αναπήρων από μια βόλτα στον λιμενοβραχίονα; Ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα οι υπεύθυνοι θα αναθεωρήσουν αυτές τις επιλογές και θα καταλάβουν ότι χρειάζεται να βρεθεί ένας τρόπος συνύπαρξης και συλλειτουργίας του λιμανιού με την πόλη…