Οι «Πρωταγωνιστές» συνάντησαν την Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο «καταφύγιό» της, στις παρυφές της Ροδόπης.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης ξεκίνησε να συζητά μαζί της στο λιτό θρακιώτικο σπίτι της, συνέχισε στα αγαπημένα μέρη της παιδικής της ηλικίας, εκεί που για πολλούς ακόμα είναι «η εγγονή του Χρηστάκη», για να καταλήξει στο Προεδρικό γραφείο της, στην Ηρώδου Αττικού.
Σε ερώτηση για τα όνειρά της και αν σκεφτόταν ότι θα γίνει ποτέ Πρόεδρος της Δημοκρατίας, απάντησε: «Προφανώς όχι. Ο πατέρας μου, μάλιστα, δεν με πίεσε ποτέ, ούτε για τη Νομική, που επέλεξα. Εγώ όμως τη διάλεξα και στη συνέχεια έδωσα εξετάσεις και στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Νομίζω ότι το οικογενειακό περιβάλλον πολλές φορές επηρεάζει. Ναι, ίσως υποσυνείδητα επηρεάστηκα κι εγώ».
Μεταξύ των θεμάτων που συζητήθηκαν, ήταν οι μειονότητες στη Θράκη αλλά και το δυστύχημα στα Τέμπη και τη Δικαιοσύνη. «Οι δικές μου μνήμες έχουν να κάνουν μόνο με την αρμονική συνύπαρξη. Αυτά που λέτε βέβαια έχουν ιστορικά καταγραφεί, θεωρώ όμως ότι εδώ και δεκαετίες η Πολιτεία συμπεριφέρεται σε όλους ισότιμα και δίνει σε όλους τις ίδιες ευκαιρίες» είπε αναφερόμενη στις μειονότητες στη Θράκη ενώ για τα Τέμπη δήλωσε: «Από την ημέρα εκείνη, όταν βλέπω γραμμές ή τρένο, πέρα από τον πόνο και την οργή, νιώθω και ντροπή ακόμη. Θέλω να πιστεύω πως ναι, θα αποδοθεί Δικαιοσύνη, είναι απαίτηση της κοινωνίας, του καθενός από εμάς. Από τη βραδιά εκείνη, που χάθηκαν 57 ανθρώπινες ζωές και μάλιστα νέων ανθρώπων, τα αισθήματα του πόνου και της οργής είναι αυτά νομίζω που διακατέχουν όλους μας. Θέλω να πιστεύω ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει το χρέος της. Οφείλει να το κάνει. Όλοι περιμένουμε απαντήσεις. Να αναζητηθούν, να αποδοθούν οι ευθύνες και να υπάρξει η τιμωρία που προβλέπει η έννομη τάξη».
Αναλυτικά, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μεταξύ άλλων, δήλωσε:
Για την επιλογή της να γίνει νομικός
ΣΘ: Τι όνειρα είχαν οι γονείς για σας; Ότι θα γίνετε δικαστικός και κάποια στιγμή θα γίνετε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
ΚΣ: Προφανώς όχι. Ο πατέρας μου, μάλιστα, δεν με πίεσε ποτέ, ούτε για τη Νομική, που επέλεξα. Εγώ όμως τη διάλεξα και στη συνέχεια έδωσα εξετάσεις και στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Νομίζω ότι το οικογενειακό περιβάλλον πολλές φορές επηρεάζει. Ναι, ίσως υποσυνείδητα επηρεάστηκα κι εγώ.
Για τις μειονότητες στη Θράκη
ΣΘ: Κατά περιόδους η ελληνική Πολιτεία δεν είχε φερθεί με τον σεβασμό που έπρεπε σε όλους τους πολίτες της Θράκης. Υπήρχαν οι μπάρες παλαιότερα στα Πομακοχώρια, υπήρχαν κάποιες διακρίσεις, αλλά όλα αυτά μάλλον δεν σας απασχολούσαν τότε, σαν παιδί.
ΚΣ: Οι δικές μου μνήμες έχουν να κάνουν μόνο με την αρμονική συνύπαρξη. Αυτά που λέτε βέβαια έχουν ιστορικά καταγραφεί, θεωρώ όμως ότι εδώ και δεκαετίες η Πολιτεία συμπεριφέρεται σε όλους ισότιμα και δίνει σε όλους τις ίδιες ευκαιρίες.
Για το δυστύχημα στα Τέμπη και τη Δικαιοσύνη
ΣΘ: Τα ωραία μας τρένα. Αυτή η εικόνα όμως, ξέρετε, νομίζω έχει καταστραφεί για όλους μας, από εκείνη τη μέρα που χάσαμε 57 ανθρώπους στα Τέμπη.
ΚΣ: Να σας πω κάτι; Από την ημέρα εκείνη, όταν βλέπω γραμμές ή τρένο, πέρα από τον πόνο και την οργή, νιώθω και ντροπή ακόμη.
ΣΘ: Θα μάθουμε όμως κάποια στιγμή ποιος είχε τη μεγάλη ευθύνη; Ποιος είχε τη μεγάλη ευθύνη αλλά και τις μικρότερες ευθύνες; Θα αποδοθεί Δικαιοσύνη;
ΚΣ: Θέλω να πιστεύω πως ναι, είναι απαίτηση της κοινωνίας, του καθενός από εμάς. Από τη βραδιά εκείνη, που χάθηκαν 57 ανθρώπινες ζωές και μάλιστα νέων ανθρώπων, τα αισθήματα του πόνου και της οργής είναι αυτά νομίζω που διακατέχουν όλους μας. Θέλω να πιστεύω ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει το χρέος της. Οφείλει να το κάνει. Όλοι περιμένουμε απαντήσεις. Να αναζητηθούν, να αποδοθούν οι ευθύνες και να υπάρξει η τιμωρία που προβλέπει η έννομη τάξη.
ΣΘ: Κι αυτό που λένε πολλοί πολίτες, ότι η Δικαιοσύνη είναι με τους ισχυρούς και οι αποφάσεις καλύπτουν αυτούς που δεν θέλουν πάντα την αλήθεια;
ΚΣ: Δεν θέλω να ωραιοποιήσω τα πράγματα, αλλά πιστεύω πάντα ότι στη Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη πρέπει να είναι με τον κάθε πολίτη, ιδίως με τους ανήμπορους και τους ευάλωτους, και σε κάθε περίπτωση να αναζητά το δίκιο και να το απονέμει. Να έχει την αίσθηση ο πολίτης ότι βρήκε, όπως λέμε, το δίκιο του.
ΣΘ: Εσείς είσαστε υπερήφανη για την ελληνική Δικαιοσύνη;
ΚΣ: Είναι πολύ μεγάλη, βαριά κουβέντα, να πω ότι είμαι περήφανη. Εγώ δεν έχω να κρίνω και κανέναν. Υπήρξα σχεδόν 40 χρόνια δικαστής. Ξέρω ότι πολλοί συνάδελφοί μου προσπαθούν να κάνουν το σωστό. Βεβαίως θα υπάρξουν αστοχίες και λάθη. Άνθρωποι είναι και οι δικαστές. Αυτό που μέσα μου βαθιά εύχομαι και ελπίζω, είναι ακριβώς ότι είναι ανεξάρτητοι και δεν επηρεάζονται από κανέναν στην κρίση τους. Αυτό εύχομαι πάντα.