Για ποια χώρα δίνουν αυτό τον αγώνα αλήθεια;
Αυτή τη χώρα που τους αντιμετωπίζει διαχρονικά ως αόρατους; Αυτή τη χώρα που έχει κάνει ελάχιστα για να βελτιωθούν οι υποδομές της;
Αυτή τη χώρα που δεν έχει ράμπες αναπήρων;
Κερδίζουν μετάλλια για αυτή τη χώρα, για να βγαίνουν κάθε φορά που το επιτρέπει η συγκυρία, οι κάθε λογής παράγοντες να βγάζουν ανακοινώσεις και συγχαρητήρια για τις επιτυχίες τους. Οι ίδιοι παράγοντες που δεν φροντίζουν καν με κάποια ενέργειά τους να σχεδιάσουν πόλεις φιλικές προς όλα τα άτομα που κατοικούν σε αυτές.
Το παρήγορο είναι ότι οι αθλητές με αναπηρία βγαίνουν «στο φως» στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, γίνονται ορατοί, αποδεικνύουν τις πολλές και ποικίλες δυνατότητες τους, μιλάνε ανοιχτά για τις ιστορίες τους, μοιράζουν απλόχερα έμπνευση και δύναμη.
Στις πόλεις μας πάντως, έτσι όπως είναι φτιαγμένες δεν μπορούν και δεν νιώθουν άνετα να κυκλοφορήσουν και οι συμπεριφορές πολλών αρτιμελών τους το καθιστούν συχνά έως και απαγορευτικό.