Είναι ο αδιαμφισβήτητος παγκόσμιος «σούπερ σταρ» της εποχής! Ο σύγχρονος ήρωας της Ουκρανίας. Το αγαπημένο παιδί του τηλεοπτικού star system, αλλά και των δυτικών ΜΜΕ. Ο λόγος για τον Ουκρανό πρόεδρο, πολιτικό, κωμικό ηθοποιό, σεναριογράφο και τηλεοπτικό παραγωγό, Βολοντίμιρ Ολεξάντροβιτς Ζελένσκι.
Το όνομα «Ζελένσκι» άρχισε να γίνεται γνωστό μαζί με την ουκρανική κρίση, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η Δύση φρόντισε να φιλοτεχνήσει επιμελώς το προφίλ του Ουκρανού προέδρου, παρουσιάζοντάς τον ως σύμβολο αντίστασης του ουκρανικού λαού ενάντια στη ρωσική εισβολή.
Η ημιστρατιωτική ενδυματολογική περιβολή του Ουκρανού προέδρου «γράφει στο γυαλί», ενώ οι διαδοχικές παρεμβάσεις του με διαγγέλματα στα κοινοβούλια ευρωπαϊκών και άλλων χωρών, συνοδεύονται με επευφημίες και χειροκροτήματα.
Έτσι, ήρθε και η σειρά της Ελλάδας, κατόπιν πρόσκλησης που του απηύθυνε, να φιλοξενήσει μέσω τηλεδιάσκεψης τον διάσημο πλέον ηγέτη-σύμβολο και στο ελληνικό κοινοβούλιο. Κυβερνητικοί κύκλοι μάλιστα του είχαν επιφυλάξει υποδοχή ήρωα με ιδιαίτερες τιμές. Εκείνος να δείτε τι τους επιφύλαξε στη συνέχεια!
Με την αναφορά του στη Μαριούπολη, στην οποία υπάρχει έντονο το ελληνικό στοιχείο, ξεκίνησε την ομιλία του στην Ελληνική Βουλή ο Ουκρανός πρόεδρος, την οποία παρακολούθησαν μεταξύ άλλων, η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο Ουκρανός πρέσβης στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια, ο επιλεκτικά «διαβασμένος» κύριος Ζελένσκι αναφέρθηκε στο σύνθημα της Ελληνικής Επανάστασης «Ελευθερία ή θάνατος», το οποίο όπως δήλωσε, επικαλείται σήμερα και ο ουκρανικός λαός στη δική τους επανάσταση κατά του Ρώσου κατακτητή.
Τέλος, ο Ουκρανός πρόεδρος ευχαρίστησε τη χώρα μας για την πολύτιμη βοήθειά της, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, ο κύριος Ζελένσκι δεν έβγαλε άχνα για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, που τόσο μοιάζει με την εισβολή της Ρωσίας στη χώρα του, προφανώς για να μην δυσαρεστήσει τον φίλο του – αλλά και φίλο των Ρώσων και των Αμερικάνων – Ερντογάν.
Η έκπληξη όμως της ημέρας ήρθε μέσα από το εμβόλιμο βίντεο στο οποίο εμφανίστηκε μαχητής του διαβόητου «Τάγματος Αζόφ», ο οποίος αυτοπαρουσιάστηκε μάλιστα ως «Έλληνας ομογενής» με το όνομα «Μιχαήλ».
Χωρίς να αρθρώσει ουδεμία λέξη στα ελληνικά ο «ομογενής» μαχητής του Αζόφ, ενημέρωσε τους εκπροσώπους του λαού μας ότι είναι ελληνικής καταγωγής, γεννημένος στη Μαριούπολη, αναφέροντας ότι ο παππούς του πολέμησε κατά των ναζί τραυματιζόμενος τρεις φορές, ενώ ο ίδιος συμμετέχει σήμερα στον αγώνα της πόλης του κατά των Ρώσων ναζιστών».
Μετά πήρε το λόγο και δεύτερος «Έλληνας ομογενής», μέλος του «Τάγματος Αζόφ» κι αυτός, με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου του και φυσικά χωρίς να προφέρει κι εκείνος ούτε λέξη ελληνική. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι, μεταξύ άλλων, το «Τάγμα Αζόφ», εκτός από τις βαναυσότητες με τις οποίες βαρύνεται (δολοφονίες, βιασμούς και εγκλήματα πολέμου), θεωρείται υπεύθυνο και για πολλές επιθέσεις εναντίον της ελληνικής μειονότητας στην Ουκρανία. Είναι γνωστό άλλωστε ότι οι ναζιστικές οργανώσεις απεχθάνονται τις μειονότητες…
Το «Τάγμα Αζόφ» των Ουκρανών ναζιστών είχε ιδιαίτερη σχέση με τη «Χρυσή Αυγή» εδώ και δεκαετίες. Μάλιστα στην εφημερίδα της οργάνωσης του Μιχαλολιάκου εμφανίζονταν σχετικά τιμητικά δημοσιεύματα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Το επίσημο σύμβολο του «Τάγματος Αζόφ» εμπεριέχει τη διαβόητη «λυκοπαγίδα» που αποτέλεσε το έμβλημα της «4ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας των Ες-Ες», που ευθύνεται για τις σφαγές στο Δίστομο και την Κλεισούρα. Το ίδιο σύμβολο χρησιμοποιούσε επί χρόνια και η «Χρυσή Αυγή».
Είδαμε και πάθαμε να διώξουμε από την ελληνική Βουλή τους νεοναζί της «Χρυσής Αυγής» και τώρα «μπάσαμε» μέσα τους νεοναζί της Ουκρανίας. Δεν ήταν «ατόπημα» του Ζελένσκι, δεν ήταν «αστοχία» ή «φιάσκο» ή «φάουλ» ή «αυτογκόλ» της κυβέρνησης και του προέδρου της Βουλής που τώρα κάνουν τους ανήξερους, δεν ήταν μόνο «μεγάλο λάθος», που προς τιμήν του αναγνώρισε άμεσα ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
Ήταν ύβρις και προσβολή στη δημοκρατία και την ιστορία μας. Ήταν «η ντροπή της ντροπής» όπως εύστοχα σχολίασε το Γραφείο Τύπου της Κ.Ε. του ΚΚΕ.
Δεν έχει καμία θέση στη χώρα της Κανδάνου, του Διστόμου, των Καλαβρύτων, του Κομμένου, των Λιγκιάδων, της Μουσιωτίτσας, των Κεδρυλλίων, του Χορτιάτη, του Μεσόβουνου και του Δομένικου, ένας φασίστας που μιλάει για αγώνες και ελευθερία. Πόσο μάλλον δύο φασίστες!
Δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως «ημέρα εθνικής ντροπής» η μέρα της προηγούμενης Πέμπτης, όπου οι «υπηρέτες» του ελληνικού λαού επιδοκίμαζαν μέσα στο Κοινοβούλιο, μια στημένη παράσταση στην οποία συμμετείχαν νεοναζί, έστω και αν τους αποκαλούν τώρα «μαχητές», έστω κι αν υποδύονται τους «ομογενείς». Έτσι κι αλλιώς, οι φασίστες μία μόνο πατρίδα έχουν…
Η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού στο πλευρό του δοκιμαζόμενου Ουκρανικού λαού είναι δεδομένη. Όπως δεδομένη επίσης είναι και η βούληση του λαού μας να θεωρεί ανεπιθύμητη κάθε ναζιστική φωνή μέσα στο λίκνο της δημοκρατίας μας.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι μόνο έδωσαν βήμα στους νεοναζί, αλλά τους χειροκρότησαν κιόλας όρθιοι, αρκετοί από τους «υπηρέτες» του λαού μας, ενώ οι υπόλοιποι κοιτούσαν αμήχανα. Το ότι ο Ζελένσκι χρησιμοποιεί ουσιαστικά το «Τάγμα Αζόφ» ως ομάδα σκληρών μαχητών που μάχονται στο πλευρό του, μπορεί να αποδοθεί στις αναγκαιότητες ενός πολέμου απάνθρωπου – όπως είναι όλοι οι πόλεμοι – και στον οποίο όλα επιτρέπονται.
Δεν έχει όμως καμία απολύτως θέση στην κοινοβουλευτική μας δημοκρατία η παρουσία – με οποιονδήποτε τρόπο – μιας ναζιστικής οργάνωσης, όπως δεν έχει και καμία σχέση βεβαίως η ελληνική Επανάσταση την οποία επικαλέστηκε ο Ουκρανός πρόεδρος στην ομιλία του, με την οργανωμένη προσπάθεια ενσωμάτωσης των ουκρανών νεοναζί στον πυρήνα του ουκρανικού στρατού, που επιχειρείται εδώ και κάμποσα χρόνια…
Γιατί όμως ζήσαμε αυτές τις ζοφερές στιγμές την προηγούμενη εβδομάδα για τον κοινοβουλευτικό θεσμό, αλλά και την δημοκρατία μας; Για κάποιους αναλυτές χρησιμοποιήθηκε η Ελληνική Βουλή σε μια διαδικασία «ξεπλύματος» της οργάνωσης «Τάγμα Αζόφ», μια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από τις αρχές του Μαρτίου.
Σύμφωνα με το πρακτορείο «Reuters», στις 10 Μαρτίου τόσο το facebook, όσο και το instagram, αποφάσισαν(;) να επιτρέπουν την ανάρτηση κειμένων που ζητούσαν τον θάνατο Ρώσων εισβολέων και σ’ αυτό το πλαίσιο ήρθη «προσωρινά» και η απαγόρευση υμνητικών κειμένων για το «Αζόφ», που είχε επιβληθεί από το 2019. Υπάρχει όμως και μια άλλη ανάγνωση.
Σύμφωνα με εκείνους που υπερασπίζονται αυτήν την άποψη, η ντροπιαστική στιγμή δεν ήρθε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο καθόλου τυχαία, αλλά αντίθετα επιδιώχθηκε από το ίδιο το κυβερνών κόμμα, στην προσπάθειά του να κερδίσει ξανά το απολεσθέν ακροδεξιό ακροατήριό του, που ίσως να νιώθει ότι το χάνει σιγά-σιγά μέσα από τις διενεργούμενες δημοσκοπήσεις.
Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι τελευταία το συγκεκριμένο κόμμα υπολογίζει σοβαρά σε αυτήν την μερίδα ψηφοφόρων που θεωρεί ότι ανήκουν στο πολιτικό φάσμα της επιρροής του, αλλά και το γεγονός ότι έχουμε μάλλον εισέλθει σε πρώιμη προεκλογική περίοδο, δεν αποκλείω καμία απολύτως εκδοχή.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι, για την «στιγμή της εθνικής ντροπής», έτσι όπως αυτή θα καταγραφεί στην ιστορία της νεότερης κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, δεν έκαναν κανένα απολύτως σχόλιο, τόσο ο Έλληνας Πρωθυπουργός, όσο και η συνήθως ευσυγκίνητη Αξιότιμη κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας.
Μια θλιβερή στιγμή, που προσέβαλε τη δημοκρατία και την ιστορική μας μνήμη, ενώ ταυτόχρονα υπονόμευσε, τόσο το μήνυμα που ήθελε να στείλει ο Ουκρανός πρόεδρος στην Ελληνική κοινωνία, όσο και το κύρος και την αξιοπιστία του ήδη αμφιλεγόμενου κυρίου Ζελένσκι. Υπονόμευσε όμως κι αυτήν ακόμα την αλληλεγγύη στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό, που εκφράζεται έντονα καθημερινά, τόσο από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων, όσο και από τους πολίτες τούτης της χώρας.
https://moschonas.wordpress.com