Μια βόλτα σε ένα μέχρι πρότινος λαμπρό τουριστικό θέρετρο της Κρήτης, τα Μάταλα, σε πείθει πως το φετινό καλοκαίρι είναι διαφορετικό. Παρκάρεις άνετα δίπλα στη θάλασσα, επιλέγεις την ομπρέλα και την ξαπλώστρα της αρεσκείας σου, απολαμβάνεις το κύμα και το καφεδάκι σου χωρίς ουδεμία ενόχληση από αχαλίνωτες ορδές εκστασιασμένων και ροδοψημένων τύπων. Όπου Μάταλα υποθέτω μπορείς να βάλεις οποιαδήποτε πολύφερνη παραλία της Ελλάδας. Οι δρόμοι άδειοι, τα καταστήματα πιο άδεια, οι ταβέρνες για κλάματα. Πονάει η ψυχή σου αντικρίζοντας τους επιχειρηματίες του εγχώριου τουριστικού προϊόντος με κωδικό όνομα “greek summer” να προσπαθούν να καταλάβουν ποιος μετεωρίτης ακριβώς τους χτύπησε. Πώς βρέθηκαν σ’ αυτήν την πρωτόγνωρη θέση. Ξεροκαταπίνεις νιώθοντας πως οι συνέπειες της οικονομικής και υγειονομικής κρίσης δε θα αφήσουν κανέναν ανέγγιχτο. Και ο πιο ανίδεος, ο πιο αμέτοχος στα πράγματα ξαφνικά αισθάνεται ανασφαλής για τα κεκτημένα και τη βολή του. Μια σκιά πλανιέται στις έρημες πλαζ, η άμμος καίει, τα βότσαλα αχνίζουν, τα νερά ιριδίζουν αμέριμνα, κι όμως τίποτα δε θυμίζει ελληνικό Ιούλη.
Αν θέλουμε ωστόσο να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο, να φανούμε δυνατοί και αισιόδοξοι μπορούμε να το πράξουμε. Μπορούμε να σκεφτούμε πως μια πανδημία δεν κρατά για πάντα, πως κανένας ιός δεν στάθηκε ανίκητος, ότι οι καλές επιδόσεις της χώρας μας εξασφαλίζουν εκτός από μια πολύτιμη υστεροφημία, ειδικά μετά από δεκαετίες που συκοφαντήθηκε ασύστολα, και μια εξαιρετική διαφήμιση, εχέγγυο για τη μελλοντική τουριστική έκρηξη που και σήμερα ακόμη δε φαντάζει εξωπραγματική. Ή καλύτερα, ότι φέτος είναι ίσως η πρώτη και μοναδική φορά που μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε την ομορφιά του καλοκαιριού μας. Λίγο πιο ήσυχα, πιο εσωτερικά, πιο ανεξίτηλα. Και τέτοιες ευκαιρίες είναι once in a lifetime. Δε ξέρω αν η χώρα μας είναι state of mind, όπως υποστηρίζει το διαφημιστικό σποτάκι του ΕΟΤ για τους χιλιάδες τουρίστες που αδημονούν να βρεθούν ξανά στο προνομιακό θερινό μας οικόπεδο. Σίγουρα όμως είναι state of heart για όλους εμάς που γεννηθήκαμε σ’ αυτή τη μπλε -τόσο μπλε όσο δε πάει άλλο- κουκκίδα του χάρτη. Ας εκμεταλλευτούμε τη συγκυρία. Εμείς για να χαρούμε την πατρίδα μας και οι επαγγελματίες του τουρισμού για να επαναπροσδιορίσουν ή να τελειοποιήσουν το προϊόν τους. Τα φωτεινότερα, τα πιο γαλάζια έρχονται. Και πιθανόν, όπως έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής, ο Θεός να ξόδεψε τόσο μπλε στα μέρη μας για να μην τον βλέπουμε, αλλά ευτυχώς αυτό το μπλε το βλέπει όλος ο πλανήτης. Κι είναι ετούτο το ξοδεμένο μπλε που μας σώζει.