Οι πρόσφατες ανεπιτυχείς συνομιλίες στο θέρετρο της Ελβετίας και σημαδιακά η 7η Ιουλίου 2017 θα παραμείνουν πιθανότατα στην ιστορία της προσπάθειας διευθέτησης του κυπριακού προβλήματος ως η ημέρα ενταφιασμού της δρομολογούμενης από καιρό Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας. Αν δούμε το θέμα ιστορικά, θα διαπιστώσουμε ότι το κατάπτυστο και πρωτοφανές συνταγματικό τερατούργημα που επινόησε πριν έξι και πλέον δεκαετίες η Μεγάλη Βρετανία για να διαιρεί και να βασιλεύει μόνιμα στη μεγαλόνησο μετά τη μερική αποχώρησή της, απεβίωσε πριν καν προλάβει να δημιουργήσει ανεφάρμοστα στην ουσία σχέδια και ανεπανόρθωτη ιστορική ζημιά στην Ελληνοκυπριακή κοινότητα.
Έτσι για ακόμα μια φορά φαίνεται πως το αρνητικό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων βοήθησε την ίδια την Κύπρο. Φάνηκε όμως την ίδια στιγμή ξεκάθαρα ότι οι υποχωρήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη προστέθηκαν κατά κάποιο τρόπο στις ανάλογες που διατύπωσαν οι προκάτοχοί του, έτσι ώστε εάν ίσχυαν όλα εκείνα που συζητούσαν, τη σημερινή Κυπριακή Δημοκρατία θα αντικαθιστούσε ένα μόρφωμα στο οποίο η Τουρκία θα μπορούσε να επεμβαίνει όποτε ήθελε, αλλά ταυτόχρονα θα ελεγχόταν αποκλειστικώς από τους Βρετανούς και Αμερικανούς.
Εάν τώρα προσπαθήσουμε να δούμε και να διδαχτούμε έστω κάτι από την ιστορία, θα δούμε ότι Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία, όπως την οραματίστηκαν οι δήθεν ενδιαφερόμενοι διπλωμάτες της διεθνούς κοινότητας, κατέστη νεκρή και ανεφάρμοστη ήδη από τον Απρίλιο του 2004, όταν ο κυπριακός λαός, πολύ σωστά και σοφά, απέρριψε το απαράδεκτο σχέδιο Ανάν που προωθούσαν οι ίδιοι, όπως και σήμερα, στην ουσία κύκλοι και μάλιστα με την προτροπή κάποιων γνωστών και ανεκδιήγητων ελλήνων πολιτικών.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει όλα εκείνα που διαδραματίστηκαν τότε και το σπουδαιότερο ποιοι βρίσκονταν πίσω από όλα αυτά, τόσο στον διεθνή όσο και στον ελλαδικό χώρο! Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά το 2004, η πολιτική ηγεσία της ελληνοκυπριακής κοινότητας όχι μόνο δεν διείδε τις βαθύτερες επιδιώξεις των προαναφερθέντων κύκλων, αλλά συνέχισε να αιθεροβατεί και να ελπίζει στη βελτίωση της αδιαλλαξίας της Τουρκίας και μερικών λεπτομερειών που σχετίζονταν με τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία.
Δεν άλλαξε πολιτική τακτική, σύμφωνα πάντοτε με τη βούληση του κυπριακού λαού, αλλά μπήκε σε έναν κυκεώνα ατέρμονων και άκαρπων συνομιλιών, ενώ από την άλλη πλευρά η Τουρκία ενδυνάμωνε την κατοχή, βοηθώντας με τον τρόπο της το ψευδοκράτος. Η πρόσφατη ανακοίνωση της Τουρκίας ότι θα εγκαταλείψει τις προσπάθειες του ΟΗΕ και θα προσφύγει σε άλλα σχέδια, πρέπει να αναγκάσουν την ελληνοκυπριακή πλευρά να εξέλθει από την ύπουλη παγίδα της Διζωνικής Ομοσπονδίας και να βρει καινούργιες διεξόδους στο αδιέξοδο, με τη συνεργασία όλων των πολιτικών παρατάξεων, αλλά και των άλλων δυνάμεων της μεγαλονήσου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το κυπριακό πρόβλημα έχει μπει σε νέα διαδρομή. Τουλάχιστον όπως φαίνεται για την ώρα. Στη νέα περίοδο υπάρχουν κάποιες καινούργιες παράμετροι που μπορεί να ωφελήσουν το νησί. Είναι η προσπάθεια γεωτρήσεων που κάνει σε συνδυασμό με τις γνωστές μεγάλες δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή. Κι ακόμα η απομάκρυνση της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ και η διαφαινόμενη προσέγγιση με τη Ρωσία, εν όψει μάλιστα και της ανακοίνωσης της αγοράς του περιβόητου προηγμένου ρωσικού αντιαεροπορικού συστήματος των S-400.
Για όλα όμως αυτά και κυρίως τη Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία, πρέπει να ερωτηθεί ο κυπριακός λαός αν τη επιθυμεί ή αν προτιμά την συνέχιση της ιστορικής του πορείας ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Κάποιοι σημειωτέον προτείνουν να ερωτηθούν ταυτόχρονα και οι Τουρκοκύπριοι, έτσι ώστε το αποτέλεσμα να είναι να είναι περισσότερο αντιπροσωπευτικό, αλλά κυρίως για να δοθεί και η εντύπωση ότι στην Κύπρο υπάρχει ένας και μόνο λαός, ο κυπριακός.
Σίγουρα οι εξελίξεις τρέχουν, αφού κι ο ανίκανος, όπως αποδείχτηκε, Νορβηγός διαπραγματευτής του ΟΗΕ, ξαναγυρίζει και δεν το βάζει κάτω, έστω να συμμαζέψει κάποια ασυμμάζευτα! Προφανώς από κάπου πιέζεται και επείγεται! Κατά τα άλλα, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να ανέχεται την κατοχή τμήματος της επικρατείας της από τη γείτονα χώρα! Ομολογουμένως, αισθάνεται αποτελεσματική, αξιόπιστη, δυναμική και υπερήφανη για όλα αυτά και κυρίως για τις δικές της ενέργειες τόσες δεκαετίες τώρα στο συγκεκριμένο θέμα;