Δώρημα τέλειο, εξαιρετικά ευπρόσδεκτο, ένα πολυσήμαντο συγγραφικό έργο, ήρθε πρόσφατα, με μια συγκλονιστική αφιέρωση, παρά τα υπερβατικά της μεγέθη, χαρίζοντάς μου ευεργετική απόδραση από το υπαρξιακό μου τέλμα. Και μάλιστα δια χειρός του ίδιου του δωρητή-δημιουργού.
Τιμή ξεχωριστή, φορτισμένη συγκίνηση, αφού δημιουργός είναι μια εμβληματική μορφή της Εκπαίδευσης που, για τύχη αγαθή, υπήρξε πολύτιμος σχολικός σύμβουλος, στην ενεργό διδασκαλική μου υπηρεσία.
Κι όπως συμβαίνει συχνά, στους ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένους ανθρώπους της ηλικίας μου, οι μνήμες με κατακλύσανε, σε μια ατέλειωτη ακολουθία.
Πριν όμως με παρασύρει η έντονη αναδρομική μου διάθεση, πρέπει να αναφερθώ στην ταυτότητα του εκλεκτού μου δώρου.
Πρόκειται για το πνευματικό πόνημα, έργο ζωής, του καταξιωμένου σχολικού συμβούλου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Βασίλη Αγιοργιωτάκη, που αυτοβιογραφούμενος, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, δημιουργεί μεθοδικά ένα επιστημονικό και παιδαγωγικό έργο, πρωτόφαντο για τα εκπαιδευτικά δεδομένα.
Στο εξαιρετικό αυτό πόνημα προηγείται το τεκμηριωμένο σημείωμα του ομότιμου καθηγητή της Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Γεωργίου Κρασανάκη, που δίνει το στίγμα της απόλυτα αντικειμενικής αξιολόγησης του βιβλίου, χαρακτηρίζοντάς το “άκρως επιστημονικό και ψυχοπαιδαγωγικό”.
Η ταπεινότητά μου θα αρκεστεί στην μοναδική εμπειρία μιας αγαστής συνεργασίας με τον συγγραφέα, πραγματικά μοναδικής και εποικοδομητικής, που σημάδεψε και τη δική μου διδακτική πορεία.
Βρισκόμαστε στο 13ο Δημοτικό Σχολείο Ηρακλείου σχολ. έτος 1986-87.
Ο θεσμός του σχολικού συμβούλου, μόλις είχε γίνει γνωστός. Έγινε πρόταση στη δ/νση του σχολείου, για την εφαρμογή δοκιμαστικής διδασκαλίας, φροντιστηριακού προγράμματος, σε μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και υπεύθυνο το νέο σχολικό σύμβουλο κ. Βασίλη Αγιοργιωτάκη.
Ευνοϊκές συγκυρίες συνήργησαν, ώστε, παρά την έλλειψη ειδικής αγωγής να αναλάβω τη δοκιμαστική διδασκαλία, με την συνεργασία του ανωτέρω συμβούλου.
Όλα για μένα ήταν πρωτόγνωρα και συναρπαστικά.
Είχα, ωστόσο, ενημερωθεί από συναδέλφους, για την υψηλή στάθμη επιστημονικής συγκρότησης, του εξαίρετου συνεργάτη μου και για τις σπουδές, που τον καταξίωναν σε άριστο σχολικό σύμβουλο. Δεν είχα όμως προσωπική επαφή, μ’ ένα προϊστάμενο αυτής της κατανόησης και του ήθους, παρά το ότι υπηρέτησα αρκετά χρόνια σε γραφεία επιθεωρητών. Άλλο κλίμα όμως κι άλλη αντιμετώπιση τότε… Γι’ αυτό ο νέος συνεργάτης μου μ’ έκανε να νιώθω πραγματικό δέος.
Είχα εκπλαγεί με την απίστευτη απλότητα, την ευγένεια και για την γεμάτη αγάπη και καλωσύνη προσέγγιση στους μικρούς μαθητές.
Με το πέρασμα του καιρού και την καθημερινή μας επικοινωνία στην τάξη, διαπίστωνα, συνεχώς, πόσο με δικαίωναν οι πρώτες εντυπώσεις.
Το σπάνιο ήθος, η ανεπίληπτη συμπεριφορά, η μοναδική λεπτότητα και η βαθιά αγάπη του στα παιδιά, δεν ήταν επίφαση! Ήταν τα έμφυτα χαρακτηριστικά του εκλεκτού συμβούλου μας και “τα σταθερά γνωρίσματα της προσωπικότητάς του”, όπως γράφει ο κ. Γεώργιος Κρασανάκης.
Η σεμνότητα του κ. Αγιοργιωτάκη δεν του επέτρεπε να αναφερθεί στα στοιχεία εκείνα, που άλλοι θα τα έκαναν σημαία. Εκτός από τις σπουδές στη χώρα μας, κατείχε πτυχίο Πανεπιστημίου Βρυξελλών, δίπλωμα γαλλικής γλώσσας και γαλλικών σπουδών, πολύμηνη επιτυχημένη θητεία σε γαλλόφωνα σχολεία και πολλές άλλες περγαμηνές.
Αποτύπωμα στο πνευματικό δημιούργημα “Υπηρεσιακές μνήμες” αποτελούν οι σπάνιες αρετές του συγγραφέα, η εξαιρετική ευσυνειδησία, η επιστημονική συγκρότηση, το ερευνητικό πάθος, διδακτικό και παιδαγωγικό, η απόλυτη αγάπη και αφοσίωση στο παιδί κι ένα πλήθος παραστατικών στοιχείων.
Συμπέρασμα: Ένας σχολικός σύμβουλος, σύμβολο και υπόδειγμα.
Αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη, για όσα απεκόμισα από τη σημαντικότερη συνεργασία της υπηρεσιακής μου ζωής.
Και είναι ελάχιστες οι ευχαριστίες μου, για την αναφορά του προσώπου μου στο βιβλίο και τα μεγαλόψυχα σχόλια, καθώς και για την έγγραφη έκφραση ευχαριστιών, την οποία κοινοποίησε αρμοδίως.