Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε όσους βρεθήκαμε πριν λίγες μέρες στην Ανδρόγεω, στην παρουσίαση του βιβλίου του Λσασιθιώτη Χαρίδημου Εμμ. Σιγανού, με τίτλο: “Ξόμπλια στη σιντερόπορτα”.
Παρουσίαση καλά οργανωμένη από σπουδαίους ανθρώπους διαβασμένους, γνώστες του θέματος.
Έφυγα ενθουσιασμένος – γεμάτος – απ’ αυτήν την εκδήλωση, γιατί είχα και έχω μια ανησυχία για την κακοποίηση της κρητικής διαλέκτου, της κρητικής λαϊκής ποίησης και ιδίως της κρητικιάς μαντινάδας, η οποία γίνεται στους καιρούς μας.
“Η κρητική λαϊκή ποίηση” του Χαρίδημου Σιγανού και τα όσα ειπώθηκαν στην παρουσίασή της, στην αίθουσα της Ανδρόγεω, μας γεμίζουν αισιοδοξία γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που γνωρίζουν και μπορούν να προστατέψουν την κρητική διάλεκτο και να δημιουργήσουν με αυτή σωστά πράγματα.
Θέλω να πω (να γράψω) δυο λόγια για τον ποιητή. Γνωρίζω τον Χαρίδημο. Είμαστε φίλοι και συγγενείς από τη γυναίκα μου (καθότι “ξενομπάτης” εγώ). Τον συναντώ τα καλοκαίρια στο Οροπέδιο και κουβεντιάζουμε. Μου φωνάζει πολλές φορές και μου διαβάζει αυτά που γράφει. “Πώς σου φαίνεται αυτό;” με ρωτά.
Έχει μέσα του μια φλόγα, μια αγάπη, ένα πάθος γι’ αυτό που κάνει. Θέλει να δημιουργήσει κάτι καλό. Και όποιος θέλει μπορεί να επιτύχει.
Γνωρίζψει την κρητική διάλεκτο, όπως τη μιλεί ο λαός μας και τη χειρίζεται σωστά. Γνωρίζει τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η κρητική, λαϊκή ποίηση και η κρητικιά μαντινάδα.
Έχει θέματα που τον εμπνέουν. Το Οροπέδιο εξάλλου είναι τόπος έμπνευσης και δημιουργίας.
Ο Χαρίδημος έχει ικανότητες, βρίσκεται στο σωστό αλλά ανηφορικό δρομαλάκι, και το “ντουχιουντίζει”.
Εγώ θέλω με αυτό το σημείωμά μου να πω ότι είμαι ένας από τους πολλούς, που πιστεύουν στις ικανότητές του και είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν και άλλες δουλειές του. Ας μην βιάζεται. Να ρουφά τα κάλλη του Λασιθίου (της Λασιθιώτικης γης) ν’ ακούει τους λίγους ηλικιωμένους που έμειναν να γράφει “στη σιντερόπετρα” του νου του και να δημιουργεί.
Γράφοντας τη λέξη “ρουφά” θυμήθηκα, Χαρίδημε, μια μαντινάδα που είπαμε το καλοκαίρι, συζητώντας για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η κρητικιά μαντινάδα και σου την αφιερώνω μαζί με τα συγχαρητήριά μου. Πάντα τέτοια και πάντα πιο ψηλά.
“Όπως βυζαίνει το μωρό
τση μάνας του τα στήθη,
ετσά ρουφά τα κάλλη σου
η Κρήτης μας,, ΛΑΣΙΘΙ”.
* Ο Γιάννης Τζαγάκης, είναι δάσκαλος.