Πρόσφατα καλύφτηκε ολόκληρη η Κρήτη με πολύ μεγάλες ποσότητες αφρικανικής σκόνης και ενώ είναι γνωστό ότι είχαμε φέτος στην περιοχή μας μεγάλη ανομβρία, με αποτέλεσμα να έχουμε μεγάλη λειψυδρία. Δυστυχώς όμως αρκετοί συμπολίτες μας φαίνεται ότι δεν έχουν κατανοήσει το πρόβλημα και για να καθαρίσουν το χώρο του σπιτιού τους από την αφρικανική σκόνη, αντί να χρησιμοποιήσουν διάφορα τεχνικά μέσα όπως ηλεκτρικές συσκευές και άλλα κατανάλωσαν για καθαρισμό τεράστιες ποσότητες νερού.
Είναι λοιπόν βέβαιο ότι το νερό αυτό, θα το στερηθούμε το επόμενο χρονικό διάστημα και τότε θα διαμαρτυρόμαστε για την έλλειψή του και θα μεταθέτουμε τις δικές μας ευθύνε σε άλλους. Επειδή όμως συνεχίζει να γίνεται κατανάλωση νερού για δευτερεύουσες ανάγκες, οφείλουν οι αρμόδιοι, να πάρουν εγκαίρως μέτρα για τον περιορισμό της κατανάλωσης.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος, δεν έχομε παρά να θυμηθούμε τα προβλήματα που προκάλεσε πρόσφατα η διακοπή υδροδότησης της Θεσσαλονίκης μόνο για λίγες μέρες, όμως από έλλειψη νερού, αλλά λόγω βλάβης του κεντρικού αγωγού υδροδότησης της πόλης, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι της συμπρωτεύουσας να μην έχουν νερό ούτε για την εξυπηρέτηση των στοιχειωδών αναγκών τους. Κάτι ανάλογο λοιπόν μπορεί να συμβεί και στην περιοχή μας, όχι όμως από κάποια βλάβη, αλλά από έλλειψη νερού και ίσως για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ασκούμε κριτική για τα πεταμένα σκουπίδια στους δρόμους, αλλά όταν έχομε ένα άχρηστο αντικείμενο, όπως είναι μια γόπα από τσιγάρο ή ένα άλλο άχρηστο αντικείμενο, δεν προσπαθούμε να το ρίξουμε σε έναν κάδο απορριμάτων, αλλά το πετούμε στη μέση του δρόμου και μετά διαμαρτυρόμαστε για την καθαριότητα της πόλης.
Όταν οδηγούμε κάποιο μηχανοκίνητο μέσο και κτυπήσομε έναν πεζό, τότε λέμε στον πεζό, “μα καλά δε βλέπεις το αυτοκίνητο, μόνο βαδίζεις στη μέση δρόμου;” και όταν είμαστε πεζοί, λέμε στον οδηγό, “μα καλά, δε βλέπεις που περνάω το δρόμο;”. Ετσι λοιπόν καταλογίζομε την ευθύνη, ανάλογα με τη θέση που βρισκόμαστε κάθε φορά.
Τελευταία έχει επικρατήσει η μόδα να έχουν στο σπίτι τους ένα ή δύο σκυλάκια όταν όμως τα βγάζουν βόλτα, συνήθως αποπατούν, αλλά δε μαζεύουν όμως απορρίμματά τους, μόνο τα εγκαταλείπουν και έτσι δημιουργούν, άσχηχμο πρόβλημα στην εικόνα της πόλης. Οι ίδιοι μάλιστα διαμαρτύρονται γιατί τα όργανα καθαριότητας του Δήμου δε μαζεύουν τα απορρίμματα των σκύλων, τα οποία όφειλε ο κάτοχος του σκύλου να περισυλλέξει.
Διαμαρτυρόμαστε για τους διορισμούς από το παράθυρο στο Δημόσιο και όμως επισκεπτόμαστε τα πολιτικά γραφεία και παρακαλούμε για διορισμό του παιδιού μας ή άλλου συγγενικού μας προσώπου σε κάποια κρατική θέση. Εδώ βέβαια είναι η μοναδική περίπτωση που δε φταίει ο πολίτης, αλλά το πολιτικό σύστημα, που για πελατειακούς λόγους, έμαθαν τον πολίτη να λειτουργεί με αυτό τον τρόπο.
Όταν φτύνει κάποιος στο δρόμο, δημιουργεί μια πολύ άσχημη εικόνα, όμως είναι το ίδιο πράγμα, σαν να φτύνει στο πρόσωπό του και μετά έχει απαίτηση η πόλη του να είναι καθαρή.
Με το ένα δάκτυλο λοιπόν του χεριού μας δείχνουμε τα λάθη των άλλων και μάλιστα ασκούμε και αυστηρή κριτική. Όμως το χέρι μας έχει άλλα τέσσερα δάκτυλα, τα οποία δείχνουν τα δικά μας λάθη, τα οποία είτε τα αποκρύπτουμε είτε τα θεωρούμε ως επιτυχία ή ακόμη και εξυπνάδα.
Για να λειτουργήσει όμως η κοινωνία με κατά το δυνατό λιγότερα προβλήματα πρέπει ό,τι δε θέλεις να κάνουν οι άλλοι, πρώτα να μην το κάνεις εσύ ο ίδιος.
* Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην διευθυντής ΕΛΤΑ