Αλλά ξέχασα! Ποιοι αρμόδιοι; Δεν υπάρχουν πια! Τους έφαγε κι αυτούς ο δάκος; Αδιαφορούνε; Δεν τους ενδιαφέρει που χάνονται χιλιάδες τόνοι λάδι και οι αγρότες οδύρονται και κλαίνε, που βλέπουν να χάνεται το μοναδικό τους εισόδημα, με το οποίο μπορούνε, έστω και με δυσκολία, να επιβιώσουμε
. Είναι οδυνηρό, είναι άδικο, είναι απάνθρωπο, είναι πόνος ψυχής να βλέπεις να σου τρώει ο δάκος το βιός σου κι εσύ να… πεινάς! Να βλέπεις τους αρμόδιους, γροικάς και λες, να μην νοιάζονται, να αδιαφορούν παντελώς για τον πόνο σου και την καταστροφή σου!
Τι; Να τους τιμωρήσουνε; Σιγά μην σπάσουνε τ’ αβγά! Να σας πω με δυο λόγια, για να καταλάβετε ποια είναι η διαδικασία για την εξόντωση του δάκου.
Θα πρέπει να γίνονται οχτώ ραντίσματα και να αρχίζουνε την κατάλληλη εποχή, πριν πρωτοπάει ο δάκος και κάμει γόνο στις ελιές. Έκαμε γόνο; Είναι μετά όλα μάταια. Τι έκαναν αυτοί; Έκαναν δυο – τρεις δολωματικούς ψεκασμούς και όπου τους βόλευε, όχι παντού, και ιδού τα αποτελέσματα. Δηλαδή, είναι, λέει, σαν να ράντισαν μιάμιση φορά. Αυτά είναι λόγια των γεωπόνων, δεν είναι δικά μου.
Στο χωριό μου, αλλά και σε όλα τα ξηρικά μέρη τρία χρόνια τελευταία, το λάδι το ‘παμε λαδάκι! Φέτος που είχε κάποιες ελιές, για να γεμίσει ο καθένας έστω το ένα πιθάρι, που ήτανε 3 χρόνια άδειο, οι ανάλγητοι προτιμήσανε να χορτάσει ο δάκος κι όχι εμείς! Οι βολεμένοι και οι χορτασμένοι δεν πιστεύουνε τον νηστικό.
Η χώρα μας βγάζει 300 χιλ. τόνους λάδι κάθε χρόνο περίπου. Ακόμα και το μισό να μείνει, λόγω του δάκου που τις πήρε… συμμισακές, πόσο λάδι χάνεται; 150 χιλ. τόνοι χ 3 = 450 εκατ. Απ’ αυτά χάνει τα 5 ή τα 10 εκατ. για τους υπόλοιπους ψεκασμούς. Μένουνε τα 440 εκατ. Ξέχασα να πω ότι αυτά μάς τα κρατάνε για τη δακοκτονία, δηλαδή για να σκοτώσουνε τον δάκο και ο δάκος τούς κοροϊδεύει και τρώει και πίνει ανενόχλητος!
Α, πληρώνομε και για τον ΕΛΓΑ κάθε χρόνο, ενώ στα 20 χρόνια δεν έχομε πάρει ούτε ένα ευρώ! Αν λογαριάσεις και τον φόρο στα αγροτεμάχια και το 24% ΦΠΑ στο λάδι και σε όλα τα άλλα, λιπάσματα, φάρμακα, μηχανήματα, σπόρους κ.λπ., τότε… “Μολών λαβέ”! Ελάτε να τα πάρετε! Όχι τα λεφτά, τα ελαιοχώραφα, δωρεάν να τα καλλιεργείτε. Πριτς! Κορόιδα είμαστε; Να ξεμπλέξετε εσείς, να μπλέξομε εμείς;
Είδατε; Τα ξέρατε, γιατί είσαστε φωστήρες, αλλά λέτε: “Δεν βαριέσαι; Ποιος νοιάζεται για σας; Το μεγάλο Δημόσιο να ‘ναι καλά, να στηρίζει κι εμάς!”.
Χειρότερη δουλειά και πιο κουραστική από την καλλιέργεια της ελιάς δεν υπάρχει! Για όργωνε, για λίπαινε, για κλάδευε με ξυλοκοπτικό απάνω στην ελιά, για σκάβγε, για ράβδιζε, για σάκιαζε, για σήκωνε και κουβάλιε, για ράντιζε αγριόχορτα, για βγάνε και τους βάτους, για ζύγωνε τα πρόβατα να μην τσαλοπατούνε και να τρώνε ό,τι φτάνουν από κάτω απ’ τις ελιές και το κράτος να σου λέει: “Άσ’ τα να… βοσκηθούνε!”. Δεν είναι μόνο ο δάκος ο ανίκητος, που τρώει τις ελιές, είναι και τα κοπάδια των βοσκών, που τρώνε από κάτω τις… ποδιές!
Αρμόδιο, που να ενδιαφέρεται για όλα τούτα τα κακά, μην ψάχνετε να βρείτε, γιατί θα πικράνετε άδικα την καρδιά. Θα περιμένομε να δούμε ποιοι θα λογοδοτήσουν για την καταστροφή της σοδιάς των παραγωγών, που μ’ αυτή περίμεναν να ζήσουν!