Και ενώ βρισκόμαστε εν μέσω σημαδιακής πολιτικής καταιγίδας λόγω των πανελλαδικών διαμαρτυριών για το αδιανόητο δυστύχημα των Τεμπών, μας προέκυψε και η καταστροφή κάποιων δημιουργημάτων ενός καλλιτέχνη, τα οποία βρίσκονταν αναρτημένα σε έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη.
Πρωταγωνιστής στην όλη ιστορία ένας βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ο οποίος ενώ δεν βρισκόταν στην καθημερινή επικαιρότητα, όπως συνηθίζουμε να την εννοούμε, αίφνης δρομολογήθηκε!
Το ίδιο θα υποστηρίζαμε και για τον καλλιτέχνη εκείνων των έργων που οδήγησαν σε εκείνα τα επεισόδια. Αναφέρομαι στην έκθεση «Η Σαγήνη του Αλλοκότου – Ενδιάμεσος Χώρος», η οποία έχει προκαλέσει άφθονες συζητήσεις, ειδικά στους αχανείς και αγεωγράφητους διαδρόμους του διαδικτύου, με αφορμή το επεισόδιο που σημειώθηκε στην Πινακοθήκη με πρωταγωνιστή τον βουλευτή του κόμματος της «Νίκης», Νίκο Παπαδόπουλο.
Αν κρίνουμε από την ιστοσελίδα της Εθνικής Πινακοθήκης, η δημιουργία αυτών των έργων αντλεί την έμπνευση από μερικούς γνωστούς πίνακες του Γκόγια, που σκιαγραφούν και αναδεικνύουν το «τερατώδες» και το «αποτρόπαιο», εμπνέοντας ταυτόχρονα σειρές καλλιτεχνών.
Υπενθυμίζεται πως, το πρωί της Δευτέρας, στις 10 Μαρτίου, ο βουλευτής του κόμματος της Νίκης, προχώρησε σε βανδαλισμό των έργων «Εικόνισμα 1ο», «Εικόνισμα 16ο», «Εικόνισμα 17ο» και «Ο Άγιος Χριστόφορος», επειδή κατά την γνώμη του βλασφημούσαν την ορθόδοξη πίστη.
Όμως, εδώ προκύπτουν σοβαρά και κρίσιμα ερωτήματα. Είναι νόμιμο και ηθικό ένας καλλιτέχνης να θίγει την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, προσβάλλοντας ευθέως τα ιερά πρόσωπα της Παναγίας και του Χριστού, τα οποία στα συγκεκριμένα έργα απεικονίζονται παραμορφωμένα, γνωστού όντος ότι η χώρα μας είναι κατ’ εξοχήν ορθόδοξη;
Είναι επιτρεπτό και νόμιμο όποιος δεν αρέσκεται στα συγκεκριμένα έργα να εισβάλλει μαινόμενος σε εκθεσιακό χώρο και να προχωρεί σε βανδαλισμούς;
Μπορεί η Εθνική Πινακοθήκη της χώρας να φιλοξενεί εκθέσεις με παρεμφερές περιεχόμενο, κάτι που αναμφίβολα είναι επιτρεπτό σε ιδιωτικές γκαλερί, ερχόμενη σε αντιπαράθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, κάνοντας χρήση της άποψης ότι προστατεύει την έκφραση και αποφεύγει την όποια λογοκρισία;
Τα όσα είδαμε στις φωτογραφίες του διαδικτύου εντάσσονται άραγε στο χώρο της τέχνης, τι είναι τέχνη τελικά, κι αν αυτή μπορεί να προσβάλλει σύμβολα μιας θρησκείας;
Ποιος είναι ο ρόλος της, λοιπόν, στην ανθρώπινη ύπαρξη, και ακόμα ποια είναι η σχέση της με την εμπορική επιτυχία του καλλιτέχνη και την περαιτέρω δημοσιοποίηση του ονόματός του; Φυσικά τα ερωτήματα επ’ αυτού είναι πολύ περισσότερα.
Και για να κλείσουμε το μικρό σημείωμα, μήπως θα μπορούσε ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης να μας δώσει την προσωπική του καλλιτεχνική άποψη σχετικά με κάποια σύμβολα των άλλων θρησκειών, ώστε να αποκτήσουμε μια πιο ευρεία και σφαιρική άποψη των καλλιτεχνικών του, γενικώς, και βαθύτερων απόψεών του;
Προφανώς οι απαντήσεις των πολιτών, εάν βεβαίως ερωτηθούν και των διαφόρων πολιτικών σχηματισμών, θα διαφέρουν αισθητά και εκρηκτικά και θα συμπληρώσουν ένα ακόμα κεφάλαιο σε μια άδεια, επί του παρόντος, σελίδα μέσα στο τεράστιο και διαχρονικό βιβλίο του Εθνικού Διχασμού που ταλανίζει τη χώρα μας από πολύ παλιά, πριν από τον ερχομό του Χριστού επί της γης! Και οπωσδήποτε έχει πολλές ακόμα άδειες σελίδες στο εσωτερικό του.
Με την ευκαιρία να υπενθυμίσουμε ότι ο Νίκος Παπαδόπουλος (Θεσσαλονίκη, 1971) είναι γιατρός χειρουργός και βουλευτής Β΄ Θεσσαλονίκης με τη «Νίκη» από τις εκλογές του Ιουνίου 2023.
Είναι παντρεμένος και πατέρας έξι παιδιών. Σπούδασε Ιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στη χειρουργική Θώρακος-Καρδιάς και Μεγάλων αγγείων, ενώ εκπόνησε και διδακτορική διατριβή στο ΑΠΘ πάνω στο ίδιο αντικείμενο.
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας