Διαβάζοντας στην «Πατρίδα» τη Μεγάλη Πέμπτη τις σκέψεις του φίλου μου Δ. Τριχά για τη σύνδεση του ΒΟΑΚ με τα πανεπιστήμια, το ΠΑΓΝΗ και το ΙΤΕ, χάρηκα γιατί η τεχνική επάρκεια που πάντα τον διέκρινε, απεικονίζεται και σε αυτό το άρθρο του. Έχω συνεργαστεί μαζί του για τη φωτεινή σηματοδότηση της πόλης μας και γνωρίζω πολύ καλά τις ικανότητές του στον σχεδιασμό λειτουργικών κυκλοφοριακών κόμβων.
Δεν είναι άξιος μόνο ως έμμετρος σχολιαστής της επικαιρότητας ο φίλος μου ο Δημήτρης! Το δημοσίευμα αυτό του κ. Τρίχα αναφέρεται και στη σύνδεση της πόλης της Σητείας με τον νέο αυτοκινητόδρομο (Νέο ΒΟΑΚ). Αυτό είναι το κίνητρο για την αναδημοσίευση σκέψεων του υπογράφοντα που έχουν δημοσιευτεί για πρώτη φορά στις 10-5-21.
Απ’ ό,τι φαίνεται η κατασκευή του αεροδρομίου στο Καστέλλι έχει πια δρομολογηθεί και σε μερικά χρόνια θα είναι πραγματικότητα. Η αισιοδοξία μου πηγάζει από τη μέθοδο που έχει επιλεγεί για την πραγματοποίησή του, τη σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Εάν λοιπόν τα πράγματα εξελιχτούν όπως έχουν προγραμματιστεί, καθώς σε αυτή την χώρα δεν μπορεί κανείς να είναι βέβαιος για τίποτα, τότε θα έπρεπε οι αρμόδιοι, το κράτος, να έχουν ήδη αρχίσει να εκπονούν τις μελέτες που θα κάνουν εύκολη και ασφαλή τη μεταφορά προς αυτό από όλα τα μέρη της Κρήτης.
Η συγκυρία είναι ευνοϊκή λόγω των εκλογών για την Ευρώπη, την Αυτοδιοίκηση και τις Εθνικές εκλογές που ακολουθούν για τη δημιουργία ερεθισμών διαλόγου, κυρίως όμως δεσμεύσεων και συναινέσεων από την πολιτική τάξη για τον παράλληλο προγραμματισμό και την εκτέλεση των έργων εκείνων που θα συμπληρώσουν τον αναπτυξιακό στόχο του διεθνούς αεροδρομίου.
Από τη δεκαετία του ενενήντα, το Τεχνικό Επιμελητήριο είχε ασχοληθεί σοβαρά με τον νότιο οδικό άξονα. Είχαμε επισκεφτεί τις Βρυξέλες με πρόσκληση του φίλου ευρωβουλευτή Αλέκου Αλαβάνου. Στην αρμόδια Διεύθυνση πληροφορηθήκαμε από υψηλόβαθμο στέλεχος ότι, όχι μόνο υπήρχε ευρωπαϊκό ενδιαφέρον για τον άξονα αυτό, αλλά υπήρχαν σκέψεις για έναν εθνικών προδιαγραφών δρόμο νοτιότερο του νοτίου, δηλαδή παραλιακό! Ήρθε η ώρα πιστεύω να ξαναδούμε αυτό τον δρόμο, τον νότιο οδικό άξονα εννοώ, σε συνδυασμό με τις αναπτυξιακές προοπτικές που ανοίγει το αεροδρόμιο στο Καστέλλι για τη νότια και ανατολική Κρήτη.
Όταν το 1992 είχε ανατεθεί στο μελετητικό γραφείο του καθ. Αμπακούμκιν η προκαταρκτική μελέτη, ίσως και η προμελέτη από τη Βιάννο έως την Ιεράπετρα, ο φίλος Γιώργος Πρατικάκης, επιθεωρητής τότε δημοσίων έργων και ο Κώστας Κατσίκας, υπεύθυνος για όλα τα εθνικού ενδιαφέροντος έργα στην Κρήτη, ένα δίδυμο μηχανικών στους οποίους οφείλει πολλά το νησί μας και ιδιαίτερα η πόλη του Ηρακλείου, καθώς γνώριζαν από συζητήσεις το προσωπικό μου ενδιαφέρον, αλλά και το ενδιαφέρον της Δ.Ε. του ΤΕΕ-ΤΑΚ για το συγκεκριμένο θέμα, μου πρότειναν να συνοδεύσω ένα κλιμάκιο με επικεφαλής τον κ. Αμπακούμκιν που θα έκανε έλεγχο της διαδρομής που είχαν αναλάβει να μελετήσουν.
Διαπιστώσαμε τότε πως, εάν μετατοπιζόταν ο άξονας του δρόμου περίπου ένα χιλιόμετρο νοτίως της Άνω Βιάννου, τα χαρακτηριστικά του θα βελτιώνονταν σημαντικά και η διαδρομή Καραβάδω – Ιεράπετρα θα συντόμευε πάρα πολύ. Με δεδομένο ότι σήμερα η απόσταση Αρκαλοχώρι – Ιεράπετρα είναι 66 χιλιόμετρα και εξυπηρετείται από έναν επαρχιακό δρόμο, η χάραξη του οποίου στο μεγαλύτερο τμήμα του έχει γίνει τη δεκαετία του πενήντα, εάν αναζητηθεί και συνεχιστεί η μελέτη του κ. Αμπακούμκιν, ολόκληρο το νότιο τμήμα του νομού Λασιθίου θα προσεγγίζεται σε λιγότερο από μια ώρα από το διεθνές αεροδρόμιο.
Εάν δεν λάβουμε υπόψη ότι από τον Μακρύ Γιαλό προς τη Σητεία το ανάγλυφο του εδάφους είναι ομαλότερο από εκείνο του βόρειου τμήματος τότε, με βελτιώσεις ή νέα χάραξη του δρόμου αυτού, η σύνδεση της Σητείας κι από το νοτιοδυτικό τμήμα του νησιού θα γίνει συντομότερη και αισθητικά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Γενικότερα, όμως, ο νότιος εθνικός δρόμος αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς, σε συνδυασμό με τον ήδη έτοιμο κάθετο Πεζά – Χάρακα, θα συνδέει ταχύτατα την πεδιάδα της Μεσσαράς και τους νότιους δήμους του νομού Ρεθύμνου με το νέο διεθνές αεροδρόμιο του Καστελλίου. Πεδίον δόξης λαμπρό λοιπόν για έναν παραγωγικό πολιτικό διάλογο.
Υ.Γ. Η δημόσια διοίκηση οφείλει να κινηθεί μεθοδικά για να δούμε σε ποιο στάδιο παρέδωσε το γραφείο του καθηγητή κ. Αμπακούμκιν τη μελέτη του δρόμου Βιάννος – Ιεράπετρα και οι βουλευτές της ανατολικής Κρήτης να δραστηριοποιηθούν για να ολοκληρωθεί ένα σημαντικό, παραγωγικό και λειτουργικό έργο.