“οι άνθρωποι θα είναι πάντα θύματα της απάτης και της αυταπάτης στην πολιτική, εάν δεν μάθουν να αναζητούν πίσω από κάθε φράση ή έρεισμα, πολιτικό, κοινωνικό ή θρησκευτικό, τα συμφέροντα εκείνης
ή της άλλης τάξης”.
Β. Ι. Λένιν
Εκατό χρόνια από το θάνατό του, παραμένει πάντα στο μυαλό και στις καρδιές όχι μόνο των κομμουνιστών, αλλά και εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, όλων των ταπεινών και καταπιεσμένων ανθρώπων. Όλων εκείνων που σηκώνουν κεφάλι, εκείνων που παλεύουν ενάντια την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στην αδικία, την πείνα, τον εξανδραποδισμό.
Είναι στο μυαλό και στις καρδιές όλων εκείνων που παλεύουν για ένα κομμάτι γης λεύτερη πατρίδα, για την ειρήνη και την ειρηνική συνύπαρξη, την φιλία και την διεθνή αλληλεγγύη, τον προλεταριακό διεθνισμό.
Είναι ο άνθρωπος που ξεκαθάρισε μια και καλή ότι μόνο με ένα κόμμα νέου τύπου απαλλαγμένο από ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές απόψεις, με ξεκάθαρο ρόλο συνειδητής πρωτοπορίας και καθοδήγησης μπορεί να οδηγήσει την εργατική τάξη και τους συμμάχους για την κατάχτηση της εξουσίας. Ένα κόμμα στηριγμένο στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τον προλεταριακό διεθνισμό, με απόλυτη σύνδεση με την Μαρξιστική θεωρία και Λενινιστική πράξη.
Ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί απλά έναν τρόπο λήψης αποφάσεων, αλλά είναι αρχή λειτουργίας που βασίζεται στην ιδεολογική – πολιτική ενότητα εθελοντών ομοϊδεατών επαναστατών και είναι το στοιχείο εκείνο που δίνει τη δυνατότητα αποτελεσματικού και ενιαίου σχεδιασμού δράσης και παρέμβασης, από το σύνολο των μελών του Κόμματος, στη βάση κατάκτησης και αφομοίωσης βασικών ζητημάτων της επαναστατικής κοσμοθεωρίας, στη συλλογική εκτίμηση και αξιοποίηση της πείρας από τη συμμετοχή στην ταξική πάλη.
Είναι αυτό το στοιχείο που δίνει όχι μόνο τη δυνατότητα αλλά και την ικανότητα σε κάθε μέλος να συμβάλει με γνώμη, κριτική και αυτοκριτική στην επεξεργασία και λήψη αποφάσεων, στον έλεγχο και στην εκτίμηση της συλλογικής πείρας. Αποτέλεσε το σημαντικότερο βήμα για το επαναστατικό κίνημα μετά τη συγγραφή του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, από τους Μαρξ και Ένγκελς, το οποίο διακήρυσσε για πρώτη φορά αυτοτελή στόχο της εργατικής τάξης για την κατάκτηση της εξουσίας.
Πλέον η εργατική τάξη αποκτούσε τη δική της πολιτική οργάνωση, που είχε μια μεγάλη διαφορά από τα μέχρι τότε εργατικά κόμματα: Ένα κόμμα με σκοπό να «καθοδηγεί τον αγώνα της εργατικής τάξης όχι μόνο για να πετύχει πιο ευνοϊκούς όρους πώλησης της εργατικής δύναμης, αλλά και για την κατάργηση του κοινωνικού καθεστώτος που αναγκάζει τους άπορους να πουλιούνται στους πλούσιους».
Όπως χαρακτηριστικά έγραφε: «Το ζήτημα μπαίνει μόνο έτσι, είτε αστική είτε σοσιαλιστική ιδεολογία. Μέσος όρος δεν υπάρχει (γιατί η ανθρωπότητα δεν έχει επεξεργαστεί καμιά “τρίτη” ιδεολογία· και γενικά, σε μια κοινωνία που σπαράζεται από ταξικές αντιθέσεις, δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ εξωταξική ή υπερταξική ιδεολογία).
Για τον λόγο αυτό κάθε μείωση του ρόλου της σοσιαλιστικής ιδεολογίας, κάθε απομάκρυνση απ’ αυτήν σημαίνει ταυτόχρονα και δυνάμωμα της αστικής ιδεολογίας».
Είναι εκείνος που έφερε τα πάνω κάτω στον κόσμο, ηγήθηκε της Οκτωβριανής σοσιαλιστικής επανάστασης που άλλαξε όλο τον ρου της ιστορίας. Για πρώτη φορά έπαιρνε σάρκα οστά η Μαρξιστική θεωρία, για πρώτη φορά, γινόταν εφικτή η κατάκτηση της εξουσία από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, την φτωχή αγροτιά.
Για πρώτη φορά η ανθρωπότητα η ίδια έκανε το τεράστιο άλμα της στο μέλλον. Ένα άλμα που όμοιο του δεν είχε γνωρίσει ποτέ, ένα άλμα που θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας, θα άλλαζε τις τύχες δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.
Για πρώτη φορά στην ιστορία του ΑΝΘΡΩΠΟΥ ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ γινόταν το κεντρικό στοιχείο στην πολιτική, στην οικονομία, στην κοινωνία.
Για πρώτη φορά, έμπαιναν οι βάσεις να ΑΝΘΡΩΠΕΨΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ακολούθησε ο αποκλεισμός, η ιμπεριαλιστική επέμβαση, οι λιμοί, ο εμφύλιος. Μα η επανάσταση αντί να υποχωρεί γιγαντωνόταν, έπαιρνε σάρκα και οστά, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε μια σειρά άλλες εθνότητες -που πριν ήταν σκλάβες του Τσαρικού καθεστώτος- για πρώτη φορά έπαιρναν κρατική και Εθνική υπόσταση. Συγκροτούσαν την μεγάλη ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ.
Από την Κριμαία και τις Βαλτικές χώρες, μέχρι το Τιούμεν της Σιβηρίας, τις νήσους Σαχαλίνη, την μακρινή Μογγολία και μέχρι τα σύνορα του Αφγανιστάν, εκατό διαφορετικές εθνότητες, πάνω από 80 διαφορετικές θρησκείες και γλώσσες, διαφορετικές συνθήκες ζωής, ήθη και έθιμα, έγιναν ένα, μια χώρα, μια πατρίδα, ένα μεγάλο εργατοαγροτικο κράτος.
Ένα κράτος και μια οντότητα που κατάφερε αδελφικά να ενώσει όλους αυτούς τους λαούς με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Για πρώτη φορά, λαοί ολόκληροι που ζούσαν νομαδικά, ή ακόμη και στα πρώτα σταδία εξέλιξης, δοκίμαζαν άλλους τρόπους ζωής, με μόρφωση, κουλτούρα, γνώση και μάθηση.
Για πρώτη φορά γλώσσες που μέχρι εκείνη την εποχή μόνο μιλού-νταν, αποχτούσαν αλφάβητο, γραφή και ανάγνωση!!!
Για πρώτη φορά λαοί αποχτούσαν κράτος και οντότητα, σε δεκαπέντε ενωσιακές σοβιετικές σοσιαλιστικές δημοκρατίες λύνοντας έτσι και το εθνικό ζήτημα στη βάση του πρώτου ισότιμου πολυεθνικού κράτους στον κόσμο.
Για πρώτη φορά, οι άνθρωποι του μόχθου, εργάτες, οι αγρότες, οι γυναίκες, η νεολαία, είχαν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, σε όλους τους τομείς της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Οι κατακτήσεις στην οικονομία, την βιομηχανία, στην ιατρική, στις τέχνες και στον πολιτισμό, γενικά οι μεγάλες κατακτήσεις στον κοινωνικό τομέα, με την 35ωρη πενθήμερη δουλειά, η πρωτοπορία στην κατάκτηση του διαστήματος, ήταν αποτέλεσμα της οργάνωσης της κοινωνίας, με κεντρικό σχεδιασμό και με βάση τις πραγματικές ανάγκες των πολλών.
Όσα λάθη κι αν έγιναν στο πρώτο εργατοαγροτικό κράτος στο κόσμο, η ηθική του σοσιαλισμού είναι ανυπέρβλητη, γιατί είναι η ηθική του απελευθερωμένου ανθρώπου από τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι η ηθική του ελεύθερα διαμορφωμένου ανθρώπου με τα πιο υψηλά ιδανικά, τα ιδανικά της ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ!!!!!
Σήμερα εκατό χρόνια από τον θάνατό του και παρά τον αρνητικό σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, έχοντας σαν πείρα τα λάθη και τις παρεκκλίσεις στο κτίσιμο του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα, εμείς συνεχίζουμε, ρομαντικοί και αμετανόητοι, έχοντας στο μυαλό και στην καρδιά μας τα λόγια του.
«Δεν έχει σημασία πού και πότε ένα άλλο έθνος θα επαναλάβει αυτό που κάναμε εμείς, ούτε αν στο μέλλον υπάρξουν πισωγυρίσματα- γεμάτα η ιστορία είναι με τέτοια- σημασία έχει, ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΑΡΧΙΣΑΜΕ, Ο ΠΑΓΟΣ ΕΣΠΑΣΕ, ΔΡΟΜΟΣ ΧΑΡΑΧΤΗΚΕ!!»