«Ποίοις ευφημιών στέμασί στεφανώσωμεν στους διδασκάλους». Στη δικαιολογημένη αυτή απορία του εκκλησιαστικού συγγραφέα άλλων εποχών βρήκε τον τρόπο να τιμήσει τον Έλληνα δάσκαλο της σύγχρονης εποχής για τη συμμετοχή του στους εθνικούς αγώνες ο κ. Κώστας Βορνιωτάκης, δόκιμος συγγραφέας.
Ο δάσκαλος δεν αναλαμβάνει μόνο την εκπαίδευση των μαθητών και το ευ ζην τους. Ανταποκρίνεται πρόθυμα στο προσκλητήρι των καιρών, για να μετατρέψει την κιμωλία σε όπλο και τον πίνακα σε πεδίο μάχης. Αυτή την ολόκαρδη και πρόθυμη συμμετοχή του δασκάλου στους εθνικούς αγώνες περιγράφει και τιμά ο συγγραφέας με το νέο του καλαίσθητο πόνημα. Με ανιχνευτική διερεύνηση, απαράμιλλη διάθεση, επιμονή και ανύστακτο ενδιαφέρον, ο συγγραφέας ακούμπησε ευλαβικά τις προσιτές ή και απρόσιτες πηγές άντλησης του υλικού του.
Και το υλικό αυτό έντεχνα επεξεργασμένο και συμπληρωμένο, μας το προσφέρει σήμερα ως καλαίσθητο βιβλίο. Έτσι οι δάσκαλοι, πολεμιστές και μάρτυρες, βρήκαν το δάσκαλό τους στο όνομα του συγγραφέα, που δεν προέρχεται, ας σημειώσουμε, από τον κλάδο τους. Τον δανείστηκαν από τα ανώτατα κλιμάκια της Ελληνικής Αστυνομίας, με σύζυγο όμως δασκάλα. Η ονομαστική καταγραφή των δασκάλων από τις παλιότερες εποχές μέχρι τις σχετικά πρόσφατες, με τους ανάλογους κατά περίπτωση επιτυχείς σχολιασμούς, τιμά όχι μόνο τους δασκάλους αλλά και τον ίδιο το συγγραφέα για την ευγενική του πρωτοβουλία και την εθνική του προσφορά.
Το νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε με την οικονομική στήριξη της Περιφέρειας Κρήτης, γνωστής για τη συμβολή της στη συγγραφική προσπάθεια των Κρητικών, δεν παραλείπει να μνημονεύσει και τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, που εύστοχα ομολογεί: «Τρεις είναι οι παντοδύναμοι μοχλοί που σαλέψανε τα θεμέλια του Οθωμανού κατακτητή. Το καριοφίλι του κλέφτη, το βουβό μελανοδοχείο και η πένα του Έλληνα δασκάλου».
Ευχή μου, αγαπητέ Κώστα, να συνεχίσεις τη συγγραφική σου προσπάθεια. Αξίζεις.
* Ο Γιώργος Παναγιωτάκης είναι συγγραφέας – ιστορικός ερευνητής