Όταν στις πανεπιστημιακές αίθουσες δεν ακούγεται πια η φωνή της διδασκαλίας, τότε ο καθηγητής γίνεται ομότιμος. Στην κατηγορία αυτή ανήκει και ο καθηγητής κ. Μ. Κασσωτάκης, η πένα του οποίου δε σταματά και δεν καλογερεύει, κατά την καζαντζακική έκφραση. Μια σειρά διδακτικών και ωφέλιμων εκδόσεων δεν απευθύνεται πια στο φοιτητικό κοινό αλλά σε άτομα ανεξάρτητα από τις γνώσεις και τα ενδιαφέροντά τους. Από το θεματικό τους περιεχόμενο αναβλύζουν θέματα με ιστορικό, πολιτιστικό, κοινωνικό και λαογραφικό ενδιαφέρον.
Το τελευταίο πρόσφατης έκδοσης βιβλίο του έχει τον τίτλο «Όταν θα μεγαλώσουμε». Το βιβλίο αυτό, προϊόν γνήσιας εσωτερικής παρόρμησης, αποτελεί ένα λογοτεχνικό, πεζό κείμενο, που αφηγείται μια φανταστική ή και αληθοφανή ιστορία δυο μικρών παιδιών. Τα παιδιά αυτά ομολογούν και υπόσχονται μεταξύ τους, ότι όταν μεγαλώσουν, θα ζουν μαζί. Η αμοιβαία αυτή παιδική υπόσχεση μετατρέπεται με τον καιρό σ’ ένα φλογερό και αταλάντευτο ερωτικό αίσθημα, που τους οδηγεί τελικά στην πραγματοποίηση των ονείρων της πρώιμης νεότητάς τους.
Περιττό να τονίσουμε τον λεκτικό πλούτο, τις καλοστημένες μεταξύ των κεφαλαίων γέφυρες, καθώς και τη γλωσσική ομοιομορφία. Τα στοιχεία αυτά προκαλούν το ενδιαφέρον και την πνευματική συμμετοχή του αναγνώστη.
Ευχή μας η προσπάθειά του να συνεχιστεί επί μακρόν προς όφελος του αναγνωστικού κοινού.
*Ο Γιώργος Παναγιωτάκης είναι συγγραφέας-ιστορικός ερευνητής