Ο θεσμός της «κουμπαριάς» μπορεί να είναι «ιερός», αλλά ενίοτε μέσω αυτού μπορεί να εξυπηρετούνται «ανίεροι» σκοποί, οπότε σε αυτήν την περίπτωση ισχύει το «όποιος μπορεί κι επάνω του»! Επιπλέον, για όσους εξεπλάγησαν με το δημοσίευμα-βόμβα του «Βήματος» ας έχουμε υπόψη πως η ελληνική ελίτ έχει κι αυτή την «ιεραρχία» της και κάπου-κάπου θα πρέπει να μας υπενθυμίζουν ποια είναι τα πραγματικά «αφεντικά» του συστήματος εξουσίας εν Ελλάδι και ποια τα «ανδρείκελά» της, οι νεροκουβαλητές της.
Εκεί λοιπόν που η βρομιά και δυσωδία από απανωτές καθεστωτικές πρακτικές, όπως παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων μέχρι και επιτελών των ενόπλων δυνάμεων, διαρροή από το Υπουργείο Εσωτερικών προσωπικών δεδομένων πολιτών, κουκουλώματα και συγκαλύψεις σε σειρά γεγονότων που θα μπορούσαν να γκρεμίσουν και «βασιλιάδες», την υπόθεση των Τεμπών να μας διασύρει διεθνώς πλέον από την προσφυγή συγγενών σε ευρωπαϊκά δικαστήρια, αφού στα ελληνικά συνειδητοποίησαν ότι δεν θα βρουν άκρη, έρχεται το δημοσίευμα-καταπέλτης που εν ολίγοις μας πληροφορεί ότι η μονταζιέρα από την πρώτη στιγμή του δυστυχήματος, αλλοίωσε κάθε πληροφορία προκειμένου να μη φτάσουν στην κοινή γνώμη οι πραγματικές συνθήκες του συμβάντος.
Με άλλα λόγια το συγκρότημα Μαρινάκη κατηγορεί την κυβέρνηση για σκόπιμη εξαπάτηση της κοινής γνώμης και για πρακτικές ολοκληρωτικού καθεστώτος, αφού και στις ανακοινώσεις που αντηλλάγησαν μεταξύ Μαξίμου και «Βήματος», ο επιχειρηματίας υπενθυμίζει στην κυβέρνηση πως ο ελληνικός τύπος βρίσκεται στην 107η θέση αξιοπιστίας και εγκυρότητας και πως ο ίδιος δεν είναι διατεθειμένος να συνεχίσει να παίζει το ρόλο του «βαστάζου» σε αυτό το σκηνικό. Θα μπορούσε να υπάρξει μεγάλη συζήτηση σχετικά με τις πραγματικές αιτίες που φτάσαμε στο σκηνικό «Κράμερ εναντίον Κράμερ», αλλά ας μείνουμε στην ουσία και η ουσία είναι πως το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου που αναφέρεται στην κατάντια που έχει περιέλθει το «Κράτος Δικαίου» στη χώρα δε συνάδει με ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Προφανώς θα υπάρξουν αρκετά επεισόδια που η σύγκρουση των Ελλήνων «αστών» θα αποκαλύπτει διαρκώς τη «γύμνια» του νεοελληνικού κράτους και του ρόλου-κομπάρσου του λαού. Ένας λαός που αποσβολωμένος ακούει για «μυστικές» συμφωνίες Ζελένσκι-Μητσοτάκη και έκδοση ευρωομολόγου για εξοπλισμούς και νιώθει ολίγον κρετίνος, αφού την ίδια ώρα ψωνίζει απ’ τα διάφορα εκπτωτικά «καλάθια», αλλά οι «λευκές επιταγές» αυτά τα αποτελέσματα έχουν για τον ίδιο (το λαό). Για την ώρα ας πάρουμε ποπ-κορν και ας παρακολουθήσουμε «ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑ» το ξεκατίνιασμα των «κουμπάρων»! Θα είχε ενδιαφέρον, αν την ίδια στιγμή δεν διασυρόταν η ίδια η χώρα μεταξύ «μπαζωμάτων» και «μονταζιέρων»!