Πολύ τζαναμπέτης μου φαίνεται ο πρόεδρος της Αμερικής Ντόναλντ Τραμπ. Δεν μου φαίνεται σοβαρός άνθρωπος. Με τις τζαναμπετιές του κάνει τον πλανήτη μας άνω κάτω. Και απορώ πώ ο αμερικανικός λαός τον διάλεξε για πρόεδρό του. Όμως κάποιος άλλος θα μπορούσε να μου πει: Όπως εσείς διαλέξατε τον Τσίπρα.
Βέβαια τα προβλήματα που δημιουργεί ο Τραμπ, ως πλανητάρχης, έχουν παγκόσμια απήχηση.
Το Σαββατοκύριακο 10 με 12 Νοεμβρίου πολλοί ηγέτες κρατών συγκεντρώθηκαν στο Παρίσι, για να αποτίσουν φόρο τιμής στα δεκαέξι εκατομμύρια θύματα που άφησε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος.
Στις 6 Νοεμβρίου ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν σε ραδιοφωνική εκπομπή είχε διατυπώσει σκέψεις για δημιουργία «ευρωπαϊκού στρατού» προς αντιμετώπιση πιθανών κινδύνων από Κίνα, Ρωσία και ακόμη – γιατί όχι; – και από την Αμερική προς καταπολέμηση κυβερνοεπιθέσεων ή και κινδύνων ανάμιξής της σε εκλογές.
Τρεις μέρες αργότερα, ο Τραμπ, όταν έφτασε στο Παρίσι για την επέτειο, με τουϊτερ απάντησε ότι η πρόταση του Μακρόν ήταν «πολύ υβριστική». Την επόμενη μέρα ο Μακρόν απηύθυνε σφοδρή μομφή εναντίον του Τραμπ ιδίως για την αρχή που συχνά με στόμφο αυτός εκστομίζει: «Πρώτα η Αμερική!», πριν από κάθε απόφαση που ως πολιτικός παίρνει.
Μπροστά στην καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ και στον ρώσο πρόεδρο Πούτιν τον κατηγορούσε ότι με το να επιμένει, σε κάθε απόφασή του, αυτός να βάζει το δικό του συμφέρον πρώτο, χωρίς να νοιάζεται για τους άλλους, εξαλείφει κάτι που κάθε έθνος θεωρεί πολυτιμότατο: τις ηθικές αξίες.
Ο Μακρόν βέβαια ξέρει ότι ο Τραμπ επιδεικτικά περιφρονεί τις συμβουλές του. Αφού παρά τις παρακλήσεις του ο αμερικανός πρόεδρος χάλασε την συμφωνία για τα πυρηνικά όπλα με το Ιράν όπως και την συμφωνία του Παρισιού για την πρόληψη της κλιματικής αλλαγής, μετέφερε την αμερικανική πρεσβεία από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ με αποτέλεσμα την σφοδρή αντίδραση των Παλαιστινίων, επέβαλε φόρους στα εισαγόμενα στην Αμερική προϊόντα από φιλικές χώρες, ακόμη και στα εισαγόμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από τον Καναδά…
Γι’ αυτό Μακρόν και Μέρκελ κάνουν σκέψεις για δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού, για να μην εξαρτώνται, σε περίπτωση κινδύνου, από βοήθεια από έξω, που «έξω» σημαίνει από τη Αμερική.
Παρ’ όλα ταύτα η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού, προς αντικατάσταση του ΝΑΤΟ, δεν φαίνεται να έχει και πολλές ελπίδες επιτυχίας. Διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί ούτε ένα κράτος ούτε μια χώρα. Το πιθανότερο είναι ότι σε περίπτωση μεγάλης εξωτερικής απειλής η Ένωση θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια από το ΝΑΤΟ.
Η αλήθεια είναι ότι πράγματι η Ευρώπη έχει ακόμη την ανάγκη της προστασίας από την Αμερική. Αυτό ο Τραμπ το καταλαβαίνει. Και εξακολουθεί να μας φέρεται πολύ αλαζονικά. Είναι σαν να μας λέει: «Όλοι σας με έχετε ανάγκη. Και μέχρι τώρα εκμεταλλευόσασταν την καλοσύνη μου».