Απόγευμα. Άλλη μία δύσκολη εφημερία στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (Τ.Ε.Π.) του Χειρουργικού Τομέα του νοσοκομείου. Η αίθουσα γεμάτη ασθενείς, ο χώρος αναμονής ασφυκτικά γεμάτος. Ξαφνικά η προσοχή στρέφεται προς τη συρόμενη πόρτα, που ανοίγει με θόρυβο. Μπαίνει το πρώτο φορείο και αμέσως πίσω ακολουθεί το δεύτερο. Η αναφορά του Ε.Κ.Α.Β.: «Τροχαίο με δίκυκλο. Σφοδρή σύγκρουση με διερχόμενο Ι.Χ. κινούμενο με μεγάλη ταχύτητα. Οδηγός και συνοδηγός δεν φορούσαν κράνος.
Ο ένας 30 ετών με βαριές κακώσεις σε κεφαλή και σπονδυλική στήλη, ο δεύτερος 27 ετών σε αιμοδυναμική αστάθεια». Η μάχη του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού με τον χρόνο ξεκινά, προκειμένου να σωθούν οι ζωές δύο νέων ανθρώπων. Ο πρώτος οδηγείται άμεσα στο χειρουργείο λόγω βαριάς κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης και στη συνέχεια στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας σε φυτική κατάσταση. Ο δεύτερος χειρουργείται λίγο αργότερα, λόγω εκτεταμένης κάκωσης και αιμορραγίας από τον σπλήνα.
Και ο χρόνος στο Τ.Ε.Π. συνεχίζει να κυλά. Η μυρωδιά του πηγμένου αίματος εξακολουθεί να γεμίζει την ατμόσφαιρα, όταν το τηλέφωνο χτυπά χαρακτηριστικά. Εξωτερική γραμμή. Το Ε.Κ.Α.Β. θα είναι… Μια φωνή ακούγεται αναφέροντας: «Πρόκειται να διακομιστεί πολυτραυματίας 25 ετών με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, έχοντας απώλεια συνείδησης, διασωληνωμένος, μετά από τροχαίο με δίκυκλο χωρίς κράνος».
Το τμήμα και ολόκληρος ο Χειρουργικός Τομέας κινητοποιείται, προκειμένου να υποδεχτεί και να αντιμετωπίσει άμεσα το περιστατικό. Η ώρα περνά και το σύρσιμο της πόρτας ηχεί και πάλι. Μόνο που αυτή τη φορά, απόλυτη σιωπή. Ο νεαρός δεν τα κατάφερε. Κατέληξε από ανακοπή κατά τη μεταφορά του. Οι προσπάθειες ανάνηψης δεν είχαν επιτυχία. Τώρα απέμενε μόνο το δύσκολο έργο της εξακρίβωσης του θανάτου. Απ’ έξω το κλάμα και οι φωνές των γονιών και των φίλων. Μέσα στην αίθουσα η συντριβή και μία μόνο σκέψη «γιατί;»
Αυτή ήταν μία από τις πολλές εφημερίες και κάποια από τις εκατοντάδες, δυστυχώς των περιστατικών που έχουν περάσει και καταγραφεί από το Τ.Ε.Π. του νοσοκομείου. Η θλιβερή διαπίστωση είναι, όμως, ότι τα περιστατικά αυτά πολλαπλασιάζονται δραματικά το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Η ανάγκη για αφύπνιση των συνειδήσεων είναι πλέον άμεση και επιτακτική. Αυτό που απαιτείται είναι η μαζική κινητοποίηση των αρμόδιων φορέων, για λήψη καίριων αποφάσεων και εφαρμογή μέτρων με στόχο την καταστολή αυτού του φαινομένου. Είναι καιρός πια οι πολίτες να υιοθετήσουν κοινωνική συνείδηση και να επαναπροσδιορίσουν την έννοια «ζωή».
Ας πάψουμε να αναλωνόμαστε διαρκώς μόνο σε συζητήσεις επί συζητήσεων και προγραμματισμούς για την κατασκευή του νέου οδικού άξονα. Ναι, σαφώς, το κακό οδικό δίκτυο ενοχοποιείται για μεγάλο ποσοστό των τροχαίων ατυχημάτων ή δυστυχημάτων και απαιτείται άμεση εφαρμογή του σχεδίου ανακατασκευής του, αυτό όμως δεν πρέπει να αποτελεί το μοναδικό μέλημα της πολιτείας.
Η πραγματική πηγή του κακού είναι η έλλειψη παιδείας των πολιτών, όσον αφορά στην οδική συμπεριφορά και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους οι αρμόδιες αρχές.
Το μήνυμα πρέπει να είναι ένα: «Σεβάσου τη ζωή σου, το μέλλον σου, τα όνειρά σου. Σου χαρίστηκε ένα πολύτιμο αγαθό, η ζωή, και πρέπει να την προστατεύσεις. Δικαιούσαι και οφείλεις να ζήσεις. Όπως οφείλεις να προστατεύσεις εξίσου τη ζωή και την αρτιμέλεια των συνανθρώπων σου, που κι αυτοί βγαίνουν όπως εσύ στον δρόμο για να οδηγήσουν. Φόρα πάντα το κράνος σου, μην ξεχνάς τη ζώνη σου και παρακίνησε τους συνεπιβάτες σου να πράξουν το ίδιο. Μην οδηγείς έχοντας καταναλώσει αλκοόλ. Μην αναπτύσσεις μεγάλη ταχύτητα. Σκέψου τους γονείς, τα παιδιά, τα αδέρφια και τους φίλους σου. Σεβάσου τη ζωή του συνανθρώπου σου. Οδήγησε με ευθύνη. Κι αν είσαι γονιός, μην αφήνεις το ανήλικο παιδί σου να οδηγεί, δώσε του τις σωστές αρχές και κατευθύνσεις και να γνωρίζεις πως αποτελείς γι’ αυτό παράδειγμα προς μίμηση».
Αυτά τα μηνύματα πρέπει να γίνουν συνείδηση και ο πυρήνας τους να αποτελέσει σταδιακά φυσικό αντανακλαστικό. Η προσπάθεια όμως που χρειάζεται να καταβληθεί, από την οικογένεια, το σχολείο, την πολιτεία, οφείλει να είναι συντονισμένη. Η φωνή προς αφύπνιση των πολιτών, ας ακουστεί επιτέλους ηχηρά και αποφασιστικά για να σείσει τα θεμέλια της επιπολαιότητας, της άγνοιας και της αδιαφορίας και να χτίσει κοινωνική ευθύνη και αλληλεγγύη.
* Η Κυριακή Παπαγεωργίου του Μηνά είναι ειδικευόμενη γενικής χειρουργικής ΠΑ.Γ.Ν.Η.